Χρειάστηκε μια «μεγάλη φωνή» για να φωνάξει μια μεγάλη αλήθεια και να αρχίσει να διαλύει τις μυθοπλασίες που συνειδητά ή όχι καλλιεργούνται και στο εσωτερικό της Ελλάδας για λόγους «ιδεολογικοπολιτικής νομιμοποίησης» μιας καταστροφικής πολιτικής που δεν αποβλέπει στην ορθολογική – παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά στη βίαιη και πρωτοφανή φτωχοποίηση της και την ακόμα πιο βίαιη αναδιανομή του πλούτου.
Ο Χέλμουτ Σμιτ , δεν είναι ένας τυχαίος πολιτικός. Υπήρξε –με όσες διαφωνίες μπορεί να έχει κάποιος με τις πολιτικές του- ένας ηγέτης , μια εμβληματική φυσιογνωμία όχι μόνο για την Γερμανία , αλλά για όλη την Ευρώπη και την λεγόμενη Βόρεια Σοσιαλδημοκρατία.
Ήταν ένας άνθρωπος που συνέβαλλε όχι μόνο στην εδραίωση της Ενωμένης Ευρώπης και την προετοιμασία της Ευρωζώνης , αλλά κυρίως στην εδραίωση του Κράτους Πρόνοιας και των πολιτικών ανάπτυξης στην Γηραιά Ήπειρο.
Ακόμα περισσότερο ως πολιτικός πρώτης γραμμής , στην πρώτη μεταπολεμική φουρνιά, που ανέδειξε η Γερμανία , ήξερε πολύ καλά τις πληγές που προκάλεσε η χώρα του και ο Αδόλφος Χίτλερ , αλλά και πως , παρά τα χρόνια που περνούσαν, η Γηραιά Ήπειρος απλώς περνούσε σε δεύτερο πλάνο στις μνήμες της τον ναζιστικό εφιάλτη. Δεν το ξεχνούσε όμως ποτέ . Δεν λησμονούσε ποτέ τους δύο φρικτούς καταστροφικούς πολέμους που δημιούργησε η Γερμανία.
Όση δύναμη υλική και να αποκτούσε όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία ποτέ δεν μπόρεσε και δεν μπορούσε να έχει μια «ηγεμονία» (όπως ακριβώς την ορίζει ο Αντόνιο Γκράμσι) . Χρειάζονταν πάντα κάποιο προκάλυμμα.
Ακόμα και στον «πολλαπλό πόλεμο» που ήλθε ως επακόλουθο από την διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και τον οποίο μεθόδευσε η Γερμανία , έβαλε μπροστά το «Αμερικανικό Ιππικό» , τους Γάλλους , τους Εγγλέζους και γενικώς τους Ευρωπαίους.
Περίπου τρία χρόνια τώρα η Γερμανία της Μέρκελ , υποδαυλίζει – γιατί έτσι συμφέρει μια ομάδα τραπεζιτών στην Φραγκφούρτη και ορισμένους επιχειρηματικούς κύκλους – την κρίση στην Ευρωζώνη και το παιχνίδι με την διάλυση του Ευρώ.
Ζητάει – για να σώσει την Ευρωζώνη και γενικότερα την παγκόσμια οικονομία που επηρεάζεται από το Ευρώ- να τις δώσουν τα Ευρωπαϊκά Κράτη , αυτά που προσπάθησε να πάρει με την βία μέσα από δύο παγκόσμιους πολέμους και απέτυχε . Να της παραχωρήσουν (μέσω της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών) σχεδόν το σύνολο της κυριαρχίας τους, δια του πλήρους ελέγχου της οικονομίας τους , στο όνομα μια αμφισβητούμενης δημοσιονομικής ορθότητας.
Η Γερμανία δεν είναι σε θέση να ασκήσει ηγεμονικό ρόλο στην Ευρώπη εξαιτίας της βεβαρημένης ιστορίας της και αυτό δεν θα αλλάξει σύντομα,το «Άουσβιτς και η δολοφονία έξι εκατ. εβραίων, όπως και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος του Χίτλερ, έχουν εγγραφεί στο ασυνείδητο των ευρωπαϊκών λαών», είπε πριν λίγες μέρες ο πρώην Καγγγελάριος Χέλμουτ Σμίτ.
