Θα δεχθεί, πράγματι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αντιπροσωπεία των “Αγανακτισμένων” της πλατείας, μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και την επιχείρηση “σκούπα” των ΜΑΤ στο Σύνταγμα;
Βασική προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι κατ’ αρχάς να συγκροτηθεί αντιπροσωπεία των Αγανακτισμένων. Που δεν είναι κάτι απλό. Χώρια που η ωμή βία που ασκήθηκε έχει διευρύνει το χάσμα “Αγανακτισμένων” – Πολιτείας. Από την άλλη, να εξακολουθεί να υπάρχει η βούληση του υπουργού Οικονομικών να τη δεχθεί. Με απλά λόγια, η πρόσκληση που τους απηύθυνε, μέσω twitter, λίγες ώρες πριν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, να μην ήταν προσχηματική και για λόγους εντυπώσεων.
Η πραγματικότητα πάντως είναι πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει πια την πολυτέλεια να δημιουργεί εντυπώσεις. Μπορεί όλο το προηγούμενο διάστημα που πολιτεύονταν με την ασφάλεια της …Άμυνας να δικαιολογεί το πως “δεν γνώριζε” τις λεπτομέρειες των όσων διαπραγματευόταν ο προκάτοχός του, Γιώργος Παπακωνσταντίνου κι ως εκ τούτου, εύκολα, να του αποδίδει ευθύνες. Τώρα όμως είναι ο ίδιος που διαπραγματεύεται και γνωρίζει τις λεπτομέρειες του χαρτοφυλακίου που ανέλαβε. Άρα, από τη στιγμή που δέχθηκε να καταστεί συνυπεύθυνος, η δικαιολογία εκλείπει. Και μένει η βούληση.
Είτε το θέλει, είτε όχι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει άλλη επιλογή. Η επικοινωνία του με την κοινωνία είναι προαπαιτούμενο για τη συνέχεια μιας λαμπρής πολιτικής καριέρας. Πόσο μάλλον τώρα που η παρούσα κρίση δημιουργεί εκ των πραγμάτων ευκαιρίες προς αξιοποίηση.
Με απλά λόγια, η ευκαιρία για το σημερινό Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης είναι να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με την κοινωνία, με απώτερο στόχο ένα ρόλο εγγυητή της πορείας εξόδου της χώρας απ’ την κρίση. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει άμεσα, να καταθέσει και να θέσει προς δημόσια διαβούλευση το Σχέδιο Εθνικής Ανασυγκρότησης, να ηγηθεί διακομματικής συμφωνίας για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, καθώς και να επιτύχει ευνοϊκότερους όρους στη νέα δανειακή σύμβαση με τους δανειστές.
Αν οι παραπάτω στόχοι δεν ικανοποιηθούν και η κοινωνία δεν πειστεί για την αποτελεσματικότητα τους, ο Ευάγγελος Βενιζέλος κινδυνεύει να καταποντιστεί ως μέρος του προβλήματος και συν-υπαίτιος μιας διαχρονικής κρίσης στην ελληνική κοινωνία.
Για να αποφύγει μια τέτοιου είδους παγίδα, ο σημερινός Αντιπρόεδρος θα πρέπει να συνεχίσει στη χρήσιμη και ασφαλή γραμμή της εθνικής συναίνεσης. Χρήσιμη γιατί είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για την διαμόρφωση μιας αξιόπιστης πολιτικής εναλλακτικής πρότασης. Και ασφαλής διότι η έξοδος της χώρας απ’ την κρίση προϋποθέτει συλλογική προσπάθεια και δεν είναι υπόθεση ενός προσώπου.
Σε κάθε περίπτωση ο Ευάγγελος Βενιζέλος θέλει τον κόσμο δίπλα του. Ως εκ τούτου, το “άνοιγμα” προς την πλατεία δεν μπορεί να είναι προσχηματικό.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
