του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΥ
Σε κανέναν άλλο τόπο δεν βιώνει κανείς τόσο έντονα την ατμόσφαιρα του Πάσχα όσο στην Κέρκυρα.Πουθενά αλλού η εκκλησιαστική λατρεία και η κοσμική Τέχνη δεν συνδυάζονται τόσο επιδέξια.Δεν είναι τυχαίο,άλλωστε, που στη διάρκεια της μεγαλύτερης γιορτής της Ορθοδοξίας τα βλέμματα όλων στρέφονται στην «Κοντέσα του Ιονίου».
Δεν αποτελεί επίσης σύμπτωση που εδώ ή Λαμπριά αποκτά σάρκα και οστά μέσα από τον επίσημο και εξαιρετικά εντυπωσιακό τρόπο με τον οποίο βιώνεται.Τόσο τα τοπικά έθιμα,γνωστά τοις πάσι για την κατανυκτική τους ατμόσφαιρα,όσο και οι έντονες επιδράσεις από το εξωτερικό στο νησί,καθιστούν την Κέρκυρα πόλο έλξης επισκεπτών από όλον τον κόσμο, τα κοσμίκά μπάρ,τα εστιατόρια,οι ταβέρνες,οι μαγευτίκες παραλίες ο συνδιασμός βουνού και θάλασσας και οι φυσικές ομορφίές από τον βορά έως τον νότο συνδέουν ένα τόνο αρμονίας και χαλάρωσης για ένα top πασχαλινό προορισμό.
Παρόλο που έθιμα και εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα και στα χωριά,τις συγκεκριμένες μέρες το ενδιαφέρον μονοπωλεί η Παλιά Πόλη,με τα υπέροχα στενά της καντούνια και το Λιστόν (οι χαρακτηριστικές καμάρες του θυμίζουν τη Rue de Rivoli του Παρισιού),όπου οι εκδηλώσεις του εορτασμού του Πάσχα φτάνουν στο απόγειό τους!
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που είχα την ευκαιρία να κάνω Πάσχα στην Κέρκυρα αρκετές χρονιές δίοτι είναι η πατρίδα μου και σας προτείνω να με ακολουθήσετε πιστά σε μια γιορτή… διαφορετική από όλες τις άλλες.
Τα πασχαλιάτικα έθιμα ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου μικροί-μεγάλοι με τα μαντολίνα ακκοεντεον και κιθάρες λένε τα κάλαντα του Λαζάρου προμεινίοντας έτσι την Αναστασή του σε όλη την πόλη ξεκινώντας από το πλακάδο τ΄αγιού(έτσι λέγεται η πλακόστρωτη πλατεία μπροστά από τον Ιερό Ναο του Αγίου Σπυρίδωνα)γύρω από τον ναό τ αγιόυ εκτός από το πελώριο καμπαναριό που θαυμαζει κανείς βρίσκεις πολλά γραφικά μαγαζάκια με τοπικά προιόντα(κουμ κουατ τσιτσιμπιρα μαντολάτο κ.α)όπου κοπέλες με τοπικές φορεσιές τα προσφέρουν μπροστά από τα μαγαζιά με πάγκους βοηθόντας έτσι στην διαφήμιση των μαγαζιών.Είναι, ωστόσο, για μένα μια ευκαιρία, πριν ακόμα ο κόσμος πλημμυρίσει τους δρόμους της Παλιάς Πόλης, να ξαναθυμηθώ τις ομορφιές της Πίνιας, όπως ονομάζεται το παλιό εμπορικό κέντρο της πόλης, να χαθώ στα δρομάκια,
Ανάμεσα στο Παλιό και το Νέο Φρούριο, η Παλιά Πόλη, που κατέχει μια θέση στα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, σε καλεί να χαθείς χωρίς πυξίδα. Τα μικρά καντόυνια με τις απλωμένες μπουγάδες και τα υπέροχα παλιά κτήρια -πιο έντονα στην περιοχή Καμπιέλο όσο και στην Πόρτα Ρεμούνδα- παραπέμπουν σε εικόνες νότιας Ιταλίας, ενώ σε κάθε γωνιά τους επιφυλάσσουν ευχάριστες εκπλήξεις….
