Στις 13 Αυγούστου του 2004 ξεκινούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Στην ουσία όμως τέλειωνε μια τριαντάχρονη πορεία προόδου της χώρας και ξεκινούσε μια άγνωστο πόσο πορεία ύφεσης.
Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν το επιστέγασμα της προσπάθειας δυο γενεών Ελλήνων να αλλάξουν τη χώρα και από τη θλιβερή Ψωροκώσταινα των Βαλκανίων να την κάνουν νύφη της Ευρώπης! Η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ήταν η κορωνίδα του εθνικού οικοδομήματος όπως δημιουργήθηκε μεταπολιτευτικά με τα θετικά και τα αρνητικά του, τα “στραβά” και τα καλά του.
Ήταν ένα τόσο σημαντικό εθνικό γεγονός, αλλά και τόσο καταλυτικό. Τότε φάνηκε η Ελλάδα να ακουμπά ουρανό! Ένας ολόκληρος πλανήτης υποκλίθηκε στη φαντασία, τη δημιουργικότητα, την αποτελεσματικότητα, την ευρηματικότητα, τη φιλοξενία των Ελλήνων. Τα πάντα λειτούργησαν στο ακέραιο. Και η παραμικρή λεπτομέρεια είχε προσεχθεί. Οι Έλληνες έφεραν εις πέρας ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα που όμοιο του δεν είχε ξαναζήσει ο τόπος εν καιρώ ειρήνης.
Κάπου εκεί όμως η χώρα φάνηκε να τελειώνει από καύσιμα. Σαν να έφτασε στο κορυφαίο σημείο, στο τέλος της διαδρομής και να έπρεπε να αρχίσει υποχρεωτικά η πορεία καθόδου για να επέλθει η αναγκαία διόρθωση. Επτά χρόνια από τότε όμως και η Ελλάδα παραμένει αδιόρθωτη, αδυνατώντας να βρει ακόμα το σημείο ισορροπίας της. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως ουδείς γνωρίζει ούτε τη διάρκεια της καθοδικής πορείας, ούτε το τέρμα της για να αρχίσει η αντίστροφη πορεία προς την ισορροπία.
Επτά χρόνια μετά, το μόνο που θα πρέπει να θυμάται κανείς, δεν είναι ούτε τις υποδομές που δεν αξιοποιήθηκαν, ούτε τη δυναμική που δεν αξιοποιήθηκε, ούτε το όνειρο που έμεινε όνειρο. Εκείνο που αξίζει να θυμάται κανείς είναι πως τόσοι πολλοί Έλληνες με τόσες διαφορές και ιδιαιτερότητες με τόσες ταξικές και τοπικιστικές διαφοροποιήσεις, κατάφεραν να συνεργαστούν αρμονικά για την επίτευξη ενός ύψιστου σκοπού. Κατάφεραν να αξιοποιήσουν όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουν. Να συνδυάσουν το σφρίγος και τον ενθουσιασμό των νέων με την εμπειρία και την σοφία των παλαιότερων. Να δείξουν ότι βάζουν πάνω από το μεγάλο Εγώ τους, το εθνικό Εμείς. Να σεβαστούν ο ένας τον άλλον, να βοηθούν ο ένας τον άλλον, να χαμογελούν και να αισιοδοξούν.
Αν αυτή είναι η παρακαταθήκη που άφησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, σήμερα επτά χρόνια μετά είναι ίσως η στιγμή να την ανασύρουμε από το …χρονοντούλαπο της Ιστορίας και να την κάνουμε πυξίδα για μια νέα πορεία στο μέλλον που αυτή τη στιγμή μοιάζει αβέβαιη και γεμάτοι κινδύνους…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
