Το debate μεταξύ του Μπαράκ Ομπάμα και το Μιτ Ρόμνεϊ δεν το παρακολούθησαν μόνο με ενδιαφέρον τηλεθεατές απανταχού της Υφηλίου. Το παρακολούθησαν με έντονη ανησυχία οι επιτελείς της Άνγκελα Μέρκελ, του Φρανσουά Ολάντ, του Μαριάνο Ραχόι, του Μάριο Μόντι…
Πέραν της περιέργειας για το ποιος θα επικρατήσει στο κλασσικό αμερικανικό πολιτικό show υπήρχε και η ουσία. Ομπάμα ή Ρόμνεϊ;
Έως ότου ξεκαθαρίσει το συγκεκριμένο θέμα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα παίζουν τις καθυστερήσεις. Θα μοιάζουν με τους μαθητές που έχουν κατεβάσει τα μολύβια και τα στυλό και περιμένουν τη δασκάλα να ξεκινήσει το μάθημα… Με άλλα λόγια θα περιμένουν το ποιος θα κάνει προγραμματικές δηλώσεις στο Λευκό Οίκο. Αν είναι ο Μπαράκ Ομπάμα εκπλήξεις δεν θα υπάρξουν. Οι Ευρωπαίοι τον ξέρουν. Έχουν κάνει τις συμφωνίες μαζί του. Δεν θα δοκιμάσουν κάποιου είδους έκπληξη. Αν είναι ο Μιτ Ρόμνεϊ ουδείς γνωρίζει σε τι μπορεί να ελπίζει. Ο “κυβερνήτης” λέει πολλά για “δουλειές”, αλλά λίγα για εξωτερική πολιτική. Κι απ’ αυτά τα λίγα που λέει υποπτεύεται κανείς βάσιμα πως θα μπορούσε κάλλιστα να ακολουθήσει την πολιτική του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ αναστατώνοντας και πάλι τον Πλανήτη…
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε μια κατάσταση “περιμένουμε και βλέπουμε” (wait and see situation). Τι να πουν και τι να αποφασίσουν όταν δεν γνωρίζουν την επαύριο ποιος θα είναι ο συνομιλητής τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η συγκεκριμένη στάση αναμονής αποτυπώνεται ανάγλυφα και στην αμηχανία με την οποία το ΔΝΤ (μακρύ χέρι της αμερικανικής οικονομικής πολιτικής…) στέκεται απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Οι άνθρωποι του στην Ελλάδα επικαλούνται διάφορα περί της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους κοκ…, όμως όλα αυτά είναι μάλλον υπεκφυγές και καθυστερήσεις μέχρι να δουν ποιος θα είναι το νέο αφεντικό.
Αυτός είναι κι ο λόγος που ο Αντώνης Σαμαράς βιάζεται να διασφαλίσει τη δόση πριν τα πράγματα αλλάξουν. Γιατί στην περίπτωση που ο Μιτ Ρόμνεϊ αναλάβει η εκταμίευση της ελληνικής δόσης δεν θα πρέπει να αναμένεται πριν το Φλεβάρη του 2013. Και έως τότε, ούτε η ελληνική οικονομία αντέχει, ούτε, προφανώς και η κυβέρνηση Σαμαρά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, η Σύνοδος Κορυφής ήταν γεμάτη από “τσάι και συμπάθεια” προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, με τους Ευρωπαίους να προσφέρουν ευχαρίστως τη “θετική δήλωση” τους για να κρατήσουν δεμένο τον κυβερνητικό συνασπισμό του, πλην όμως την επιταγή της δόσης την έδωσαν στο Σόιμπλε και το Eurogroup να την εκταμιεύσουν αργότερα – αν κι εφόσον…