Ο ανορθολογισμός της πολιτικής παγκοσμίως είναι μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Δεν φτάνει παρά να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας: η βία και το παράλογο διεθνώς σύστημα διακυβέρνησης, ο τρόμος, οι δολοφονίες προέχουν αντί της περιβόητης ανάπτυξης και το δημόσιο χρήμα γίνεται συχνά αντικείμενο ιδιωτικής χρήσης εκ μέρους των πολιτικών. Τα πολλαπλά σκάνδαλα άλλωστε το επαληθεύουν. Η όλη πολιτική παγκόσμια ατμόσφαιρα (εκτος ελαχίστων εξαιρέσεων) μοιάζει με το θέατρο του παραλόγου, λες και βγαίνει από κείμενα των Ευγενιου Ιονέσκο ή Αλφρέντ Ζαρρύ. Η χυδαιότητα, το αιματηρό, τα κάτω από τη μέση χτυπήματα, η έλλειψη οράματος προς όφελος του πολίτη, η δειλία και η υποταγή στον θεό-χρήμα, είναι η κύρια γύρω μας πραγματικότητα, όπως ακριβώς στα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ. Τέτοιο κλίμα βέβαια υπήρχε και στους αρχαίους χρόνους όπως π.χ. στην αρχαία Ρώμη. Ο 20ος αι. έδωσε ανάλογα παραδείγματα αιμοσταγών πολιτικών, όπως π.χ. οι Χίτλερ, Στάλιν κ.τ.λ. Οι Τσαουσέσκου, Ιντί ΑμίνΝταντά, Πολ Ποτ ή ο Μποκάσα, εκτός από το δικτακτορικό ενσάρκωσαν και τη χυδαιότητα του γελοίου όταν αυτοθαυμάζονταν σε σημείο να φέρονται σαν αθάνατοι αυτοκράτορες.
Οι σημερινοί πολιτικοί πώς μπορούν να ιδωθούν; Κάνουν την πολιτική επάγγελμα. Δηλαδή κερδίζουν (νόμιμα και μη) την ζωή τους από την πολιτική τους «εργασία». Θέλουν γρήγορα ν’ ανέβουν στην εξουσία, αφανίζοντας τους αντιπάλους τους (το ψέμα είναι στο πλαίσιο της στρατηγικής του αφανισμού του άλλου), εφαρμόζουν ως τακτική τον λαϊκισμό, προκαλουν και “χειρίζονται “την δικαιοσύνη και ο ναρκισσισμός τους ταυτίζεται με την επιβίωσή τους στο επάγγελμα «πολιτική». Στηρίζονται γενικώς σε σίγουρες αξίες: επικοινωνία (και μέσω αυτής, δόξα), χρηματοπιστωτική εξουσία και σεξ. Πρόκειται για μια συμπεριφορά, μια αρρώστεια που θα ονόμαζα: μεγαλομανώς ολιγοφρενική. Πώς τα καταφέρνουν; Οι παγκόσμιες ισορροπίες σήμερα, πιο εύθραυστες, πιο ευάλωτες απ’ ό, τι πριν από μόλις δέκα χρόνια. Οι υπερεθνικοί θεσμοί δεν λειτούργησαν κι όλο κι αποδυναμώνονται. Η βιομηχανία όπλων όλο και ενισχύεται με πανίσχυρα νέα όπλα που σε περίπτωση μη ελέγχου θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραγικά απρόβλεπτα αποτελέσματα. Η ψηφιακή νανοτεχνολογία και οι κυβερνοπόλεμοι δίνουν στους “τρελαμένους “πεδίο δράσης εξ αποστάσεως. Η κυβερνο-βλακεία είναι πολύ απειλητική.
Πώς μπορεί κάποιος ν’ αντισταθεί σ’ αυτά; Δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση. Όταν ο κυνικός Θρασύμαχος στην Πολιτεία του Πλάτωνα ή ο Καλλικλής στον επισης διάλογο του Γοργίας είπαν στον Σωκράτη ότι οι τύραννοι έχουν πάντα δίκιο μέσω της δύναμής τους ν’ αποφεύγουν τη σύλληψη, αυτός απάντησε φέρνοντας σ’ αντίθεση την ηθική της Δύναμης με την λογική της τρέλας των “δυνατών”. Εναντίον της εγωιστικής και μοναχικής εξουσίας ο Σωκράτης υποστηρίζει την απαίτηση δικαιοσύνης και την οργάνωση του κοινού αγαθού. Ο Σωκράτης εδώ μοιάζει αδύναμος μπροστά στη σημερινή πανάθλια παγκόσμια πολιτική πραγματικότητα όπως αδύναμοι έμοιαζαν οι Γκάντι και Μαντέλα. Όμως αυτή η αδυναμία στηρίζεται σε μια ηθική δύναμη, η οποία ,ενώ νομίζουμε ότι έχει ηττηθεί, εντούτοις εκεί που δεν το περιμένουμε ξεπετάγεται και νικά. Και οι πολιτικώς βλάκες τιμωρούνται.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
