Για μια βδομάδα ακόμα η Ευρώπη θα κρατά την ανάσα της! Τα βλέμματα όλων των Ευρωπαίων είναι στραμμένα στη Γαλλία! Οι ελπίδες για μια αλλαγή πορείας έχουν εναποτεθεί στους Γάλλους ψηφοφόρους. Για άλλη μια φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία, η Γαλλία καλείται να διαδραματίσει το ρόλο της ως ηγέτιδα δύναμη. Για άλλη μια φορά οι Γάλλοι πολίτες καλούνται να ξαναγράψουν …έναν Μάη. Αυτή τη φορά το Μάη του 2012.
Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών θα καθορίσει το μέλλον της Ευρώπης. Αυτό είναι πλέον αδιαμφισβήτητο, είτε νικητής ανακηρυχθεί ο Νικολά Σαρκοζί, είτε ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ. Διότι είναι επίσης αδιαμφισβήτητο πως η Γαλλία είναι χώρα-κλειδί για την Ευρώπη και η μόνη, ίσως, που αυτή τη στιγμή μπορεί να εναντιωθεί στη γερμανική ηγεμονία.
Προφανώς, ο Νικολά Σαρκοζί δεν το βλέπει έτσι. Ίσως, να μη θεωρεί πως ο στόχος του δίδυμου Μέρκελ-Σόιμπλε, είναι μια Ευρώπη της Γερμανίας. Ίσως ακόμα, να θεωρεί πως ο γερμανικός εθνικιστικός ηγεμονισμός αντιμετωπίζεται ή ελέγχεται καλύτερα με την ισχυροποίηση του γαλλο-γερμανικού άξονα.
Όπως και να χει, η πραγματικότητα θέλει τον Φρανσουά Ολάντ να διαφωνεί. Πρόκειται για εμφανή διαφορά στρατηγικής αντίληψης! Ο σοσιαλιστής υποψήφιος δεν φαίνεται να συμπράξει με τη Μέρκελ στη διατήρηση της πολιτικής λιτότητας. Ως εκ τούτου, ούτε να συνυπογράψει και κυρώσει το Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας, ούτε και να συμφωνήσει με την πεισματική άρνηση του Βερολίνου στην έκδοση ευρωομολόγου.
Τόσο ξεκάθαρες είναι οι διαφορές του με το Νικολά Σαρκοζί που οι Γάλλοι δεν έχουν απορίες. Χωρίς να μπερδεύονται, ξέρουν ποιες θα είναι οι συνέπειες, στην περίπτωση που ψηφίσουν Σαρκοζί, ή που ψηφίσουν Ολάντ.
Το διακύβευμα λοιπόν των γαλλικών εκλογών είναι αν τελικώς οι Γάλλοι θα σαλπίσουν αλλαγή στην Ευρώπη. Αν θα ανοίξουν μια νέα περίοδο μεγάλων ευρωπαϊκών ανακατατάξεων. Διότι, των γαλλικών προεδρικών, έπεται ένα δημοψήφισμα στην Ιρλανδία για την κύρωση ή απόρριψη του Συμφώνου Σταθερότητας και εκλογές στη Γερμανία.
Καλώς ή κακώς, οι εξελίξεις στην Ελλάδα απασχολούν λιγότερο τους Ευρωπαίους. Ίσως διότι, έχει προεξοφληθεί πως δεν θα υπάρξει καμία αλλαγή πολιτικής, καθώς είτε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο “πρώτο”, είτε με τον Αντώνη Σαμαρά “αυτοδύναμο”, τα δυο κόμματα θα συγκυβερνήσουν και θα συνεχίσουν την (γερμανική κοπής) πολιτική που τους επιβλήθηκε και δεσμεύτηκαν να εφαρμόσουν.
Με απλά λόγια, οι Ευρωπαίοι έχουν τους Έλληνες δεδομένους. Δεν αναμένουν καμία έκπληξη. Και αλήθεια, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή; Μια κυβέρνηση της Αριστεράς με δεκανίκι Καμένου, όπως προανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας; Και μόνο στη σκέψη αυτής της …έκπληξης, ορισμένοι ανατριχιάζουν…