Ετσι λοιπόν καθώς χάζευα και κόντευα να βγώ στο Ανάκτωρο ακούω μιά φωνή που λέει Σπύρο μου τσαντζαμινι μου προς το παρών νόμιζα ότι ήταν η φωνή της Ρένας Βλαχοπούλου αλλα ήταν η φωνή του Σοσίπατρου Μαέστρου των Τροβαδούρων της Κέρκυρας φόροντας τις τρίτσες(ψάθινα καπέλα)και την υπόλοιπη Κερκυραική φορεσιά με πιάνει αγκαζέ μου φοράει μια τρίτσα και λέγοντας μου που πας ωρέ μάτια έλα μαζί μας να τραγουδήσουμε και έτσι χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα μαζί με το υπόλοιπο σύνολο και λέγαμε τα κάλαντα του Λαζάρου στα καντουνια της πόλης περάσαμε μπρόστα από το Λιστόν το πεντοφάναρο την σπιανάδα την πίνια το πάρκο με το συντριβάνι το μποσκέτο είδαμε το παλαιό φρούριο το μποσκέτο το παλάτι χαιρετίσαμε όλα τα αγάλματα όπου υπάρχουν μέσα σην πόλη,
(Καποδίστρια,Μάντζαρου κ.α)Ανεβήκαμε στις άμαξες περάσαμε τα ξενοδοχεία καβαλίερη και κορφού παλλάς όπου μπορεί να μείνει ο επισκέπτης φτασαμε γαρίτσα πήγαμε μέχρι το Μον Ρεπό(εκεί όπου έμενε ο τέως)και φτάσαμε στο κανόνι όπου εκεί ατενίζεις το ποντικονήσι την γραφική εκκλησία που είναι μες την θάλασσα εκέι με είπαμε Επτανησιακές και Πλακιώτικες Καντάδες στην Παραδοσιακη Ταβέρνα του Γκερέκου(πατέρα της γνωστής ηθοποιού Αντζελας Γκερέκου)όπου απλά ντημένος με μία ποδιά και πάντα με το χαμόγελο και μία κιθάρα στα χέρια μας υποδέχτηκε και μας κέρασε τοπικά εδέσματα(σοφρητο,μπουρδέτο κ.α).Κάπως έτσι τελείωσε η μέρα μου και το νησί κάνει ένα μικρό ζέσταμα διότι ακολουθεί η Κυριακή των “των Βαγιώνε”όπως συνηθίζεται να λέγεται στην Κέρκυρα. Στις 11:00 το πρωί, γίνεται η λιτάνευση του Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, μια λιτανεία που τελείται από το 1630 σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από τη θανατηφόρο επιδημία της πανώλης, που το 1629 θέρισε τους Κερκυραίους. Η λιτανεία αυτή είναι η πιο μεγάλη σε διαδρομή και περιφέρεται κατά μήκος της νοητής γραμμής των παλαιών Ενετικών τειχών της πόλης, με αρκετές στάσεις για δεήσεις και παρακλήσεις, παρακάμπτοντας, όπως και παλαιότερα, την Εβραϊκή συνοικία. Είναι η μοναδική στην οποία συμμετέχουν, όλες και οι 18 Φιλαρμονικές του νησιού για να τιμήσουν τον Πολιούχο Άγιο της Κέρκυρας. Έθιμο είναι μετά το τέλος της λιτανείας, οι Φιλαρμονικές παρελαύνουν από τα κεντρικά σημεία του ιστορικού κέντρου της πόλης παιανίζοντας εύθυμα εμβατήρια. Το ίδιο βράδυ στις 9.00 γίνεται στο Δημοτικό Θέατρο η καθιερωμένη συναυλία της Φιλαρμονικής Εταιρίας “Μάντζαρος”, η οποία με τις μελωδίες της μας εισάγει στο πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδος.
