Υποτίθεται πως η πρόωρη προσφυγή στην κάλπη θα έδινε λύση στο αδιέξοδο της χώρας. Και είναι λογικό! Υπήρχε αναντιστοιχία λαϊκού αισθήματος και πολιτικής εκπροσώπησης. Προφανώς, οι πολίτες αισθάνονταν πως οι εντολοδόχοι τους βουλευτές δεν τήρησαν την εντολή που είχαν λάβει. Κοινώς για άλλο τους ψήφισαν και άλλο εκείνοι έκαναν. Οπότε σε τέτοιες περιπτώσεις η ανανέωση της λαϊκής εντολής, είναι επιβεβλημένη.
Το θέμα είναι αν επιλύει και το πρόβλημα. Αν δηλαδή δίνει διέξοδο στο αδιέξοδο. Ως έχουν τα πράγματα μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Αντιθέτως, όλες οι προβλέψεις συγκλίνουν σε μια εικόνα χάους, παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας και αποσταθεροποίησης. Η συγκεκριμένα κάλπη …παραείναι γκαστρωμένη (όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης). Κοινώς κανείς δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά – ακόμα και να δούμε τους Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο σε ρόλους πρωταγωνιστικούς.
Είναι λογικό το …νέο να δημιουργεί προβληματισμό. Είναι το άγνωστο, το μη δοκιμασμένο που προκαλεί αβεβαιότητα. Είναι και ο μάλλον δημαγωγικός και λαϊκιστικός πολιτικός λόγος που το εντείνει. Όμως, οι οξείς τόνοι που αμφότεροι, Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος, χρησιμοποιούν είναι δικαιολογημένοι. Αν δεν φωνάξεις, αν δεν υπερβάλλεις δεν ακούγεσαι. Η φωνή της λογικής και της μετριοπάθειας δυστυχώς καταπνίγεται στη ζούγκλα μιας κατ’ επίφαση ενημέρωσης όπου η αλήθεια αμφισβητείται αν δεν αναζητείται.
Μέσα σε αυτό το αλαλούμ σύγχυσης, φόβου, αβεβαιότητας οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν την προσεχή Κυριακή. Και να δώσουν, υποτίθεται, λύση στο αδιέξοδο της χώρας. Είναι προφανές πως η λύση δεν θα δοθεί. Για τον απλούστατο λόγο πως ουδείς, ως φαίνεται, επιθυμούσε λύση. Διότι, τη λύση σε κάθε πρόβλημα την προσφέρει ο εξαντλητικός διάλογος. Η παράθεση αντιτιθέμενων απόψεων που γίνεται σε ένα πλαίσιο σχετικής ειλικρίνειας και πάντως με ένα και μόνο κοινό στόχο: την προστασία του εθνικού συμφέροντος και των συμφερόντων της πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών.
Όμως, ο διάλογος που θα έδινε κάποιες αμυδρές ελπίδες σχετικής επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων της χώρας, δεν έγινε προεκλογικά. Ούτε καν και αυτές οι γνωστές παρωδίες τηλεμαχιών δεν έγιναν. Δεν δόθηκε η δυνατότητα στους πολίτες να ακούσουν και να συγκρίνουν. Είναι λογικό λοιπόν, η αδυναμία τους να καταλάβουν να αποτυπωθεί στην κάλπη.
Κάπως έτσι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι συγκεκριμένες εκλογές δεν θα λύσουν το αδιέξοδο της χώρας. Εκείνο όμως που φαντάζει πιο σίγουρο είναι πως θα εξαναγκάσουν την πολιτική ηγεσία του τόπου να συζητήσει. Ο διάλογος που δεν έγινε προεκλογικά θα γίνει αναγκαστικά μέσα στο θεσμικό, συνταγματικό πλαίσιο των διερευνητικών εντολών. Κάτι είναι κι αυτό…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
