Το αδούλωτο πνεύμα της Ελλάδας, ταξιδεύει αιώνες τώρα πάνω σε ένα ξύλινο σκαρί. Αντιπαλεύει τους καιρούς, αναζητά υπήνεμα λιμάνια, θαλασσοδέρνεται μα αντέχει.
Από τις πρώτες τριήρεις και τη σχεδία του πολυμήχανου Οδυσσέα ως τα πιο κοντινά στις μνήμες μας, τρεχαντήρια. Τις γαίτες, το τσερνίκι, τον μπότη και τη τράτα, τη σκούνα, τους βαρκαλάδες, το καραβόσκαρο και τα λίμπερτι, τη μπομπάρδα και τις μπρατσέρες…
Παραδοσιακή ναυπηγική. Σκάφη-δείγματα τέχνης αξεπέραστης. Φτιαγμένα με το μεράκι και την εμπειρική γνώση του καραβομαραγκού. Εικόνες μιας Ελλάδας, που ξεχάσαμε. Δεν τη γνωρίζουμε πια, ούτε θα την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, ως στοιχεία πολιτισμού και ναυτοσύνης, παράδοσης και τέχνης. Μπορούμε όμως να την προσεγγίσουμε, να την ανακαλύψουμε ξανά.
Πλωτή έκθεση αυτών των παραδοσιακών σκαφών -που σε πείσμα μιας χρόνιας Κυβερνητικής αδιαφορίας και των αποφάσεων της Ε.Ε για εξαφάνισή τους-ταξιδεύουν ακόμη στις θάλασσές μας, διοργανώνεται στα Μέθανα από την 30η Μαΐου έως και την 1η Ιουνίου 2014.
Το «2ο Σαλόνι Παραδοσιακών Σκαφών» φιλοδοξεί να μυήσει τους φίλους της Ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής στα μοναδικά και χειροποίητα σκάφη που διέσχιζαν τη νησιωτική Ελλάδα απ’ άκρη σε άκρη. Συνδιοργανώνεται από τον Ελληνικό Σύνδεσμο Παραδοσιακών Σκαφών (ΕΣΥΠΑΣ) και την Ένωση Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ) με την αρωγή του Δήμου Τροιζηνίας, του Λιμενικού Ταμείου Μεθάνων και του ΕΟΤ.
[quote text_size=”small”]
Οι επισκέπτες της έκθεσης, εκτός από το να θαυμάσουν εξωτερικά τα παραδοσιακά σκάφη, θα μπορέσουν να ανέβουν στα καταστρώματα και να γνωρίσουν από κοντά τη μοναδική ναυπηγική τέχνη, τα «ζωντανά» υλικά κατασκευής, την «ψυχή» σε κάθε σκαρί. Στα πλαίσια της έκθεσης θα γίνουν και μια σειρά εκδηλώσεων, ναυτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα.
[/quote]
Έχει εκδηλωθεί αυξημένο ενδιαφέρον προσέλευσης επισκεπτών από χώρες όπως η Κίνα, η Ιαπωνία, η Κορέα αλλά και από κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Η.Π.Α, μέσω των πρεσβειών τους. Σε εποχές οικονομικής κρίσης, αυτό αναμένεται να αποφέρει ένα σημαντικό όφελος στη χώρα μας ενώ παράλληλα θα τύχει μεγάλης προβολής από διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Σήμερα που η Ελλάδα εμφανίζεται «υπ’ ασθενίης βίου» -όπως αναφέρουν οι ιστορικές πηγές για τον διφορούμενο χρησμό της Πυθίας και τα «ξύλινα τείχη»- θα καταφέρει άραγε να διατηρήσει τη μακρά ιστορική της παράδοση στη ναυπηγική τέχνη; Ή, όπως έγραφε κι ο Ελύτης ««Μ’ έφαγε, όπως τις καρένες των καϊκιών ο αρμόβουρκος, η μοναξιά…»
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
