Κανένας δεν πρόκειται να σου φορέσει ζυγό, αν δεν σκύψεις το σβέρκο να σου πάρουν μέτρα, λέει μια σοφή λαϊκή ρήση. Και ταιριάζει κατά τη γνώμη μου απόλυτα με την Ελλάδα και τη συμπεριφορά της Ευρώπης, και κυρίως της Γερμανίας απέναντί της.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αμέσως μετά την εκλογική της νίκη καθυστέρησε χαρακτηριστικά να πάρει μέτρα που θα έπειθαν τις αγορές, είτε όπως λένε στελέχη, επειδή δε γνώριζε το μέγεθος του προβλήματος που παρέλαβαν, είτε επειδή θεώρησαν ότι μπορεί να το διαχειριστούν πολιτικά σε επίπεδο Ευρωζώνης, είτε επειδή αν ανακοίνωναν μέτρα αμέσως μετά το «λεφτά υπάρχουν» θα τους «έπαιρναν με τις πέτρες».
Ωστόσο αμέσως μετά την εμπειρία Παπανδρέου στο Νταβός, ζητήσαμε την ευρωπαϊκή βοήθεια, και υπογράψαμε τη συνταγή της σωτηρίας που οι εταίροι μας ετοίμασαν, χωρίς αντιρρήσεις και χωρίς διαπραγμάτευση, όπως αντιπολίτευση και ΜΜΕ, κατηγορούσαν την τότε κυβέρνηση. Το πόσο πραγματικά ήθελαν να μας σώσουν οι «φίλοι» μας φάνηκε από την καταστροφική καθυστέρηση του πρώτου πακέτου στήριξης, της διακρατικής δανειοδότησης δηλαδή, με ιδιαίτερα υψηλό επιτόκιο, καθυστέρηση που οφειλόταν στην εκλογική αναμέτρηση που είχε μπροστά της η Α. Μέρκελ, σε κάποια κρατίδια της Γερμανίας, και προτίμησε να αφήσει στον Καιάδα την Ελλάδα παρά να ρισκάρει μια ήττα, που τελικά πάντως δε απόφυγε.
Με τα spreads να καλπάζουν, με τις αντιφατικές δηλώσεις των οικονομολόγων καλοπροαίρετων και κακοπροαίρετων να επιτείνουν τη σύγχυση και να κάνουν τους κερδοσκόπους να ποντάρουν στην καταστροφή της χώρας, και με τη διογκούμενη δυσαρέσκεια από τα μέτρα να «φουντώνει» τον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό, μηδενίζοντας κάθε προσπάθεια και θυσία των πολιτών, φτάσαμε κάθε τρίμηνο να συμπεραίνουμε πως το πρόγραμμα δε βγαίνει και να ζούμε με την αγωνία των δόσεων.
Από τις εξαγγελίες ότι το «κούρεμα» του χρέους είναι καταστροφικό, φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για πάνω από 70%. Προγράμματα συνεχώς αντικαθιστούν τα ήδη αποτυχημένα, και τα εξοντωτικά μέτρα, συνεχώς αυξάνονται προκαλώντας μεγαλύτερες κοινωνικές και οικονομικές παρενέργειες, ρίχνοντας τη χώρα και την κοινωνία σε έναν αδιέξοδο φαύλο κύκλο.
Όλα αυτά γιατί η χώρα δεν διέθετε ούτε στρατηγική εξόδου απ’ την κρίση, ούτε η πολιτική τάξη κατόρθωσε να αναλύσει σωστά την κατάσταση και να πείσει τους πολίτες για τις αναγκαίες αλλαγές που θα έφερναν τη χώρα σε τροχιά εξόδου από την κρίση. Αντιθέτως τα άφησαν όλα στους «μάγους» της Τρόικας, οι οποίοι όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της πολιτικής τους μάθαιναν… στου κασίδη το κεφάλι. Το χειρότερο είναι πως βρίσκοντας ένα τόσο πειθήνιο πολιτικό προσωπικό δεν δίστασαν να το εξευτελίσουν δημόσια αδιαφορώντας για την απαξίωσή του.
Είναι σίγουρο πλέον, εφ’ όσον το σχέδιο είναι λάθος, όπως λέει και ο «σοφός» οικονομολόγος σύμβουλος της κας Μέρκελ Πέτερ Μπόφινγκερ, ότι και να κάνουμε, η ύφεση θα μηδενίζει τις προσπάθειες και η πίεση για εξοντωτικά μέτρα θα μεγαλώνει. Και ίσως αν δεν φοβόταν ο κ. Σαρκοζί τις συνέπειες από μια εγκατάλειψη της Ελλάδας στις προσεχείς εκλογές στη Γαλλία, η κα Μέρκελ που η πολιτική πυγμής κατά της χώρας μας και φυσικά όλων των χωρών του Νότου, της δίνει πόντους στο εσωτερικό θα μας είχε ήδη πιέσει τόσο που η έξοδός μας απ’ την Ευρωζώνη να γινόταν μονόδρομος, όσο κι αν έμοιαζε με την έξοδο του Μεσολογγίου…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
