Στην τρέχουσα πολιτική φρασεολογία ο «λαϊκισμός» είναι το μαύρο πρόβατο. Από δεξιά κι από αριστερά δε σταματάμε ν’ ακούμε αλληλοκατηγορίες των αντιπάλων με βάση τις λαϊκιστικές» αντιδράσεις. Εκ πρώτης όψεως ο λαϊκισμός κατηγορείται ότι κοιτά να ικανοποιήσει το πλήθος μέσω της εύκολης συγκίνησης κι όχι τον λαό μέσω της λογικής και της ανάγκης ενός πραγματικού προγράμματος. Ειδικά στη σημερινή παγκόσμια κι ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ως λαϊκιστής κατηγορείται οποιοσδήποτε παίζει το παιχνίδι της άκρας δεξιάς η αριστεράς. Κι αν υπήρχε και μια άλλη χρήση του όρου που’ χει εφεύρει ο συστημικός λόγος για να προστατεύσει τα πολιτικοοικονομικά του συμφέροντα;
Ο Βίκτωρ Ουγκώ μας έμαθε να βρίσκουμε τη διαφορά μεταξύ λαού και όχλου. Κατά τον σπουδαίο αυτόν άντρα, το να’ σαι κοντά στον λαό και να’ σαι προϊόν του, να τον ακούς, να τον υπηρετείς και να συμπράττεις μαζί του, είναι αναγκαίο. Και τότε είσαι “λαϊκιστής” γιατί είσαι στην υπηρεσία του λαού. Το να ταυτίζεις αυτόν τον λαϊκισμό του Βίκτωρος Ουγκώ με εκείνον του όχλου είναι σα να κάνεις δύο ταυτόχρονα πράγματα: δεν θέλεις να ακούσεις ποια είναι τα αιτήματα του λαού και την ίδια στιγμή θέλεις να προστατεύσεις το σύστημα πολιτικο-οικονομικής διακυβέρνησης που ως τώρα σ’ εξυπηρετούσε για τα δικά σου συμφέροντα. Κι επειδή συνήθως αυτά τα της ελίτ δεν συγχρονίζονται, αλλά και διαφέρουν απ’ αυτά του λαού, χρησιμοποιείται ο όρος «λαϊκισμός» ως όργανο προστασίας των διοικούντων. Έτσι σήμερα το παγκοσμιοποιημένο σύστημα, με τους κατά τόπους εκπροσώπους του, αντί να προσπαθεί να καταλάβει ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και να προσπαθήσει να τα λύσει, γυρίζει την πλάτη σ’ αυτά, προστατεύοντας τα δικά του χρηματοπιστωτικά συμφέροντα, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων εργαλείων πολέμου και αυτό του «λαϊκισμού». Όποιος δεν είναι με το ως τώρα πλήρως αποτυχόν πολιτικά κι οικονομικά σύστημα είναι «λαϊκιστής». Όποιος μιλά για πατρίδα ή θρησκεία ή σύνορα ή κάνει κριτική στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση είναι «λαϊκιστής». Δηλαδή, επικίνδυνος εχθρός.
Όπως και ο όρος «ισλαμοφοβία», έτσι και ο όρος «λαϊκισμός», ενώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να προστατευτεί η πολιτεία κι ο πολίτης από τις ασύνειδες αντιδράσεις του όχλου, γίνονται όπλο των αποτυχημένων πολιτικοοικονομικών ελίτ εναντίον των συνειδητών αντιδράσεων του λαού και των πολιτών. Πρόκειται για πονηρή και στρατηγική τακτική που θέλει μέσα από την ηθική ενοχή να κρύψει τα πραγματικά προβλήματα της καθημερινής ζωής. Ο συστημικός κομφορμισμός που για χρόνια διοικεί τυραννικά τον κόσμο ηθελημένα κι έντεχνα ταυτίζει τον λαϊκισμό (σύμφωνα με τον διαχωρισμό του Βίκτωρος Ουγκώ) με τον ολοκληρωτισμό. Ταυτίζει τον «λαϊκισμό» με το αντίθετο της λογικής και της δημοκρατίας. Είναι καιρός να καταλάβει ο κόσμος ότι άλλο είναι ο «λαϊκισμός» ως νόμιμη έκφραση των αιτημάτων του λαού, άλλο είναι ο «λαϊκισμός» ως έκφραση του όχλου και των δημαγωγών και κυρίως άλλο είναι ο «λαϊκισμός» ως εργαλείο χρήσης της εξουσίας που θέλει να κρύψει τις πολυετείς πονηριές και παρανομίες της κατηγορώντας τους δικαίως διαμαρτυρόμενους ως «λαϊκιστές»
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
