Κάμποσες χιλιάδες περισσότεροι από τους μισούς Έλληνες είναι εκτός παραγωγικής διαδικασίας! Τα τελευταία στοιχεία έδειξαν ότι ο μη ενεργός πληθυσμός είναι περίπου 4.384 χιλιάδες και οι άνεργοι έχουν φτάσει τους 823.000!
Το νούμερο είναι ανατριχιαστικό! Στη σύγχρονη Ελλάδα. Στην Ελλάδα της ΟΝΕ. Στην Ελλάδα που θεωρείται μια απ’ τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, το δικαίωμα στην εργασία τείνει να γίνει ευκαιρία! Αυτή η οικονομία, σε αυτή την ευρωπαϊκή χώρα, αδυνατεί να προσφέρει δουλειά στους κατοίκους της. Αδυνατεί να τους εξασφαλίσει αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης.
Πρόκειται για κατάσταση που χειροτερεύει και οφείλεται σε ένα άλλο, επίσης ανατριχιαστικό νούμερο. Περιλαμβάνεται στην ανακοίνωση της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με την οποία ο γενικός δείκτης της βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα (αυτής της μικρής που έχει απομείνει) μειώθηκε κατά 13,1% τον τελευταίο χρόνο.
Εξαιρετικά! Μια χώρα στην οποία η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώνεται και η ανεργία διευρύνεται σε τι μπορεί να ελπίζει; Σε τι μπορεί να ελπίζει μια χώρα που αδυνατεί να παράξει ακόμα και τα στοιχειώδη είδη διατροφής για να θρέψει τον πληθυσμό της και αναγκάζεται να εισάγει αγροτικά προϊόντα από τρίτες χώρες; Σε τι μπορεί να ελπίζει μια χώρα χωρίς παραγωγή και άρα χωρίς ανάγκη για εργατικά χέρια; Και σε ποια έσοδα για να καλύψει ελλείμματα, χρέος, συντάξεις και άλλες ανάγκες μπορεί να ελπίζει ένα κράτος με ανενεργή οικονομία;
Θα έλεγε κανείς ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πλην όμως, ακόμα κι αυτή η τελευταία ελπίδα συνθλίβεται όταν η προσέγγιση του προβλήματος εξαντλείται σε μια δημοσιονομική-χρηματοπιστωτική συλλογιστική με χαρακτηριστικά φούσκας που απέχει πολύ από τα δεδομένα της πραγματικής οικονομίας – ακόμα χειρότερα σε μια συλλογιστική εκποίησης πραγματικών και υπαρκτών συντελεστών παραγωγής.
Και είναι ακόμα πιο αποκαρδιωτικό όταν διαπιστώνεται πως ελάχιστοι δείχνουν να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα της κατάστασης. Οι πολιτικές ηγεσίες ξιφουλκούν για την καλύτερη ή χειρότερα χρηματοπιστωτική λύση. Πολιτικοί με ελάχιστες γνώσεις οικονομικών συζητούν ως ειδικοί, ένα θέμα που ούτε γνωρίζει η πλειονότητα των πολιτών, ούτε την αφορά.
Αντίστοιχα, συνδικαλιστικές ηγεσίες εκτός τόπου και πραγματικότητας, προαναγγέλλουν απίστευτης έμπνευσης αυτοκαταστροφικές απεργιακές κινητοποιήσεις, που κατά βάση πλήττουν το κοινωνικό σύνολο και ουδένα ουσιαστικό αποτέλεσμα επιφέρουν. Και επιχειρηματίες για χρόνια “νοικοκυραίοι” έχουν χαθεί ανάμεσα σε ακάλυπτες επιταγές, στο ΦΠΑ που δεν επιστρέφεται και σε ασφαλιστικές εισφορές που έπρεπε να καταβληθούν. Κι αντί να βάλουν τα λεφτά για “ανάπτυξη” (το πιο σύντομο ανέκδοτο τελευταία) βγάζουν τα λουκέτα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
