Μέσα στην μαυρίλα της καθημερινότητας, την αβεβαιότητα για το αύριο και την απαξία του συνόλου της πολιτικοοικονομικής ζωής, για αρκετούς είναι πολυτέλεια η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση που ξεκινά και επίσημα σε λίγο καιρό. Ίσως δε η ίδια αυτή συζήτηση να φαντάζει οξύμωρη ή και ελιτίστικη, καθώς ελάχιστους αφορά η οργάνωση των θεσμών και η λειτουργία τους σε ένα ούτως ή άλλως απαξιωμένο κράτος.
Στην πραγματικότητα όμως η συζήτηση αυτή είναι πιο επίκαιρη και ουσιαστική από ποτέ ή τουλάχιστον πολύ περισσότερο από τις αντίστοιχες του 2001 ή του 2008. Τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του είναι υποχρεωμένα εκ των πραγμάτων να απαντήσουν σε βασικά ζητήματα και να τοποθετηθούν κυρίως για το που θέλουν να οδηγήσουν τα πράγματα, για το πιο θεσμικό πλαίσιο επιλέγουν ως καταλληλότερο για τα επόμενα πολύ δύσκολα πέντε χρόνια, αλλά και να δείξουν το τι έχουν καταλάβει κάτι από την πικρή εμπειρία της κρίσης.
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα αλλά και πολλά συνακόλουθα, επιχειρούν να τοποθετηθούν δειλά- δειλά οι πολιτικοί αρχηγοί. Οφείλω να ομολογήσω ότι περίμενα με ενδιαφέρον την τοποθέτηση του Βενιζέλου, για δύο κυρίως λόγους. Αφενός γιατί τα ζητήματα που άπτονται του Συντάγματος αποτελούν το αντικείμενο της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας (την δουλειά του επικαλούνται στη βιβλιογραφία τους, η πλειοψηφία των σύγχρονών του συνταγματολόγων) και αφετέρου γιατί είναι αρχηγός ενός κόμματος που- όπως δηλώνει- προσπαθεί να επανατοποθετηθεί στο πολιτικό χάρτη.
Για αμφότερους τους λόγους παρακολούθησα με προσοχή την ομιλία του στη διημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ, περιμένοντας να ακούσω κάτι ουσιαστικό πέρα από τις γνωστές θεωρητικές προσεγγίσεις περί μετα-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αυτό που διαπίστωσα είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής με τον περιορισμό του ρόλου της Βουλής και τον περεταίρω εμπαιγμό του θεσμού του ΠτΔ. Και αυτό με δύο βασικούς τρόπους:
• Περιορισμό των λόγων διάλυσης της Βουλής για να διασφαλίζεται η τετραετής θητεία της κυβέρνησης
• Να μην διαλύεται η Βουλή σε περίπτωση που δεν μπορεί να βρεθεί κοινά αποδεκτό πρόσωπο για το θεσμό του ΠτΔ. Στο πλαίσιο αυτό αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο ανάδειξης του ΠτΔ απευθείας το λαό, αναβαθμίζοντας μεν την νομιμοποίησή του, περιορίζοντας όμως ουσιαστικά το ρόλο του
Μέσα από αυτές τις δύο προτάσεις και κυρίως βάσει της λογικής που αυτές εμπεριέχουν ο κ. Βενιζέλος (αν έχω διαβάσει σωστά οι προτάσεις του ΝΔ είναι στην ίδια γραμμή) αποδέχεται ότι το βασικότερο ζητούμενο την εποχή της κρίσης είναι η κυβερνητική σταθερότητα. Δηλαδή μεγαλύτερη σημασία έχει η κυβέρνηση σε ένα ρευστό περιβάλλον- τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό- να μπορεί να ολοκληρώνει το πρόγραμμά της, από τις μεταβολές που συντελούνται στην κοινωνία. Ακόμη πιο αναλυτικά: Σε μια περίοδο που η απόσταση της Πολιτικής από την κοινωνία είναι χαοτική, επιχειρείται αντί να μειωθεί να αυξηθεί. Αντί να περιοριστεί η αντίφαση μεταξύ των δύο και να αναδειχθούν οι δυνάμεις που βρίσκονται στο περιθώριο όντας αποκλεισμένες, να διευρυνθεί με το να σφυρηλατηθούν άκαμπτες και πανίσχυρες κυβερνητικές πλειοψηφίες που να δρουν με μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων!
Αυτή όμως η λογική που προτάσσει την ανάγκη της κυβερνητικής σταθερότητας έναντι της αποτύπωσης των μεταβαλλόμενων κοινωνικών συσχετισμών στη Πολιτική , είναι μια βαθιά συντηρητική αντίληψη. Ειδικά σε μια κοινωνία που ακόμη δεν έχει ξεπεράσει ούτε καν αντιληφθεί τα αποτελέσματα της πολυδιάστατης κρίσης που υφίσταται. Δίνει την εντύπωση ότι το μόνο που έχει σημασία είναι η διασφάλιση των κεκτημένων, η συνέχιση μιας πραγματικότητας που καταδίκασε ο ελληνικός λαός στο σύνολό της και συνεχίζει να καταδικάζει καθημερινά. Σε τελική ανάλυση και στην πιο καθαρή της μορφή είναι η επιτομή της φράσης του Λουδοβίκου του 14ου «το κράτος είμαι εγώ», στη Γαλλία της αυγής του 18ου αιώνα! Όμως όσοι την ασπάζονται θα πρέπει να γνωρίζουν ότι μετά το «βασιλιά ήλιο» ακολούθησε ο Ροβεσπιέρος ακόμη και αν άργησε περίπου ένα αιώνα. Και η λευκή τρομοκρατία δεν είναι επιθυμητή ειδικά για εκείνους που δηλώνουν θεσμικοί!
Ο Παναγιώτης Τζαννετάτος είναι Δημοσιογράφος , Πολιτικός Συντάκτης στο Contra Channel και στην εφημερίδα “ΤΟ ΠΑΡΟΝ”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