Αφού είδα την λιτανεία και προσκήνησα το σκήνομα του Αγίου Σπυρίδωνα συνέχισα την βόλτα μου στους
ίδιο εντυπωσιακούς και μεγάλους πεζόδρομους της Νικηφόρου Θεοτόκη, της Ευγένιου Βουλγάρη, όπως και η κάθετή τους, η Καποδιστρίου, που ενδείκνυνται για χάζι στα εμπορικά μαγαζιά και τις φανταχτερές βιτρίνες. Εκεί έκανα μία στάση στο περίφημο ζαχαροπλαστείο Βουλισμας όπου μπορείς να φας τοπικά γλυκά(μπολσεβίκο με κρέμα κορμό βουτήρου κ.α).
Τη Μεγάλη Δευτέρα παραδοσιακά οι Κερκυραίοι αρχίζουν τα ψώνια. Διάχυτη στην αγορά της πόλης η μυρωδιά της ‘Φογάτσας’, του μαντολάτου και της ‘Κολομπίνας’. Το απόγευμα
οι καμπάνες καλούν τους πιστούς στις εκκλησιές .Τη Μεγάλη Τρίτη στις εκκλησίες ακούγεται το τροπάριο της Κασσιανής και το βράδυ στις 9.00 για τους ποιο κουλτοριάριδες στο Περιστύλιο των Παλαιών Ανακτόρων ο Οργανισμός Κερκυραϊκών Εκδηλώσεων (ΟΚΕ) διοργανώνει την καθιερωμένη πλέον Μουσική Ποιητική Βραδιά με θέμα “Από τον Γολγοθά στην Ανάσταση”.
Σε παλαιότερες εποχές, από τη Μεγάλη Τετάρτη η πλατεία του Σαρόκκου γέμιζε από τα βελάσματα των αρνιών, που έρχονταν από την ύπαιθρο για να πουληθούν στους Πατρινούς εμπόρους και στους Κορφιάτες νοικοκυραίους. Από νωρίς το απόγευμα οι εκκλησίες της πόλης και των προαστίων γεμίζουν με πιστούς για τα Ευχέλαια και στις 8.30 το βράδυ το Δημοτικό Θέατρο γεμίζει με κόσμο, που θα ακούσει τη Δημοτική Χορωδία μαζί με τον Πέτρο Γαιτάνο στην καθιερωμένη συναυλία Εκκλησιαστικής Μουσικής και Μεγαλοβδομαδιάτικων Μελωδιών, που προσεγγίζει το Θείον Δράμα μέσα από εκκλησιαστική μουσική Ανατολική και Δυτική.
Τη Μεγάλη Πέμπτη η ακολουθία των Αγίων Παθών. Στα χωριά μέσα στην εκκλησία οι γυναίκες ακούγοντας τα Δώδεκα Ευαγγέλια πλέκουν με το κροσσοβέλονο το γαϊτάνι, από άσπρο βαμβακερό ύφασμα, σταματώντας το πλέξιμο κάθε φορά που απαγγέλλεται Ευαγγέλιο.
Mια καλή ιδέα θα ήταν να πάτε στον Duomo, την Καθολική Μητρόπολη της Πλατείας Δημαρχείου, (την Ακολουθία του Νιπτήρος) που τηρείται απαρέγκλιτα χρόνια τώρα. Γύρω στις 20:00 και μετά τους καθιερωμένους ψαλμούς, ο Αρχιεπίσκοπος, αφού βγάλει τα άμφιά του, γονατίζει και πλένει τα πόδια δώδεκα ανήλικων παιδιών. Καμιά περιγραφή, όσο ατμοσφαιρική και λεπτομερής κι αν είναι, δεν μπορεί να αποδώσει επακριβώς τις εικόνες που αιχμαλωτίζονται μέσα σου! ανάβουν 12 κεριά και σβήνουν από ένα κερί όταν τελειώνει η ανάγνωση κάθε Ευαγγελίου. Τη Μεγάλη Πέμπτη επίσης, με την πρώτη καμπάνα της εκκλησίας, βάφουν τα κόκκινα αυγά, αιώνιο σύμβολο ανανέωσης της ζωής και της φύσης.
