Συνήθως λέμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε συγγενείς και φίλους αγαπημένους! Δεν παύει όμως να είναι μια ευχή. Γιατί η πραγματικότητα διαφέρει. Ειδικά για το χρόνο που φεύγει είναι μια πραγματικότητα σκληρή που σαν πυξίδα για την επόμενη που έρχεται, περιορίζει τις πιθανότητες εκπλήρωσης ευχών και επιθυμιών.
Και να ταν στο χέρι μας που “συν Αθηνά” θα έπρεπε να κινήσουμε, ίσως οι ελπίδες να ήταν περισσότερες. Αλλά ό,τι είδαμε να συμβαίνει τη χρονιά που πέρασε, επιτείνει την έμφυτη τάση των ανθρώπων (πόσο μάλλον των Ελλήνων) στην απαισιοδοξία. Και είδαμε πολλά.
Είδαμε πως η κρίση δεν ήταν ελληνική, αλλά παγκόσμια. Πως η “παγκοσμιοποίηση” της αγγλοσαξονικής εκδοχής του καπιταλισμού – που στον πυρήνα της έχει την αλόγιστη κατανάλωση, την υπερχρέωση και το “αόρατο” (διότι ανύπαρκτο) χέρι να ρυθμίζει τις Αγορές – κάνει πραγματικότητα τον εφιάλτη της ανισοκατανομής εισοδημάτων, της υποβάθμισης του περιβάλλοντος (Φουκουσίμα, “ακραία καιρικά φαινόμενα”…), της μείωσης της ρευστότητας, της ύφεσης, της ανεργίας, της λιτότητας χωρίς προοπτική ανάπτυξης.
Είδαμε πως οι νέοι οικονομικοί “γίγαντες” τύπου Κίνας, Βραζιλίας, Ινδίας έχουν μάλλον “πήλινα πόδια” και θα είναι οι επόμενες “φούσκες” που θα σκάσουν με πάταγο. Είδαμε την Ευρώπη σε σύγχυση, με τους ηγέτες της να αναγνωρίζουν τη γενικευμένη ευρωπαϊκή ύφεση, να αδυνατούν (σε οκτώ Συνόδους Κορυφής) να δώσουν πειστικές λύσεις, να χάνουν (κάποιοι απ’ αυτούς) την εξουσία με ή χωρίς εκλογές…, να αποδέχονται την παράλυση των ευρωπαϊκών θεσμών και την επιστροφή στους εθνικούς εγωισμούς των “μεγάλων” της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία)
Είδαμε πως οι “αγανακτισμένοι” πέρασαν τον Ατλαντικό κι έγιναν κίνημα κατάληψης της Wall Street, θέλοντας να δείξουν και να πείσουν πως είναι πια το 99% απέναντι στο 1%. Πως ο “εχθρός” δεν είναι εθνικός, αλλά ταξικός. Είδαμε “αγανακτισμένους” στον Αραβικό Κόσμο να εξεγείρονται, αλλά την “αραβική άνοιξη” να εκφυλίζεται. Και αντί για δημοκρατία να προκύπτει ξεκαθάρισμα λογαριασμών – οι “δικτάτορες” και “δυνάστες” να πέφτουν, αλλά οι θεσμοί που δημιούργησαν να παραμένουν και να διαιωνίζονται από “δικτάτορες” και “δυνάστες” νέας κοπής και …επιλογής
Είδαμε την Ελλάδα να καταρρέει! Την “μαύρη οικονομία” αντί να καταπολεμείται να αυξάνεται. Το νωθρό και δυσλειτουργικό κράτος να παραλύει, διατηρώντας ακέραια τα γραφειοκρατικά εμπόδια στο επιχειρείν, το ήδη στρεβλό και άδικο κοινωνικό κράτος να εξαφανίζεται σε μια στιγμή που η οικονομική κρίση μετατρέπει σε ανθρωπιστική.
Συνήθως λέμε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Είναι μια ευχή. Και ως τέτοια θέλουμε να πιστεύουμε πως θα εκπληρωθεί. Έτσι συμβαίνει με τις ευχές…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
