Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή μετά την Αναγέννηση που ο Καρτέσιος Ντεκάρτ κήρυττε τον «πόλεμο» εναντίον της Φύσης, διαλαλώντας περίτρανα ότι ο στόχος του πολιτισμένου ανθρώπου είναι να κυριαρχήσει κάποτε πάνω της. Μετά απ’ αυτόν ο διαφωτισμός συνέχισε στην ίδια πορεία διαλαλώντας με έπαρση και διαρκή ναρκισσισμό την παντοδυναμία του Ανθρώπινου λόγου και λογικής επί της φύσης. Ευτυχώς που υπήρξε κι ο Ζαν Ζακ Ρουσώ για να ξεφύγει από αυτήν τη λογική και να υποστηρίξει το αντίθετο, αποδίδοντας φόρο τιμής στη διαχρονικότητα της φύσης.
Αυτή η καθόλου αντι-φυσική στάση, προάγγελος της νεωτερικότητας ( του απο-δομητικού σταδίου του σύγχρονου πολιτισμού μας ), στηρίχθηκε στη διαχρονική αντίθεση εκείνων που διαφωνούσαν κι αντιπαθούσαν ιδεολογικά την Ελληνική κλασσική σκέψη. Αντιπαθούσαν τη φιλοσοφία των Ελλήνων οι οποίοι έπαιρναν την αρμονία τ’ ουρανού και των Φυσικών στοιχείων, ως παράδειγμα, προς ανεύρεση της ατομικής αυτογνωσιακής ισορροπίας.
Οι Έλληνες θαύμαζαν την απέραντη ουράνια γαλήνη, την ισορροπία των πλανητών και των φυσικών κανόνων, ενσαρκωμένα στη λέξη – όρο «ΚΟΣΜΟΣ» (εξ ου και «το θαυμάζειν εστί φιλοσοφείν» όπως διαβάζουμε στο Θεαίτητο του Πλάτωνα) και προσπαθούσαν να φτιάξουν τη ζωή και τον εαυτό τους. Προβολή του πως θα ήθελαν να ζουν, του τι σήμαινε γι αυτούς το ΑΡΙΣΤΟΝ, ήταν ο θαυμασμός του για την Ουράνια Τάξη και Φύση.
Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης πρέπει οι ανθρώπινοι νόμοι να δομούνται και να βελτιώνονται ώστε να επιτευχθεί το ζητούμενο: η ευδαιμονία κι η ευτυχία. Έτσι κι η Αντιγόνη ήρθε αντιμέτωπη με το ηθικό και νόμιμο δίλημμα που έλυσε υπακούοντας στους διαχρονικούς νόμους της φύσης που στην περίπτωσή της ήταν ο σεβασμός προς το γονιό της. Αυτήν ακριβώς την κουλτούρα, αυτόν τον τρόπο σκέψης πολεμούν όσοι σήμερα (με πρωτεργάτη το τωρινό Υπουργείο Παιδείας) θέλουν να αφαιρέσουν το μάθημα αυτό από τα βασικά της σχολικής αγωγής κι εκπαίδευσης. Δεν είναι τυχαία, «τρελή» η στάσης τους. Είναι καλοπρογραμματισμένη και στοχεύει στη διάλυση των παραδοσιακών ηθικών κανόνων και στη στήριξη των κανόνων μιας παγκοσμιοποιημένης ζωής που θα διοικείται από το χρήμα, τον τεχνολογικό ενθουσιασμό κι από μια εξουσία που φτιάχνει τους δικούς της νόμους, στα δικά της ωφελιμιστικά μέτρα.
Ο στόχος αυτής της στρατηγική: οι πολίτες να έχουν ελλιπή εφόδια καλλιέργειας ώστε να μην αντιστέκονται. Για να υπακούουν εύκολα. Χωρίς πολιτιστικά πρότυπα, χωρίς καλλιεργημένο μυαλό και καρδιά από ανθρωπιστικούς κανόνες είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι, πιο εύκολα κατευθυνόμενοι, πιο χρήσιμοι στη δύναμη του διεθνούς κέρδους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