Στην Κέρκυρα, όπως άλλωστε και σε όλη την Ελλάδα, η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στην περιφορά των Επιταφίων. Μόνο που εδώ η παρουσία των Φιλαρμονικών και των χορωδιών των χιλιάδων Κερκυραίων και επισκεπτών δίνει μια διαφορετική διάσταση. Το πρωί που είναι χαλαρά ακόμα επισκέφτηκα το Καμπιέλο -την παλαιότερη συνοικία της Κέρκυρας- και στην Κοφινέτα -στην πλατεία κοντά στο παλάτι του Αγ. Μιχαήλ και Γεωργίου. Επίσης είναι μια καλή στιγμή να επισκεφθείτε το Νέο και το Παλαιό Φρούριο και γιατί όχι να πάτε μέχρι το Αχίλλειον λίγο έξω από την πόλη για να δείτε το θερινό ησυχαστήριο της πριγκίπισσας Σίσσυ και τους βασιλικούς κήπους αντίστοιχα. Επιστροφή γρήγορα το μεσημέρι στο Λιστόν να έχετε υπόψη σας ότι θα δυσκολευτείτε να παρκάρετε και γρήγορα για το πολυπόθητο τραπέζι σε κάποιο από τα cafes κάτω από τις χαρακτηριστικές καμάρες (το Libro d’ Οro είναι μια πολύ καλή επιλογή), για να δείτε από εκεί τους Επιταφίους όλων των εκκλησιών να περνούν από μπροστά σας. Οι ντόπιοι και οι προνοητικοί επισκέπτες, για να καταλάβετε, πιάνουν από νωρίς ένα τραπέζι σε κάποιο από τα πολλά cafes. Όσο περνάει η ώρα, η πλατεία γεμίζει κόσμο και τα τραπεζάκια γίνονται αντικείμενο… πόθου. Μάλιστα πολλοί είναι αυτοί που κάνουν «βάρδιες» με τις παρέες του καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας με σκοπό να μην τα χάσουν. Η κυκλοφορία «μπουκώνει» τους γύρω δρόμους, ενώ τα τηλεοπτικά συνεργεία, που καταφτάνουν για να καλύψουν το γεγονός, ετοιμάζονται για τη μεγάλη στιγμή. Εκείνες τις ώρες είναι καλύτερα να αποφύγετε τις βόλτες στην Παλιά Πόλη, καθώς δημιουργείται πραγματικό ένα κομφούζιο, κάτι που θα το αντιληφθείτε ειδικά αν τύχει και πέσετε πάνω σε μια από τις λιτανείες.
