Είναι η Ελλάδα μια μικρή, αδύναμη, φτωχή, ανυπόληπτη και αναξιόπιστη χώρα; Θα μπορούσε να είναι. Πλην όμως τα δεδομένα, άλλα λένε. Η Ελλάδα είναι κράτος – μέλος της ΕΕ. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Έχει διακριτή παρουσία στους Διεθνούς Οργανισμούς. Και προ ετών διοργάνωσε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας συνεχίζει την παράδοση με θαυμαστά αποτελέσματα. Κτίζοντας (κι όχι γκρεμίζοντας) στο οικοδόμημα που παρέλαβε – μια χώρα μέλος της ΕΕ και ένα ανεξάρτητο κράτος (όχι κοινότητα που ζητούσε ο συμπαθής Κόφι Ανάν να του παραδώσει ο Τάσσος Παπαδόπουλος) που λειτουργεί υποδειγματικά – επιχειρεί να κάνει άλλο ένα μεγάλο βήμα. Να καταστήσει την Κύπρο χώρα παραγωγό ενέργειας, κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των Τούρκων!
Αυτή τη δύσκολη και βρώμικη δουλειά την κάνει χωρίς προκαταλήψεις, στερεότυπα και ιδεοληψίες. Αυτός ο κομουνιστής ηγέτης (ο μοναδικός εν Ευρώπη) δείχνει και ικανός και αποφασισμένος να συνεργαστεί ακόμα και με το …Διάβολο, προκειμένου να διασφαλίσει το συμφέρον της χώρας του και το κυριότερο, το μέλλον του κυπριακού λαού.
Στο ενεργειακό παιχνίδι τους συμπεριέλαβε όλους. Τους Αμερικανούς (που συνέβαλαν τα μέγιστα για να είναι η Κύπρο διαιρεμένη), τους Ισραηλινούς, τους Ευρωπαίους, τους Ρώσους, εσχάτως και τους Τουρκοκύπριους!. Με απίστευτη μαεστρία, χωρίς τυμπανοκρουσίες και με απίστευτη μεθοδικότητα και καρτερία, κατάφερε να μοιράσει το ενεργειακό παιχνίδι κατά τρόπο που όλοι να αισθάνονται ικανοποιημένοι και οι πολίτες τους πιο ασφαλείς από ποτέ και ευημερούντες.
Την ώρα που η «μητέρα Ελλάδα» χειμάζεται, δεχόμενη «επιθέσεις» και τελώντας υπό μια ιδιότυπη κατοχή, νότια της Κύπρου και προς έκπληξη όλων, τα τρυπάνια έπιαναν δουλειά υπό τη διακριτική παρουσία Ισραηλινών εναέριων στρατιωτικών μέσων.
Ποιος θα το περίμενε; Πόσο μάλλον από έναν πολιτικό που προ δυο μηνών σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου του, τον καλούσε να παραδώσει την εξουσία! Που όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο;
Πίσω στην Ελλάδα λοιπόν και στην …προφανή, μάλλον, απάντηση του αρχικού ερωτήματος…