Ευτυχώς, το Λονδίνο δεν είναι Αθήνα! Αντίστοιχα, η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι Ελλάδα! Ευτυχώς, ακόμα!
Παρ’ όλα αυτά ορισμένοι υποδεικνύουν τη Μεγάλη Βρετανία ως πρότυπη κοινωνία στην οποία η ελληνική κοινωνία πρέπει να μοιάσει, ως πρότυπο οικονομικό μοντέλο το οποίο η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει. Με το ξέσπασμα της βίας σε μια από τις μητροπόλεις του νεοφιλελευθερισμού, αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά ότι υπάρχει και η αθέατη πλευρά του φεγγαριού. Μια δηλαδή βαθύτατα ταξική κοινωνία που κρύβεται στη σκιά των επιβλητικών κτιρίων των μεγάλων πολυεθνικών. Μια ταξική κοινωνία που τυφλώνεται από τη φαντασμαγορία των λαμπερών πολυκαταστημάτων.
Είναι μια κοινωνία απότοκο του νέου-φιλελευθέρου μοντέλου που συστηματικά προωθούσε η σχολή του Σικάγου. Ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ που πρώτη το εφάρμοσε σε μια Ευρώπη όπου η οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, φάνταζε ως η μεγάλη κατάκτηση της μεταπολεμικής περιόδου.
Η “Σιδηρά Κυρία” επιχείρησε και πέτυχε το πρώτο ρήγμα. Προώθησε ένα μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κρατικών επιχειρήσεων, διέλυσε ισχυρά συνδικάτα, ελαστικοποίησε πλήρως τις εργασιακές σχέσεις. Η Βρετανία έδειξε πρώτη τι θα ακολουθούσε. Αργά και σταθερά, η Ευρώπη άρχισε να μετακινείται προς το βρετανικό μοντέλο και να υιοθετεί τις πρακτικές του.
Σήμερα, πάλι στη Βρετανία προβάλλονται σκηνές από το προσεχές ευρωπαϊκό μέλλον. Υποτίθεται πως όλα αυτά, όλη αυτή η εμμονή της Σιδηράς Κυρίας στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο θα λειτουργούσε προς όφελος των εργαζομένων. Προς όφελος των πολιτών. Αποδεικνύεται το αντίθετο. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τους δείκτες της ανεργίας. Αρκεί να κοιτάξει τον καταμερισμό εισοδήματος. Αρκεί να δει το άνοιγμα της ψαλίδας πλουσίων και φτωχών, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών στην υγεία, την πρόνοια, την εκπαίδευση, κοκ για να καταλάβει πως το μοντέλο δεν ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις κοινωνικές απαιτήσεις.
Οι εξαθλιωμένοι βγήκαν …κατά παραγγελία, στους δρόμους, να κάψουν και να λεηλατήσουν, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα. Βγήκαν γιατί απλά ένιωσαν να τους περιορίζεται και το λιγοστό οξυγόνο που τους έδιναν τα κοινωνικά επιδόματα που καταργήθηκαν από τη νέα λιτότητα του Κάμερον. Και η απάντηση του πολιτικού κατεστημένου ήταν καταστολή, περισσότερη καταστολή.
Κάποια στιγμή τα πυροσβεστικά οχήματα δεν επαρκούσαν για να σβήνουν τις φωτιές στα καταστήματα. Κι η πάνοπλη Αστυνομία δεν επαρκούσε για να περιορίσει για την εξάπλωση της βίας.
Ίσως και να μη επαρκούν και στην Ελλάδα του μέλλοντος που για την ώρα έχει “αγανακτισμένους”, αλλά όχι “εξαθλιωμένους” και η Αστυνομία δεν διαθέτει, ακόμα, ούτε πλαστικές σφαίρες, ούτε οχήματα εκτόξευσης νερού, ούτε υπερσύγχρονο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