Να ‘μαι κι εγώ μπροστά στο Λιστόν να θαυμάζω τους στολισμένους με άνθη Επιταφίους που περνούν από μπροστά μου, ο καθένας συνοδευόμενος από την μπάντα της εκάστοτε ενορίας, τη χορωδία και φυσικά τους πιστούς (επώνυμους και μη) που κρατούν φλάμπουρα, βενετσιάνικα φαναράκια και μεγάλα κεριά. Τα φανάρια του Λιστόν φέγγουν με ένα μοβ φως. Αυτό βέβαια που όμως όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία είναι να βγει στις 22:00 ο τελευταίος, εκείνος της Μητρόπολης, από την περιοχή Σπηλιά κοντά στο Παλιό Λιμάνι. Τον κρατούν στους ώμους τους ναύτες και ακολουθούν όλοι οι ιερείς της πόλης, ενώ οι τρεις Φιλαρμονικές -Παλαιά, Καποδίστριας και Μάντζαρος- μαγεύουν με τις μελωδίες τους όλους τους παρευρισκομένους. Σύμφωνα με το έθιμο, η Παλαιά Φιλαρμονική παίζει το «Adagio» του Albinoni, η «μπλε» Μάντζαρος εκτελεί τη «Marcia Funebre» του Verdi και η «κόκκινη» Καποδίστριας το πένθιμο εμβατήριο του Chopin και τη «Sventura» του Mariani. Είναι δύσκολο με λόγια να σας περιγράψω τη συγκινησιακή ατμόσφαιρα που κυριαρχεί, ειδικά όταν η περιφορά του Επιταφίου καθηλώνει τους πάντες στο πέρασμά της, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Αφού περάσει όλη η πομπή, ο κόσμος διασκορπίζεται στους γύρω δρόμους και τα μπαράκια της Παλιάς Πόλης ετοιμάζονται να υποδεχτούν τους «πιστούς» της διασκέδασης…
Μεγάλο Σάββατο
Δύσκολο να ξυπνήσεις τόσο νωρίς -κάποιοι πάνε κατευθείαν μετά το ξενύχτι-, αλλά το έθιμο του σεισμού αξίζει πραγματικά αυτή τη θυσία. Πρόκειται για ένα είδος αναπαράστασης του σεισμού που συντάραξε τη Γη την ώρα της Σταύρωσης του Ιησού και λαμβάνει χώρα στις 06:00 στην Παναγία των Ξένων, κοντά στο πλακάδο του Αγίου Σπυρίδωνα. Οι εκκλησιαζόμενοι χτυπούν δυνατά τα στασίδια αλλά και τα πόδια τους στο δάπεδο του ναού, προσομοιάζοντας έτσι το κοσμοϊστορικό γεγονός μετά την Ανάσταση. Για να είμαι ειλικρινής, προτίμησα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω για να μπορέσω να ξυπνήσω το πρωί -μετά από λίγες ώρες- και να βρεθώ στις 09:00 στο Λιστόν -και συγκεκριμένα κάτω από το Πεντοφάναρο- για να περιμένω τη λιτανεία της εικόνας και του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα, που περνάει μαζί με τον Επιτάφιό του. Πρόκειται για τελετή που καθιερώθηκε το 1553, σε εποχή σιτοδείας, όταν ο άγιος έσωσε το νησί από το λοιμό. Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας! Αν και νωρίς, η κοσμοπλημμύρα σε όλο το ιστορικό κέντρο ξεπερνά κάθε φαντασία! Πιθανότατα οφείλεται στο ότι στην περιφορά συμμετέχουν ταυτόχρονα και οι τρεις Φιλαρμονικές της πόλης, οι οποίες ερμηνεύουν μοναδικά μουσικά έργα. Και μόνο στο άκουσμα του Αμλέτου του Facio από την Παλαιά Φιλαρμονική τα Καυτά Δάκρια από την Μάντζαρο αλλά και την Ηρωική του Beethoven από τον Καποδίστρια, θα καταλάβετε το λόγο για τον οποίο αξίζει να θυσιάσει κανείς λίγες ώρες ύπνου. Η μέρα όμως έχει και εντυπωσιακή συνέχεια…
Σπάσιμο μπότηδων
