Αν μη τι άλλο το ΠΑΣΟΚ απέδειξε για άλλη μια φορά ότι διαθέτει ένστικτο αυτοσυντήρησης και ικανότητα προσαρμοστικότητας!
Σε μια απ’ τις πλέον κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας κι υπό την ασφυκτική πίεση της κρίσης χρέους που ταλανίζει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και τα περισσότερα δυτικά κράτη, το ΠΑΣΟΚ και ως κυβέρνηση, επέδειξε αντοχή. Παρ’ όλο που πολλοί διέβλεπαν τη διάσπαση του – φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα ευρωπαϊκά κόμματα που κλήθηκαν να κυβερνήσουν υπό το βάρος των αδηφάγων αγορών και των κερδοσκοπικών ιδρυμάτων – το ΠΑΣΟΚ φάνηκε να αναγεννήθηκε κυριολεκτικά απ’ τις στάχτες του.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, πρόκειται για ριψοκίνδυνο πέρασμα ανάμεσα από συμπληγάδες. Της κοινωνίας που απαιτεί δουλειές και κράτος πρόνοιας από τη μια πλευρά, και του ανεξέλεγκτου χρηματοπιστωτικού συστήματος, από την άλλη, που μέσω της δημιουργίας τεχνητού χρέους υφαρπάζει την υπεραξία του παραγόμενου πλούτου κι όχι μόνο. Πέρασμα θανάσιμο, όταν μια κυβέρνηση, είναι αναγκασμένη να σέρνει τα βαρίδια ενός στρεβλού οικονομικού μοντέλου κι ενός δυσλειτουργικού κρατικού μηχανισμού – ασχέτως αν πρόκειται για παθογένεια που ως κόμμα εξουσίας δημιούργησε και συντηρεί.
Η προσωρινή (μένει να φανεί…) αποφυγή άλλης μιας συντριβής οφείλεται στην ανάδειξη της πολιτικής ως τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των συνθηκών. Όσο γενικό και απροσδιόριστο κι αν φαίνεται αυτό, είναι μάλλον ακριβές να αναγνωρίσει κανείς πως το ΠΑΣΟΚ στο σύνολο του διαθέτει κουλτούρα πολιτικής σκέψης που σπάνια συναντά κανείς σε άλλο κομματικό μηχανισμό. Εκεί προστρέχει κάθε φορά και διασώζεται.
Ουδείς αμφισβητεί ότι η διάσωση, καταρχήν του Γιώργου Παπανδρέου και ακολούθως ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης ήταν προϊόν πολιτικού συμβιβασμού. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ. Αμέτρητες είναι οι περιπτώσεις που το Κίνημα αναμετρήθηκε με τον εαυτό του. Που προσαρμόστηκε στις πραγματικές συνθήκες και επαναπροσδιόρισε το στίγμα του. Αλλά πάντα έτσι συμβαίνει με την πολιτική, είναι ο ορισμός της…
Κατ’ επέκταση και η υπέρβαση της συγκεκριμένης κρίσης με πολιτικούς όρους θα γίνει. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Υπό αυτή την έννοια, η τοποθέτηση πολιτικών κι όχι τεχνοκρατών στην πρώτη γραμμής της μάχης, ήταν το ζητούμενο που εξέλειπε των δυο προηγούμενων κυβερνήσεων Παπανδρέου. Η συγκρότηση δε της Κυβερνητικής Επιτροπής που θα χαράσσει την πολιτική και θα λαμβάνει τις αποφάσεις, πέραν της αίσθησης συγκυβέρνησης που αποπνέει, καθίσταται το απολύτως αναγκαίο εργαλείο κυβερνητικής δράσης, τόσο έναντι της κοινωνίας, όσο και έναντι των δανειστών μας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
