Ζούμε την εποχή των αντιφάσεων και του παραλόγου! Ο πρόεδρος της πλέον ισχυρής χώρας του κόσμου προειδοποιεί ότι από στιγμή σε στιγμή θα κηρύξει στάση πληρωμών. Την ίδια στιγμή ο Αντιπρόεδρος μιας ουσιαστικά χρεοκοπημένης χώρας, διαβεβαιώνει πως δεν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος χρεοκοπίας.
Και πως οι Ρεπουμπλικάνοι θα υποχρεώσουν τον Ομπάμα να κάνει κάτι τέτοιο; Αρνούμενοι να εγκρίνουν στο Κογκρέσο (όπου έχουν την πλειοψηφία) την αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου δανεισμού της χώρας. Για όσους δεν το γνωρίζουν πρόκειται για τυπική νομική διαδικασία. Τα τελευταία δέκα χρόνια το συγκεκριμένο όριο έχει αυξηθεί 10 φορές και τα τελευταία 50 χρόνια 74 φορές!
Βέβαια, ο εκβιασμός δεν είναι απόλυτος. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση αν τα πράγματα οδηγηθούν στα άκρα, οι Ρεπουμπλικάνοι να οδηγήσουν τη χώρα σε στάση πληρωμών. Το θέμα είναι ποιος θα φανεί ότι έκανα πίσω. Και μέσω αυτής της διαδικασίας κάποιοι να κερδίσουν στις διεθνείς αγορές σπεκουλάροντας στην αμερικανική “χρεοκοπία” και κάποιες κοινωνικές παροχές να γίνονται αντικείμενο πολιτικού παζαριού…
Συνεπώς, ως βασική διαφορά Ομπάμα – Βενιζέλου διαπιστώνει κανείς τη δυνατότητα των ΗΠΑ να αυξάνει το χρέος όσο επιθυμεί και την παντελή αδυναμία της Ελλάδας να κάνει κάτι με το δικό της. Με απλά λόγια στην πρώτη περίπτωση, οι ΗΠΑ έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, στη δεύτερη περίπτωση, η Ελλάδα δεν έχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Όσο λοιπόν πιστευτός μπορεί να είναι ο Ομπάμα όταν προειδοποιεί ότι η χώρα του θα χρεοκοπήσει, άλλο τόσο πιστευτός είναι ο κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος όταν διαβεβαιώνει το αντίθετο για τη δική του χώρα…