Από μικρός έβλεπα το έθιμο με τις κανάτες και ανέκαθεν μου δημιουργούσε απορία και έντονο θαυμασμό πάνω από το Λιστόν το σπίτι της Αντζελας Γκερέκου όπου φέτος εμφανίστηκε μαζί με την κορούλα της και χωρίς τον Τόλη Βοσκόπουλο . Αντιλαμβάνεστε με τι ανυπομονησία περίμενα λοιπόν τη συγκεκριμένη μέρα. Τα φλας είναι όλα στραμμένα στο σπάσιμο των μπότηδων (κανάτες με στενό στόμιο και χερούλια), που λαμβάνει χώρα στις 11:00 σε διάφορα σημεία της πόλης. Με αυτόν τον τρόπο στην Κέρκυρα γιορτάζεται η πρώτη Ανάσταση και πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται κυρίως στη Σπιανάδα. Εκεί, αφού οι αστυνομικοί εκκενώσουν το χώρο κάτω από τα σπίτια, δίνεται το σύνθημα και το νησί κυριολεκτικά… σείεται με τις πιο εντυπωσιακές κανάτες, γεμάτες νερό, να πραγματοποιούν «ελεύθερη πτώση» από τα μπαλκόνια, δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο με το σπάσιμό τους. Οι κανάτες προκαλούν το θαυμασμό, ενώ πολλές φορές τα σπίτια ανταγωνίζονται για το ποιο θα εμφανίσει την πιο φαντασμαγορική! Μην ξαφνιαστείτε, καθώς με την ολοκλήρωση του εθίμου, οι επισκέπτες τρέχουν να πάρουν κομμάτια από τα σπασμένα δοχεία -θεωρείται πως φέρνουν γούρι- ενώ οι 3 Φιλαρμονικές ξεχύνονται και πάλι στους δρόμους παίζοντας πλέον το χαρμόσυνο εμβατήριο οι γραικοί . Τότε όλοι τρέχουν στην Πίνια (Πλατεία Βραχλιώτη), όπου αναβιώνει ένα άλλο έθιμο, αυτό της μαστέλας. Πρόκειται για ένα μεγάλο βαρέλι που στολίζουν με μυρτιές και κορδέλες και στο οποίο τις προηγούμενες μέρες οι περαστικοί ρίχνουν κέρματα. Με την πρώτη καμπάνα της Ανάστασης, κάποιος μπαίνει μέσα για να τα μαζέψει. Παλιότερα αυτός που στριμωχνόταν δεν ήταν εθελοντής, αλλά ένας περαστικός που τον έριχναν… με το ζόρι! Εδώ κάπου ολοκληρώνονται τα έθιμα της ημέρας κι ο κόσμος βρίσκει ευκαιρία να ξεχυθεί πλέον ανέμελος στα καντούνια για βόλτες, επισκέψεις σε αξιοθέατα και να απολαύσει μια παγωμένη τσιτσιμπίρα (αγγλικό αεριούχο αναψυκτικό με τζίντζερ) σε κάποιο από τα cafes. Αν ανήκετε σε αυτούς που έχουν ξυπνήσει από τα χαράματα, τότε ίσως είναι η κατάλληλη ώρα για έναν σύντομο υπνάκο, γιατί η νύχτα της Ανάστασης, σε λίγες μόλις ώρες, προμηνύεται μεγάλη…
Αναστάσιμη ακολουθία
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μόλις έφτασε! Μόνο εδώ πριν από την ορθόδοξη, όποιος θέλει μπορεί να παρακολουθήσει παράλληλα στον Duomo την ακολουθία της Πασχαλινής Αγρυπνίας με τη συνοδεία εκκλησιαστικού οργάνου. Η Ανάσταση ξεκινάει στις 21:00 και ολοκληρώνεται στις 23:00, έτσι ώστε να προλάβετε να φτάσετε στην Άνω Πλατεία, απέναντι από το Παλιό Φρούριο, για να συμμετάσχετε και στην ορθόδοξη. Τη συγκεκριμένη νύχτα οι εκδηλώσεις της Κέρκυρας κορυφώνονται με αίγλη και μεγαλοπρέπεια. Στις 22:00 γίνεται η υποδοχή του Αγίου Φωτός στο Πεντοφάναρο και σιγά σιγά από τα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών και των ξενοδοχείων οι προνομιούχοι αντικρίζουν μια εντυπωσιακή εικόνα• μικρές τρεμάμενες φλόγες από χιλιάδες αναμμένα κεράκια καλύπτουν όλη τη Σπιανάδα, ενώ από το κιόσκι στο νότιο τμήμα της (Άνω Πλατεία) ο παπάς τελεί τη λειτουργία. Όσο για την ώρα του «Χριστός Ανέστη»;
