“Η ανημποριά του άρρωστου είναι ενόχληση μεγάλη”, σημειώνει ο Ορέστης του Ευριπίδη στο ομώνυμο έργου του αρχαίου Έλληνα δραματουργού.
Στην περίπτωση του …ευρωπαϊκού δράματος, η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι που νοσεί και η ανημποριά της ενοχλεί (αν όχι καταστρέφει) την πλειονότητα του Ευρωπαίων πολιτών που πίστεψαν στο …ευρωπαϊκό ιδεώδες μιας καλύτερης ζωής.
Για τους πρωταγωνιστές του δράματος του Ευριπίδη (τον Ορέστη και την Ηλέκτρα), ο αγώνας για το ιδανικά έχει μετατραπεί σε αγώνα για επιβίωση. Κύριο μέλημα τους είναι η διατήρηση στη ζωή μέσα σε ένα κόσμο ανασφάλειας και παρακμής. Είναι ο φόβος που τους διακατέχει από την μήνη του λαού του Άργους.
Στη σημερινή Ευρώπη, 2.500 χρόνια μετά τη συγγραφή του έργου, οι ευρωπαϊκοί λαοί παρακμάζουν ανασφαλείς, αλλά ακόμα η βίαιη εκτόνωση του θυμού τους δεν έχει εκδηλωθεί για να τρομοκρατήσει τις εν υπνώσει ευρωπαϊκές ηγεσίες. Το καζάνι βράζει επικίνδυνα, αλλά δεν έχει σκάσει. Η απειλή όμως είναι ορατή και προκύπτει από την ανημποριά τους να βρουν μια διέξοδο στη κρίση. Κι είναι ανημποριά δομική γιατί είναι η δομή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που τις εμποδίζει να βρουν τη λύση.
Μια λύση σε ένα πρόβλημα ευρωπαϊκό που καλείται να επιλύσει μια ευρωπαϊκή ηγεσία – άθροισμα εθνικών ηγετών. Και το άθροισμα εθνικών ηγετών δε συνιστά ευρωπαϊκή ηγεσία που θα μπορούσε, ίσως, να δώσει λύσεις αν αντλούσε τη νομιμοποίηση της από το σύνολο του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Για την ώρα, οι μόνοι …νομιμοποιημένοι να υπερασπίζονται εθνικά συμφέροντα πρωτίστως και δευτερευόντως το ευρωπαϊκό, είναι οι Ευρωπαίοι ηγέτες που οι αποφάσεις τους ελέγχονται από τα εθνικά τους κοινοβούλια.
Αυτή είναι η μορφή της δημοκρατίας. Χωρίς αρμοδιότητα δεν υπάρχει ευθύνη. Χωρίς νομιμοποίηση δεν υπάρχει αρμοδιότητα. Και χωρίς εκλογές δεν υπάρχει νομιμοποίηση. Για τη σημερινή μορφή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, η παραπάνω παραδοχή θα μπορούσε να είναι κι ένα βολικό άλλοθι για τις εθνικές ηγεσίες, αν η ανημποριά τους δεν ήταν τόσο ενοχλητική. Αν η ανασφάλεια και η παρακμή που βιώνει μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων πολιτών δεν τους εξωθούσε να υπερβούν τους εαυτούς τους τώρα που το ευρωπαϊκό όνειρο άρχισε να μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Αλλά όπως και στην εποχή των Ατρειδών, έτσι και στη σημερινή εποχή οι πρωταγωνιστές του …δράματος βρίσκονται στη δίνη του κυκλώνα και πρέπει να δώσουν τη μάχη για την επιβίωση τους. Η μεγάλη όμως διαφορά του Ορέστη και της Ηλέκτρας από τους λογής Τρισέ, Μέρκελ, Σαρκοζί και Κάμερον είναι πως οι πρώτοι έδιναν μάχη βιολογικής επιβίωσης, ενώ οι δεύτεροι απλά μια μάχη πολιτικής επιβίωσης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
