Η κρίση, όπως όλα δείχνουν, θα επιταχύνει την οικονομική και πολιτική ένωση της Ευρώπης, ίσως ακόμη και με παράκαμψη της δύσκαμπτης γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, ίσως και όχι με τη δημοκρατικότερη μέθοδο, καθώς ο γαλλογερμανικός άξονας, θεωρεί πως ο χρόνος κυλάει σε βάρος του ευρώ.
Το πρόβλημα σε όλο αυτό το εγχείρημα που σύμφωνα με το διεθνή τύπο απαιτεί αλλαγή των συνθηκών που διέπουν την Ε.Ε., μια σημαντικά χρονοβόρα διαδικασία, προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις στα κράτη μέλη, κυρίως σε εκείνα που θα έπρεπε να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να προωθηθεί η ιδέα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, καθώς αυτός ήταν ο αρχικός τους στόχος, και γι’ αυτό έδωσαν αγώνα για να συμμετάσχουν.
Ωστόσο μετά την εμπειρία της κρίσης, ιδίως στις χώρες του νότου στις οποίες εφαρμόζονται ήδη τα σκληρά μέτρα λιτότητας, σε συνδυασμό με τις επιθέσεις του τύπου των Βορείων, που ρίχνει σε αυτές όλο το φταίξιμο της δημοσιονομικής εκτροπής, πολλοί πολίτες έχουν αρχίσει να κάνουν δεύτερες σκέψεις για το ευρωπαϊκό όραμα. Ένας ευρωσκεπτικισμός, που φυσικά καλλιεργείται από οργανωμένα συμφέροντα και κατεστημένα, τα οποία βλέπουν πως μια μετατόπιση του κέντρου των οικονομικών αποφάσεων στις Βρυξέλλες, θα τα έβγαζε ολοκληρωτικά από το παιχνίδι και φυσικά από το μεγάλο κομμάτι της πίτας των ευρωπαϊκών κονδυλίων που μέχρι σήμερα απολάμβαναν σχεδόν ανεξέλεγκτα.
Ειδικά στη χώρα μας, είναι πλέον ευδιάκριτη η αγωνία κάποιων κέντρων, οικονομικής εξουσίας κυρίως, τα οποία μέσω κατευθυνόμενων δημοσιευμάτων, εκφράζουν είτε την αγωνία τους, είτε την πολεμική τους κατά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, προβάλλοντας το φόβητρο της απώλειας εθνικής κυριαρχίας και εμφανιζόμενοι ως όψιμοι υπερπατριώτες, ή διακινώντας ως σωτήριο το σενάριο επιστροφής στη δραχμή, με παράλληλη αποχώρηση από την Ευρωζώνη, οι πιο ακραίοι. Είναι σίγουρο πως όσο δεν αντιμετωπίζεται δραστικά η κρίση χρέους στην Ευρώπη, οι κασσάνδρες της καταστροφής θα βρίσκουν όλο και περισσότερα ευήκοα ώτα στους δυναστευόμενους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως η αντευρωπαϊκή προπαγάνδα κάποιων πάλαι ποτέ ισχυρών οικονομικών κατεστημένων, έχει στόχο μοναδικό να διατηρήσει πιέζοντας, κεκτημένα συμφέροντα, τα οποία επ’ ουδενί ταυτίζονται με τα συμφέροντα των πολιτών. Είναι και αυτό μια ακόμη παρενέργεια της πρωτοφανούς κρίσης που βιώνουμε όλοι, η οποία όμως μπορεί να αποβεί ευεργετική για το μέλλον καθώς όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως κανένα νόμισμα δεν μπορεί να επιβιώσει αν δεν ελέγχεται από συγκεκριμένες δημοσιονομικές πολιτικές. Πριν από το ξέσπασμα της κρίσης δεν υπήρχε περίπτωση οι Ευρωπαίοι να συμφωνούσαν σε κοινή δημοσιονομική πολιτική.
Η κάθε κρίση όμως γεννά και ευκαιρίες, οπότε τώρα αυτό θα γίνει με το ζόρι. Αν όλοι πλέον βλέπουν πως το οριακό δίλημμα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες της Ε.Ε., είναι διάλυση της ΟΝΕ ή οικονομική διακυβέρνηση, και αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που φέρνουν τους ηγέτες Γερμανίας και Γαλλίας αποφασισμένους να κρατήσουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αρραγές και ισχυρό, τότε η σύνοδος κορυφής του Δεκεμβρίου, ίσως αποδειχθεί μια πραγματικά ιστορική σύνοδος για την Ευρώπη!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