Τότε είναι που τα πυροτεχνήματα από το Παλαιό Φρούριο, αλλά και οι κρότοι των βεγγαλικών προσφέρουν ένα συναρπαστικό θέαμα, μεταφέροντας με αυτό τον τρόπο το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Στο πασχαλινό τραπέζι που ακολουθεί, οι παραδοσιακές φογάτσες (τσουρέκια με ένα κόκκινο αυγό στη μέση) τρώγονται μετά μανίας μαζί με τις κολομπίνες (βενετσιάνικης προέλευσης χριστόψωμα σε σχήμα περιστεριού). Από τα τραπέζια των σπιτιών και των εστιατορίων δεν λείπει και η ντόπια παραλλαγή της μαγειρίτσας, που την ονομάζουν τσιλίχουρδα και είναι πεντανόστιμη. Μετά το δείπνο, όλοι δίνουν ραντεβού στα μπαράκια και τα clubs του λεγόμενου εμπορικού λίγο ποι’ο ‘εξω από το λιμάνι και περιοχή Μαντουκίου για διασκέδαση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες… Καλό είναι, βέβαια, τέτοιες μέρες που η πόλη «βουλιάζει», να έχετε κάνει κράτηση…
Ξημερώνει Κυριακή του Πάσχα. Δεν έχω κοιμηθεί ούτε μία-δύο ώρες, όταν στις 08:00 με ξυπνούν οι μελωδίες από τις Φιλαρμονικές που πραγματοποιούν την περιφορά της εικόνας της Ανάστασης του Κυρίου στις εκκλησίες της πόλης, μεταφέροντας το αναστάσιμο μήνυμα. Το μόνο που σκέφτομαι εκείνη την ώρα είναι να συνεχίσω τον ύπνο μου, αλλά και το πλούσιο κερκυραϊκό πασχαλιάτικο τραπέζι που με περιμένει είναι λόγος να μην καθυστερήσω την προετοιμασία. Εδώ, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, το σούβλισμα του αρνιού εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια κι έτσι δεν αποτελεί μέρος της κερκυραϊκής παράδοσης. Το μεσημέρι της Λαμπρής οι ντόπιοι συνηθίζουν να πηγαίνουν σε φιλικά σπίτια, κυρίως στην εξοχή, όπου τρώνε σούπα αυγολέμονο με 2-3 κρεατικά, ενώ ο οβελίας προτιμάται κυρίως για τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Ιδιαίτερο είναι το έθιμο με τα κόκκινα αυγά, τα τσόφλια των οποίων κολλάνε στις πόρτες ή τα πετάνε στους κήπους για να ‘ναι ευλογημένη η σοδειά. Την Τρίτη του Πάσχα είναι το έθιμο με τα μπάσματα τα αγιόυ όπου ο άγιος αφόυ βγεί και στις 3 θύρες με τους ήχους της Παλαιάς Φιλαρμονικής και της Μαντζάρου τοποθετήτε στην θέση του. Την Τετάρτη του Πάσχα ξεκινάει ρο 1 Πανυγήρι του θέρους στην πανέμορφη Παλαιοκαστρίτσα.
Ο εορτασμός του Πάσχα στην Κέρκυρα είναι μια εμπειρία μοναδική, τελείως διαφορετική απ’ ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα και πρωτόγνωρη για τους επισκέπτες του νησιού. Πρόκειται για μια μεγάλη γιορτή στην οποία συνυπάρχουν αρμονικά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη, η ειδωλολατρική παράδοση, η καταλυτική παρουσία του Αγίου Σπυρίδωνα, η καθολική κοινότητα, η βενετσιάνικη επίδραση, το γνήσιο κερκυραϊκό φιλόξενο ταπεραμέντο που συνδίαζεται από έντονο χιούμορ και τρέλα η μουσική των φιλαρμονικών και βέβαια η ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα…..Αντε και του χρόνου όλοι Κέρκυρα……
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
