Αν υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής ο Γιώργος Παπανδρέου μετέβη χωρίς επεξεργασμένες προτάσεις και χωρίς «κόκκινες γραμμές», το πλαίσιο λύσης που υπέβαλλε προ δυο εβδομάδων ο ΣΕΒ καταδεικνύει το εντελώς αντίθετο.
Στην παρούσα συγκυρία και πέραν από τις επιμέρους εσωτερικές διαφωνίες, στην Αθήνα διαμορφώθηκε μια ενιαία, εθνική ίσως, γραμμή – απότοκο, προφανώς, συμφωνίας κυβέρνησης – ιδιωτών για την αναδιάρθρωση του χρέους, ασχέτως που Παρίσι και Βερολίνο την περασμένη βδομάδα ζητούσαν να υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις από διαφορετική βάση.
Ένα αίτημα το οποίο δεν έγινε αποδεκτό, ούτε από την κυβέρνηση, ούτε πολύ περισσότερο από τους κορυφαίους θεσμικούς παράγοντες (τράπεζες, ΣΕΒ κοκ). Κι αυτό γιατί κοινή ήταν η εκτίμηση πως μια δραστική αλλαγή της 21ης Ιουλίου, με επιβολή «κουρέματος» 50% στους ιδιώτες επενδυτικές κρατικών ομολόγων θα είχε δυσμενείς συνέπειες όχι μόνο για την ελληνική οικονομία, αλλά και για τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας.
Εδώ το ελληνικό επιχείρημα ισχυροποιείται. Η «κρίση αξιοπιστίας» δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και στο κατά πόσο εφαρμόζει ένα πρόγραμμα που της επιβάλουν οι δανειστές της, ή στο κατά πόσο διαθέτει την αποφασιστικότητα να εκπληρώσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της. Η «κρίση αξιοπιστίας» αφορά συνολικά την Ευρώπη στην περίπτωση που αδυνατεί να τηρήσει τα συμφωνηθέντα. Ή ακόμα χειρότερα στην περίπτωση που επιχειρήσει να επιβάλει σε ένα κράτος μέλος της σε μη εθελοντική, άρα και μη ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους του.
Στην περίπτωση που η Ευρώπη αθετήσει τη συμφωνία της, μπαίνοντας στη διαδικασία να αντικαταστήσει μια συμφωνία (η οποία επικυρώθηκε από όλα τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια των κρατών μελών) με μια καινούργια, θα επιβεβαιώσει όσους στις διεθνείς αγορές «σπεκουλάρουν» στις εγγενείς αδυναμίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και στην κατάρρευση του ευρώ.
Παράλληλα, θα εμφανίσει την Ευρώπη ως τον πλέον αδύναμο κρίκο του διεθνούς οικονομικού συστήματος που δεν έχει ούτε το οικονομικό, αλλά ούτε και το ηθικό ανάστημα να προασπίσει τα συμφέροντα της. Άλλωστε, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «η εμπλοκή των θεσμικών οργάνων (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) στα δρώμενα της ελληνικής οικονομίας έγινε με στόχο τη μείωση του κινδύνου της χώρας, έτσι ώστε να ανακτήσει η Ελλάδα την εμπιστοσύνη των επενδυτών».
Δεν έγινε ούτε για να τεθεί υπό διεθνή επιτροπεία και να απολέσει την εθνική της κυριαρχία, ούτε για να μειωθούν οι αποτιμήσεις της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας – όπως θα συμβεί στην περίπτωση αλλαγής των όρων της 21ης Ιουλίου – για να ξεπουληθούν έναντι πινακίου φακής σε εκείνους που υποτίθεται προσφέρθηκαν να την στηρίξουν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
