Πολύ φασαρία γίνεται επί των ημερών μας για την ρύθμιση του χρέους.
Ο λόγος που γίνεται αυτό είναι γιατί μάλλον είναι το τελευταίο επικοινωνιακό οχυρό για να υποστηρίξουμε ότι κάτι καταφέραμε τελικά.
Θα ήμουν πολύ αυστηρός αν έλεγα ότι η ρύθμιση του χρέους δεν έχει απολύτως καμία σημασία όσον αφορά τα ζητήματα της ανάπτυξης και της εξόδου μας στις αγορές. Έχει όμως πολύ λίγη σημασία για τα κριτήρια των επενδυτών που περιμένουμε, για να πάρουμε την ώθηση που χρειαζόμαστε να βγούμε από το τούνελ.
Τα χρέη των κρατών δεν είναι σχεδιασμένα για να αποπληρώνονται και κυρίως να γίνεται αυτό από τα πλεονάσματα των οικονομιών.
Ναι, πολύ καλά το διαβάσατε.
Τα χρέη των κρατών είναι έτσι δομημένα ώστε οι δόσεις τους να εξυπηρετούνται με νέο δανεισμό, ιδανικά με μικρότερα επιτόκια και με την βοήθεια του πληθωρισμού να απομειώνεται η πραγματική τους αξία σε βάθος χρόνου. Βιώσιμο χρέος είναι αυτό που εξυπηρετείται, δηλαδή πληρώνει τους τόκους του, και όχι αυτό με δυνατότητα αποπληρωμής.
Ένα καλό και σχετικό παράδειγμα είναι τα στεγαστικά δάνεια της δεκαετίας του ’80. Παίρναμε ένα στεγαστικό δάνειο συγκεκριμένης αξίας και σε βάθος χρόνου η αποπληρωμή του ήταν όλο και πιο ασήμαντη, κυρίως λόγω του πληθωρισμού και της δικής μας βελτίωσης της αγοραστικής δύναμης.
Στη δική μας περίπτωση οι δόσεις του χρέους ξεκινάνε το 2022 και μέχρι τότε οι υποχρεώσεις μας αναφέρονται μόνο σε τοκοχρεολύσια. Μέχρι το 2022 λοιπόν θα πρέπει να έχουμε ανακτήσει πλήρως την εμπιστοσύνη των αγορών, ώστε να αναχρηματοδοτούμε το χρέος μας με ευνοϊκότερους όρους.
Για τους επενδυτές άλλα είναι τα σημαντικά κριτήρια. Είναι οι ρυθμοί ανάπτυξης, είναι τα υγιή πλεονάσματα, αυτά δηλαδή που προέρχονται από την ανάπτυξη και όχι από την υπερφορολόγηση, είναι το κράτος δικαίου και η ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, είναι το αποτελεσματικό δημόσιο, οι υποδομές και η πολιτική σταθερότητα. Όλα αυτά που δεν έχουμε τελικά γιατί οι προτεραιότητές μας είναι επιφανειακές και επικοινωνιακές παρά ουσιώδεις.
Ακόμη και για τον τραπεζικό δανεισμό των επιχειρήσεων, το βασικό κριτήριο είναι η κερδοφορία, η θετική Χρηματορροή και η υγιής βιωσιμότητα, και δευτερευόντως η ύπαρξη επιπλέον δανεισμού.
Ακόμα και για την έξοδό μας στις χρηματαγορές, ένα υποτιθέμενο “κούρεμα” της ονομαστικής αξίας, μάλλον προβληματισμό και σκεπτικισμό θα δημιουργούσε στους παρόχους παρά διαπραγματευτικό πλεονέκτημα. Αν επρόκειτο να δανείσετε σε κάποιον χρήματα, πόσο εύκολα θα το κάνατε αν ξέρατε ότι την προηγούμενη μέρα, έστω και συγκαταβατικά, είχε “φεσώσει” τον προηγούμενο δανειστή.
Οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, που θα μας έφερναν σε αναπτυξιακή τροχιά, έχουν μπει σε δεύτερη μοίρα γιατί μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν κοιτάνε τις επόμενες γενεές αλλά τις επόμενες εκλογές.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
