Η χώρα χρειάζεται επειγόντως μια καλή είδηση! Μια είδηση με διεθνή απήχηση που θα στείλει ένα μήνυμα στον κόσμο πως η ελληνική οικονομία μπορεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, πως η Ελλάδα μπορεί να ξαναμπεί σε τροχιά ανάπτυξης. Πως στην Ελλάδα μπορούν να υπάρξουν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και πως υπάρχει πρόσφορο επενδυτικό έδαφος για πολυεθνικούς κολοσσούς που διαθέτουν πιστοληπτική ικανότητα και υψηλή τεχνογνωσία να αξιοποιήσουν τις επενδυτικές ευκαιρίες που παρουσιάζει η χώρα.
Ωστόσο, μια τέτοια είδηση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποδεικνύεται διστακτικό και φοβικό απέναντι σε projects δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα αποφέρουν έσοδα στα κρατικά ταμεία, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα αναβάθμιζαν τη γεωστρατηγική θέση της χώρας. Όταν η συζήτηση περιστρέφεται σε συμφωνίες υψηλής πολιτικής σημασίας οι πολιτικοί μπερδεύονται, αδρανούν και δεν αποφασίζουν.
Οι εξελίξεις όμως τρέχουν και η Ελλάδα κινδυνεύει να παραμείνει στο περιθώριο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι που λαμβάνει χώρα στην Ευρώπη γύρω από τις ενεργειακές οδούς από την περιοχή της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής. Ιδιαίτερα στο θέμα των αγωγών φυσικού αερίου, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να καταστεί ο απαραίτητος συνδετικός κρίκος μεταξύ της Ευρώπης και των ενεργοπαραγωγών χωρών της Κασπίας και της Μέσης Ανατολής, αρκεί η ελληνική Πολιτεία να υποστηρίξει πολιτικά τους δυο αγωγούς αερίου (TAP και ITGI) που εντάσσουν την Ελλάδα στο Νότιο Διάδρομο και ανταγωνίζονται το γερμανικών συμφερόντων project του αγωγού Nabucco που παρακάμπτει την Ελλάδα.
Λόγω αδράνειας της ελληνικής πλευράς κινδυνεύουν να χαθούν άμεσες επενδύσεις που αγγίζουν τα 1,5-2 δισ.€, που θα ωφελήσουν το σύνολο της ελληνικής οικονομίας δημιουργώντας προστιθέμενη αξία άνω των 400 εκ. € (όπως προκύπτει και από σχετική μελέτη του ΙΟΒΕ {Νοέμβριος 2011}), που θα δημιουργήσει 2.000 θέσεις εργασίας – ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα που καταγράφει υψηλά ποσοστά ανεργίας.
Πρόκειται για πολιτικό παράδοξο. Την ώρα που οι πολιτικοί ψηφίζουν και κυρώνουν σκληρά μέτρα λιτότητας με υψηλό πολιτικό κόστος, την ίδια ώρα αποφεύγουν να συνεργαστούν στρατηγικά με πολυεθνικούς κολοσσούς όπως η Statoil, η Ε.ΟΝ και η EGL, από φόβο μήπως θεωρηθούν “υποτελείς” του μεγάλου κεφαλαίου, ή ότι ξεπουλούν δημόσιο πλούτο! Αυτή η παθογένεια του πολιτικού συστήματος τείνει να εξελιχθεί σε κακοδαιμονία σε μια στιγμή που η χώρα βυθίζεται σε ύφεση και αναζητά επενδύσεις, χωρίς να απαιτείται εγγύηση ή οποιαδήποτε συμμετοχή του Δημοσίου, επενδύσεις που θα γίνουν με απόλυτη διαφάνεια, με εμφανή οφέλη για το ελληνικό κράτος και με τήρηση αυστηρών προδιαγραφών για την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς και των τοπικών κοινωνιών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
