“Η εν εξελίξει περιπέτεια, ανέδειξε και κάτι άλλο, απείρως σημαντικότερο: Μετά και τη συμπεριφορά της Ρωσίας, αναδεικνύεται ότι οι δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρος, δεν έχουν στρατηγικούς συμμάχους σε αυτά που έρχονται”, έγραφε ο υποφαινόμενος στις 23 Μαρτίου, σχεδόν πριν ο κύπριος υπουργός Οικονομικών Μ. Σαρρής προσκρούσει σε ένα τείχος παγερής αδιαφορίας από τα «αδέρφια» του ξανθού γένους – που πάντα υπάρχουν στο εθνικό υποσυνείδητό μας ως προστάτες, που θα προστρέξουν, λόγω ομόξοδης πίστης και εχθρότητας προς την Τουρκία, να προσφέρουν προστασία στον ελληνισμό. Αυτά που έρχονται είναι: Η στρατηγική επικυριαρχία της Γερμανίας, που αποσαρθρώνει κράτη χωρίς έλεος, χωρίς ίχνος ιστορικής αυτογνωσίας, μεταμέλειας και αλληλεγγύης. Μια αλληλεγγύη που επέδειξαν οι σύμμαχοι στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953 και την έσωσαν από την πλήρη ισοπέδωση – ισοπέδωση στην οποία η ίδια επιδιδόταν με τις σιδηρόφρακτες μεραρχίες της και τα σμήνη της Λούφτβαφε.
Η ευφυής κίνηση της λιλιπούτειας Κύπρου να αναζητήσει την συνεργασία του υπεροπλισμένου Ισραήλ για να αναχαιτίσει την επιθετικότητα του τουρκικού νεοοθωμανισμού, άρχισε να τίθεται πλέον εν αμφιβόλω, καθώς παρουσιάζει – έστω αδιόρατες προς το παρόν – ρωγμές. Με την ευγενή χορηγία του Ομπάμα, ο Νετανιάχου τηλεφώνησε στον τούρκο ομόλογό του και απολογήθηκε για το θάνατο των εννέα τούρκων κατά την επιδρομή ισραηλινών στο πλοίο «Μαβί Μαρμαρά», που έπλεε τον Μάη του ’10 προς την αποκλεισμένη περιοχή της Γάζας. Τότε οι πρεσβευτές των δύο χωρών είχαν αποχωρήσει από τις θέσεις τους. Τώρα ο ισραηλινός προσφέρθηκε να καταβάλει και αποζημιώσεις στις οικογένειες των νεκρών!!
Η ίδια η Τουρκία διατίθεται μέσω των δικών της αγωγών να μεταφέρει ισραηλινά ορυκτά αποθέματα στη Δύση. Χαρακτηριστική η χθεσινή δήλωση του επικεφαλής οικονομολόγου της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας, Φατίχ Μπιρόλ, στο επίσημο τουρκικό πρακτορείο «Ανατολού», ότι μετά την συγνώμη των Ισραηλινών «ανοίγει ο δρόμος για τη μετατροπή της Τουρκίας σε παγκόσμιο πρωταθλητή στη μεταφορά ενέργειας» –εννοώντας ότι το φυσικό αέριο του Ισραήλ που είναι εξαπλάσιο των αναγκών της χώρας, και θα διοχετεύεται μέσω των αγωγών της Τουρκίας στην Ευρώπη. Θα πει κάποιος αυτά είναι όνειρα μαρτιάτικης νυκτός, αλλά:
Την Τουρκία ενέβαλε στο παιχνίδι της αμφισβήτησης των δικαιωμάτων της Κύπρου επί του ορυκτού της πλούτου και η «αδελφή» Ρωσία. Ο Μεντβέντεφ που …τόσο οργίστηκε με την απόφαση του eurogroup και χαρακτήρισε το γερμανικό σχέδιο ως «λεηλασία της Κύπρου», είχε φροντίσει τέσσερις ημέρες πριν να αναβαθμίσει τις τουρκικές επιδιώξεις, λέγοντας ότι δεν είναι σίγουρα τα κέρδη της εξόρυξης αφού «ενδέχεται να διατυπώσει ενστάσεις η Τουρκία». Ο ίδιος άλλωστε είχε διαμηνύσει κατά την συνάντησή του με τον Μπαρόζο, ότι η Ρωσία δεν θα χαλάσει τις σχέσεις της με την Ε.Ε. για την Κύπρο. Πολύ περισσότερο δεν θα χαλούσε τις σχέσεις της με την ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης, τη Γερμανία, αφού υπάρχει και η ΔΕΠΑ στην Ελλάδα, την οποία εποφθαλμιά και ευελπιστεί στη χαλαρή αντίδραση των γερμανών – όπως είχαμε γράψει εδώ στις 21 Μαρτίου.(Επεξήγηση: Αν γίνονται αναφορές σε προηγούμενα κείμενα δεν είναι από οίηση, αλλά για να καταδείξουμε ότι: αφού ήταν γνωστά σε μας τους απλούς, δεν θα έπρεπε τόσοι τρανοί να μην είναι τόσο απροετοίμαστοι και να μην πέσουν τόσο από τα σύννεφα για την τροπή που έλαβαν τα πράγματα;).
Εντυπωσιακή είναι η σιγή των ΗΠΑ για τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες! Τυχαίο άραγε; Ισως όσο τυχαίες είναι οι συστάσεις προς την ελληνική πλευρά να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες στο θέμα της ΑΟΖ γιατί μπορεί η Τουρκία να αντιδράσει –έμμεση δηλ. στήριξη των τουρκικών αιτιάσεων. Δεν αποκλείεται οι ΗΠΑ να στηρίξουν τις τουρκικές αντιδράσεις και στην κυπριακή ΑΟΖ… ( σ.σ. Και για να μην αρχίζουν οι γνωστοί «ορθολογιστές» να μας καταλογίζουν σύνδρομο καταδίωξης της φτωχής πλην κατατρεγμένης Ελλάδας, εξηγούμε: Η Τουρκία είναι πλέον μεγαλύτερο οικόπεδο από την Ελλάδα στην νέα γεωπολιτική στρατηγική που εγκαινιάζεται, και σε μια ενδεχόμενη «διευθέτηση» του θέματος της Συρίας και του Ιράν θα χρησιμεύσει ως συμμαχική Βάση….).
Τέλος, αυτά που έρχονται είναι: Το αγωνιώδες ερώτημα που πάμε: Η Ελλάδα – και κυρίως η Κύπρος – εντάχθηκαν στην Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, δηλαδή σε ένα συμμαχικό κλαμπ, επειδή θα παρείχε ασπίδα προστασίας έναντι του τουρκικού σοβινισμού. Ένα κλαμπ που θα εδραίωνε την οικονομία, και θα ισχυροποιούσε τη Δημοκρατία (μην ξεχνάμε ότι το αίτημα της χώρας μας για ένταξη στην τότε ΕΟΚ ήρθε μετά, και υπό την εμπειρία, της χούντας). Τώρα βλέπουν να μένουν μόνες, ένα νέο κόσμο να διαμορφώνεται γύρω τους, ερήμην τους, χωρίς να μπορούν να συμβάλλουν ελάχιστα στη διαμόρφωσή του…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