Αυτές οι φράσεις του Σμιτ , έχουν βαρύτητα , γιατί πλέον ο γηραιός ηγέτης κατανοεί , αυτό που ήδη πλέον συζητείται ευρέως και παντού. Ότι όχι μόνο η πολιτική της σκληρής λιτότητας της Μέρκελ έχει αποτύχει και έχει βυθίσει την Ευρώπη και όχι μόνο σε βαθιά ύφεση , αλλά και πως πλέον όλοι – αν και δεν το φωνάζουν ακόμα- δείχνουν ως «μουτζούρη» γι΄αυτή την άθλια κατάσταση την Μέρκελ και την υπερσυντηρητική Γερμανία, που όλοι πλέον καυγαδίζουν με όλους όχι μόνο εν΄όψει της προεκλογικής περιόδου , αλλά και γιατί αντιλαμβάνονται – παρά τους λεονταρισδμούς κατά της «κακής Ελλάδας» – πως η ώρα του λογαριασμού φτάνει . Πως η παρτίδα κλείνει και πως όλοι θα αναζητήσουν τον «Μουτζούρη» , είτε θα έχει υπάρξει «νέα Ιφιγένεια» , είτε όχι
Επί τρία περίπου χρόνια η λογική της σκληρής λιτότητας , όχι μόνο δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα , αλλά οδήγησε σε χειρότερες καταστάσεις , με αποτέλεσμα οι συλλογικές μνήμες να επανενεργοποιούνται , και οι συγκρίσεις με το βεβαρυμμένο παρελθόν της Γερμανίας να είναι αναπότρεπτες. Η Γερμανία 67 χρόνια μετά τον πόλεμο , χρεώνεται ηθικά και πολιτικά μια ακόμα τραγωδία. Γίνεται πλέον ο «μουτζούρης» , είτε το φωνάξει κάποιος σήμερα δυνατό , είτε όχι καθώς οι εξελίξεις μόνες τους θα το εγγράψουν στην συλλογική μνήμη.
Η μεγάλη φωνή του Σμίθ και πολλές ακόμα παρόμοιες φωνές (που στιγματίζουν την πολιτική της Μέρκελ σε ότι αφορά την διαχείριση της κρίσης χρέους) , θα μπορούσαν να έχουν απλωθεί πολύ νωρίτερα , με αποτελέσματα πιο άμεσα , αν δεν υπήρχαν στην αρχή οι φωνές του «Τιτανικού» και της ενοχοποίησης ενός ολόκληρου λαού ως «διεφθαρμένου».
Η Μέρκερλ και οι ακραίοι , βρήκαν το «πάτημα» . Συλλήβδην ενοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού , ότι είναι ο μοναδικός και βασικός υπεύθυνος για την κρίση και την καταστροφή της Ευρωζώνης. Προφανώς και υπήρχαν προβλήματα στην Ελληνική οικονομία . Όχι όμως ότι ήταν η καταστροφή του Ευρώ.
Λέγεται – τις ώρες που ετοιμάζεται ένα νέο σκληρό πακέτο λιτότητας που θα δώσει την χαριστική βολή στην Ελλάδα- ότι η Γερμανία ετοιμάζει σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από Ευρώ για να σωθεί η Ισπανία , η Ιταλία κ.α .
Από την άλλη , κορυφαίοι αναλυτές και Οικονομικοί οίκοι , αμφισβητούν πλήρως αυτή την γραμμή , επισημαίνοντας όχι μόνο το δαπανηρό μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας , αλλά το παγκόσμιο καταστροφικό ντόμινο που θα ακολουθήσει.
Ο Γερμανός «Μουτζούρης» θα είναι υπόλογος σε μια σύνθετη και πολυεπίπεδη παγκόσμια οικονομία. Το ότι εκβιάζει τώρα για να κερδίσει χρόνο και να εκθέσει όσο μπορεί περισσότερο μια ήδη καταστρεμμένη χώρα , δεν λύνει κανένα πρόβλημα . Και αυτό το φώναξε και ο Χέλμουτ Σμίτ.
Το παιχνίδι πλέον που παίζεται , είναι όχι απλά η προεκλογική περίοδος στη Γερμανία , αλλά πως θα απαλυνθούν διεθνώς οι εντυπώσεις πως ο Γερμανός δεν είναι ο «Μουτζούρης» της Ιστορίας και δεν ευθύνεται για την καταστροφή μιας «διεφθαρμένης χώρας». Μόνο που δεν είναι πλέον η Ελλάδα το πρόβλημα και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι . Όπως όλοι γνωρίζουν πολύ καλά το τι θα ακολουθήσει αν υπάρξει «Ιφιγένεια».
Ποιος όμως τώρα θα φωνάξει στην Μέρκελ , «είσαι ο Μουτζούρης»; Ποιος θα σηκωθεί να πει «έχυσα αίμα στη χώρα μου αλλά η καταστροφή συνεχίζεται …Το αίμα επάνω σου και όχι μόνο των διεφθαρμένων Ελλήνων , αλλά των εκατομμύριων Ευρωπαίων που οδηγούνται καθημερινά στο σφαγείο»…
Ο πραγματικός εφιάλτης της κάθε Μέρκελ , είναι οι δαίμονες της ιστορίας , ιδίως όταν αυτοί επιστρέφουν και πολλαπλασιάζονται …
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
