Όλη η εποχή της νεωτερικότητας χαρακτηρίζεται από μια διαρκή δίκη που περνά ο συντηρητισμός από το δικαστήριο της αριστεράς. Μονίμως σε άμυνα, αυτός προσπάθησε να επιβιώσει κάνοντας συνεχείς υποχωρήσεις, καταπίνοντας αναλήθειες και προσβολές, γυρεύοντας συμβιβασμούς με τους εξ ορισμού κατόχους της αλήθειας (sic)) «προοδευτικούς». Επρόκειτο για έναν συντηρητισμό ταλαιπωρημένο, βιασμένο και ηττοπαθή. Σήμερα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Από τις παγκόσμιες πολιτικές και φιλοσοφικές ενδείξεις παρατηρούμε μια πραγματική κι αποτελεσματική προσπάθεια επανάκτησης της χαμένης του τιμής.
Το βιβλίο του Guillaume Perrault στη Γαλλία είναι σημαντικό στη συμβολή της επιστροφής της περηφάνιας του συντηρητισμού. Από τη Γαλλική επανάσταση ως την Νεωτερικότητα οι συντηρητικοί συνέβαλαν ουσιαστικά στις βασικές έννοιες της Δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τις υποστηρίζουν «συντηρώντας» τις ρίζες και την έννοια της εστίας (του ανήκειν σε ένα τόπο, χρόνο δίχως να χάνεις την επιθυμία για εξέλιξη) «συντηρώντας» την αίσθηση της ιστορίας και της πολιτιστικής μνήμης. Αρνούνται την ουτοπία και τον φανατισμό της μοναδικής πολιτικής αλήθειας και είναι θεματοφύλακες του «πραγματικού» διατηρώντας το θεσμικό του νόημα.
Στο κέντρο της φιλοσοφίας του συντηρητισμού βρίσκεται η άρνηση της λογικής της καμένης γης που θέλει να ξεριζώσει τον άνθρωπο απ’ όπου ανήκει. Ο Άνθρωπος είναι ένας κληρονόμος. Και σαν τέτοιος φέρνει μέσα του την υπαρξιακή ανάγκη του πατριωτισμού, αυτού της συγκινησιακής πατρίδας, της πατρίδας του σώματος και του πνεύματος, της πατρίδας του χώρου και του χρόνου, των αισθήσεων και της γης κι όχι μόνο της αίσθηση μιας πατρίδας αφηρημένης που καθορίζεται αποκλειστικά από τη λατρεία των δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Ο Τσόρτσιλ κι ο Ντεγκόλ είχαν αυτά τα στοιχεία κι ήταν πατριώτες . Τον 20ο αιώνα οι συντηρητικοί σαν αυτούς έσωσαν τη Δημοκρατία. Υπάρχει στο συντηρητισμό η άμυνα μιας αξιοπρέπειας των καθημερινών ανθρώπων που αγαπούν να εργάζονται, αγαπούν την πατρίδα και την οικογένειά τους και βαρέθηκαν αηδιαστικά όλους αυτούς τους ψυχολογικούς και κοινωνικούς σύμβουλους που θέλουν να τους εκπαιδεύσουν στην πατριωτική λήθη. Αλλά και στη σημερινά παγκόσμια προβλήματα όπως η μετανάστευση κι η ασφάλεια, η σχολική εκπαίδευση, η εργασία κι άλλα ζητήματα της κοινωνίας η παρουσία των συντηρητικών είναι σημαντική γιατί στηρίζεται στη βαθιά επιθυμία να κατοικήσουν τον κόσμο που ζουν κι αναπνέουν κι όχι να καταστρέψουν τα πάντα στο όνομα της διαρκούς καινοτομίας.
Ο συντηρητισμός είναι μια εφαρμοσμένη φιλοσοφία. Δεν αρνείται την ομορφιά της νοσταλγίας, δεν υιοθετεί την περιφρόνηση των νεανικών μνημών, δεν δέχεται το τέλος των πηγών ζωής και πολιτισμού. Ελπίζει κι αγωνίζεται για ένα συνεχή διάλογο με το άλλο, το διαφορετικό, στηριζόμενος στα θεμέλια της ανθρώπινης συνέχειας και στη διάρκεια των ευγενών επιθυμιών. Ο συντηρητισμός επέστρεψε κι έχει να παίξει σπουδαίο ρόλο στο σύγχρονο κόσμο. Η επιστροφή της συντηρητικής υπερηφάνειας είναι κι αναγκαία και χρήσιμη για μια σειρά απαντήσεων στα τραύματα πολιτικά, πολιτιστικά και οικονομικά που έχει προκαλέσει η σημερινή παγκοσμιοποιημένη κρίση.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
