ΠΟΛΕΜΟΣ “ΑΓΟΡΩΝ” ΜΕ “ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ” ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μοίρασε το

Αυτές τις μέρες γίνεται ένα μεγάλο παζάρι – ακριβέστερα κλιμακώνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος – μεταξύ των ισχυρότερων του Πλανήτη. Παραδόξως δεν μιλάμε για κράτη. Μιλάμε για ισχυρά οικονομικά συμφέροντα (τράπεζες, οίκοι αξιολόγησης, κοκ), τα οποία υπό μια γενική έννοια συγκροτούν τις “αγορές”.

Η Ελλάδα συμμετέχει σε αυτόν τον “πόλεμο”, διαθέτοντας εαυτόν ως …πεδίο συγκρούσεων! Όποια κι αν είναι η έκβαση του “πολέμου”, το βέβαιο είναι πως η Ελλάδα θα βγει χαμένη. Στο μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι το να βγει λιγότερο χαμένη. Που σημαίνει πως όσο πιο γρήγορα τερμαστεί ο πόλεμος, τόσο το καλύτερο.

Δυστυχώς όμως, ο πόλεμος αυτός δεν δείχνει να έχει τελειωμό. Μαίνεται διαρκώς και κλιμακώνεται με ποικίλους τρόπους. Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Ουδείς είναι σε θέση να διαπιστώσει τι είναι αλήθεια και τι σκόπιμο ψέμα. Τα όρια της είδησης απ’ τη διαρροή είναι δυσδιάκριτα. Όσοι κουβεντιάζουν πίσω απ’ τις κλειστές και ασφαλείς πόρτες φροντίζουν να διοχετεύουν στην μιντιακή αγορά ό,τι συμφωνούν πως θα πλήξει τους “αντιπάλους”. Χρησιμοποιούν τα διεθνή ΜΜΕ για να καλλιεργήσουν, για να στείλουν μηνύματα προς αδιευκρίνιστη κατεύθυνση.

Είναι πλέον σαφές πως η ελληνική ηγεσία (πολιτική, επιχειρηματική, τραπεζική) αδυνατεί να παρακολουθήσει τη ροή των εξελίξεων. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει ερήμην της. Το μόνο που της έχει απομείνει είναι να ελπίζει πως κάτι μαγικό θα συμβεί και η κατάσταση θα εξελιχθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στο μεταξύ οι πάντες λειτουργούν διαισθητικά.

Η πολιτική τάξη κωλυσιεργεί εμφανώς να εφαρμόσει τις επιταγές των δανειστών. Δεν τις πιστεύει. Της αποδέχεται ως “αναγκαίο κακό”, προκειμένου η χώρα να διατηρείται εν ζωή. Στην πορεία, βλέποντας και κάνοντας αναλόγως της έκβασης του “πολέμου”.

Η επιχειρηματική τάξη μένει αδρανής. Αποφεύγει να επενδύσει. Αποφεύγει να αναλάβει ρίσκα. Επιλέγει την άμυνα και τη συντήρηση δυνάμεων. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η μείωση των λειτουργικών δαπανών και του μισθολογικού κόστους και η διασφάλιση των καταθέσεων που πλέον προσφέρουν υψηλό επιτόκιο – ικανό να συντηρεί το “επίπεδο διαβίωσης”.

Οι τραπεζίτες από την άλλη φυλάγονται κι εκείνοι. Είναι διστακτικοί στη χορήγηση πιστώσεων. Διακρατούν ρευστό, προκειμένου να αντέξουν σε ένα επικείμενο τραπεζικό κλονισμό.

Η μόνη που μένει εκτεθειμένη στους κινδύνους είναι η μεσαία τάξη. Υπερφορολογημένη, φοβισμένη και ανασφαλής, δεν γνωρίζει πως να αντιδράσει. Αναγνωρίζει πως ακόμα κι αυτή η βίαιη εκτόνωση εμπεριέχει κινδύνους. Ενδιαφέρεται να διασώσει ό,τι διασώζεται. Φυλάει τα χρήματα, τα μεταφέρει σε ασφαλή καταφύγια, περιορίζεται. Προσπαθεί να συντηρηθεί. Όσο μπορεί. Διότι οι υποχρεώσεις τρέχουν και οι ανάγκες δύσκολα μειώνονται…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου