ΠΟΙΟΣ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ

Μοίρασε το

Ποιος θα κάνει κουμάντο στην «περισσότερη Ευρώπη» που βλέπουν οι Γαλλογερμανοί; Μα ασφαλώς αυτοί που τη βλέπουν… Συνεπώς, η Ευρώπη δεν περνά την κρίση για να διαλυθεί, αλλά αντιθέτως για να ενωθεί περισσότερο. Είναι τόσο εμφανές, όσο εμφανή είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ημιτελές ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Με όρους… αρχιτεκτονικής, πρόκειται για ένα σπίτι στους σοβάδες, που όσο υπήρχε καλοκαιρία η διαβίωση μέσα σε αυτό ήταν ανεκτή. Όταν όμως ήρθε η βαρυχειμωνιά, όλα άλλαξαν. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ένοικοι έχουν δύο επιλογές. Είτε να εγκαταλείψουν το σπίτι αναζητώντας κάποιο καλύτερο είτε να επισπεύσουν τις εργασίες αποπεράτωσης.

Εδώ βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη. Κι όπως είναι λογικό, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για όλα. Από τα πλακάκια στα μπάνια μέχρι το χρώμα των δωματίων και του εξωτερικού. Πλην όμως κάποιος πρέπει να παίρνει την ευθύνη της τελικής απόφασης. Και σε μια Ευρώπη ισότιμων (υποτίθεται) εταίρων όπου οι αποφάσεις (υποτίθεται) λαμβάνονται ομόφωνα κάποιος έχει το πάνω χέρι και τον πρώτο λόγο.

Η Γερμανία είναι και παραμένει η ατμομηχανή της Ευρώπης, όπως επανέλαβε η ‘Αγκελα Μέρκελ. Σύμφωνοι. Το ερώτημα όμως είναι η ατμομηχανή δουλεύει προς όφελος της Ευρώπης ή αποκλειστικά για το όφελος της Γερμανίας; Εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα, εδώ και οι όποιες κωλυσιεργίες στην ολοκλήρωση των… έργων αποπεράτωσης.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο, παράλληλο, ερώτημα. Επιθυμούν οι ένοικοι να εξέλθουν του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και να επιστρέψουν στο εθνικό τους οικοδόμημα ή προθυμοποιούνται να συμφωνήσουν στους νέους κανόνες που αναμφισβήτητα τίθενται για την περαιτέρω αρμονική συγκατοίκηση;

Είναι ερώτημα που επί του παρόντος δεν βρίσκει απάντηση. Γιατί ετούτη την ώρα η συζήτηση βρίσκεται σε εξέλιξη. Η Ισπανία προ ημερών έστειλε ένα σαφές μήνυμα. Πως δεν προτίθεται να επιβαρύνει τους φορολογούμενους για να διασωθούν οι ισπανικές τράπεζες. Και πως αν πιεζόταν να το κάνει, θα προτιμούσε να αρχίσει να τυπώνει πεσέτες. Με απλά λόγια, καλή η ενοποίηση των τραπεζών, αλλά όχι σε βάρος των πολιτών. Αναλόγως, σωστή η δημοσιονομική ενοποίηση, αλλά ποιος θα ελέγχει;

Μέσα σε αυτή την κουβέντα και στις προεκτάσεις της η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να απουσιάζει. Ευτυχώς, αυτό κατέστη σαφές και αποσαφηνίστηκε πλήρως κατά τη διάρκεια του… δεύτερου γύρου των ελληνικών εκλογών. Κατά συνέπεια το ερώτημα που απομένει στους Έλληνες να απαντήσουν είναι ποιον θεωρούν καταλληλότερο για να τον εξουσιοδοτήσουν να κουβεντιάσει –έστω να διαπραγματευθεί– την επωφελέστερη συμμετοχή της Ελλάδας στο νέο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου