Προ δυο ετών ο Γιώργος Παπανδρέου υπόσχονταν να κάνει την Ελλάδα τη Δανία της Μεσογείου. Σήμερα σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει Ινδία! Τι συνέβη μέσα σε δυο χρόνια και το όνειρο της Δανίας έγινε εφιάλτης της Ινδίας, είναι γνωστό.
Αναρωτιέται όμως κανείς για τη βαρύτητα της δήλωσης. Τον περασμένο Φλεβάρη ανάλογη απαίτηση της Τρόικας (μάλιστα διατυπώθηκε δημόσια σε συνέντευξη Τύπου) που αξίωνε αποκρατικοποιήσεις που θα απέφεραν στο ελληνικό Δημόσιο 50 δισ.€ για τη μείωση του χρέους, απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση, εξαναγκάζοντας τον Γιώργο Παπανδρέου να δηλώσει πως δεν θα πουληθεί σπιθαμή ελληνικής γης.
Εκείνη η κατηγορηματική διαβεβαίωση κατέπεσε λίγους μόλις μήνες μετά, υπό το βάρος της απειλής για διακοπή της δανειοδότησης της χώρας. Η κυβέρνηση κλονίστηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου να εμφανίζεται αποφασισμένος ακόμα και να παραδώσει την πρωθυπουργία, τελικά όμως το μνημόνιο 2 που άνοιγε το δρόμο για εκτεταμένη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, πέρασε από τη Βουλή.
Βεβαίως, η φύση της νέας απαίτησης των δανειστών είναι διαφορετική. Τότε, στο όνομα της «διάσωσης της χώρας» θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ακόμα και η εκποίηση δημόσιας περιουσίας! Εδώ πρόκειται για τους όρους διαβίωσης (επιβίωσης ακριβέστερα) της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών. Για αυτό κι ο Γιώργος Κουτρουμάνης, έκανε λόγο για «κόκκινη γραμμή», υπονοώντας ότι η υπέρβασή της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη που θα συμπαρασύρει δικαίους και αδίκους.
Προτού λοιπόν γίνουμε Ινδία ή …να γίνει της Ινδίας, η κυβέρνηση βρίσκεται εκ νέου προ δραματικού διλήμματος. Το αποκαλύπτει εμμέσως πλην σαφώς ο πρόεδρος του ΣΕΒ, όταν στη χθεσινή παρέμβασή του μίλησε για «κακοστημένο θέατρο, μέσω του οποίου, οι υπαίτιοι της κρίσης επιχειρούν να φορτώσουν, για άλλη μια φορά, το κόστος των επιλογών και χειρισμών τους σε αυτούς, που δεν ευθύνονται για την κρίση, στον ιδιωτικό τομέα και στους εργαζόμενούς του, που εξοντώνονται αργά και σταθερά στον βωμό της διατήρησης του πελατειακού κράτους»…