Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση στασιμοχρεοκοπίας και κύριο ζητούμενο για να μπορέσουμε να επιτύχουμε την πολυπόθητη ανάκαμψη αποτελεί η προσέλκυση επενδύσεων. Όπως έχει αναφερθεί από έγκριτους οργανισμούς και θεσμικούς παράγοντες της οικονομίας, έως το 2020 απαιτούνται ιδιωτικά κεφάλαια ύψους 100 δισ. ευρώ προκειμένου η οικονομία να επιστρέψει στη δυναμική που είχε αναπτυχθεί το 2014! Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο στοίχημα, το οποίο θα έπρεπε… υπό κανονικές συνθήκες να κινητοποιήσει το πολιτικό σύστημα, τους παραγωγικούς φορείς και την κοινωνία. Δυστυχώς όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει…
Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και το χειρότερο απ΄ όλα είναι ότι έχουμε απομακρυνθεί πολύ από την επίτευξη των οικονομικών στόχων. Η… βλακώδης περιπέτεια που ξεκίνησε το 2015 εκτιμάται ότι οδηγεί σε χρονική μετάθεση των στόχων κατά πολλά χρόνια. Έτσι, η αρχικώς εκτιμώμενη επιστροφή στην κανονικότητα μεταξύ της περιόδου 2022-2024, τώρα μετατίθεται μετά το 2030! Μιλάμε για ένα οικονομικό κόστος το οποίο υποδηλώνει τις εγκληματικές πολιτικές πράξεις που συνετελέσθησαν κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Αλλά το κακό δεν σταματάει εκεί…
Παρά τις… ανοησίες που έχουν γίνει κατά το προαναφερθέν διάστημα, δεν φαίνεται να έχουμε βάλει μυαλό. Καθημερινά αποδεικνύουμε ότι παραμένουμε μια ευρωπαϊκή μπανανία με εντονότατα κομμουνιστικά και αφρικανικά χαρακτηριστικά. Η σημερινή κυβέρνηση κατά τρόπο εγκληματικό καθυστερεί ή και σε ορισμένες περιπτώσεις εμποδίζει την ανάπτυξη της επιχειρηματικής ιδέας και των επενδύσεων. Προφανώς, οι κομμουνιστικές εμμονές είναι τόσο δυνατές που μπροστά τους υποτάσσεται το μέλλον της χώρας. Την ίδια στιγμή που οι Κουβανοί προχωρούν στην εκχώρηση της εκμετάλλευσης του αεροδρομίου της Αβάνας σε ξένους επενδυτικούς ομίλους, εμείς εδώ «ανακαλύπτουμε» αρχαιολογικούς χώρους στον έναν από τους δύο διαδρόμους του έρημου εδώ και 15 χρόνια πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και δεν ξέρουμε κατά πόσο ακόμη θα τυγχάνουμε της κατανόησης των εταίρων και δανειστών μας…
Διαχρονικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν… φημιζόταν για την προσήλωσή του στην αξιοπιστία, στη συνέπεια και στη σοβαρότητα. Κυρίως από τη δεκαετία του ΄80, οι έννοιες αυτές έτειναν να απολέσουν την κυριολεκτική τους σημασίας. Το αριστερό… παραμύθι για τον σοσιαλισμό με τα δανεικά οδήγησε σε απανωτά πλήγματα για τη χώρα στο επίπεδο αυτό. Σοσιαλισμός από τη μία και σοβαρότητα-αξιοπιστία-συνέπεια από την άλλη μάλλον είναι έννοιες που δεν συνδέονται. Είναι δεδομένο πλέον ότι η χώρα μας πρέπει να «επενδύσει» στην αξιοπιστία γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορεί να της ανοίξει καμία πόρτα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Η αξιοπιστία όμως προϋποθέτει συνέπεια και πάνω απ΄ όλα σοβαρότητα ώστε να επιτύχεις τον τελικό σκοπό σου.
Έχουμε φτάσει στο σημείο να πιστεύουμε ότι οι ξένοι καίγονται για να «αγοράσουν Ελλάδα», ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: εμείς καιγόμαστε για να «πουλήσουμε Ελλάδα» έχοντας πάντα στο μυαλό μας την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Η έξοδος από την κρίση δεν είναι κάτι που θα μας χαριστεί, αλλά κάτι που οφείλουμε εμείς να επιτύχουμε και να κατακτήσουμε. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να αφήσουμε στην άκρη της αδιέξοδες εμμονές μας και τα κομμουνιστικά σύνδρομα, υιοθετώντας πρώτα απ΄ όλα μια στάση ειλικρινούς αυτοκριτικής και εθνικής αυτογνωσίας.
Είμαστε ένα λαός αμόρφωτος, αδαής, κουτοπόνηρος και βολεμένος και η επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα θα αποτελέσει μια μακρά και επίπονη διαδικασία προσαρμογής. Αυτό φαίνεται ότι δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Επιλέγουμε ακόμη λαϊκιστές και σκιτζήδες στους οποίους δεν θα εμπιστευόμασταν ούτε το… πότισμα του κήπου μας! Κι όμως, διαθέτουμε σπουδαία μυαλά τα οποία μεγαλουργούν στο εξωτερικό και πολλά που υπό κανονικές συνθήκες θα μεγαλουργούσαν στη χώρα μας. Αντ΄ αυτού έχουμε άχρηστους (γιατί «η καριέρα είναι χολέρα») και ανεπαρκείς (γιατί «η αριστεία είναι ρετσινιά»).
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα νέο αφήγημα από πολιτικούς που θα έχουν προσλαμβάνουσες από την παγκόσμια κοινότητα και όχι τύπους που είναι περιχαρακωμένοι σε ιδεολογήματα και εμμονικές ιδέες οι οποίες έχουν αποτύχει ή διαψευστεί κατά το παρελθόν. Θέλουμε τους καλύτερους και τους πιο εύστροφους στην πολιτική, ώστε μαζί με τους παραγωγικούς και τους καινοτόμους να διαμορφώσουν τις συνθήκες για ένα δυναμικό come back. Θέλουμε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο θα ασχολείται ολοένα και λιγότερο με την οικονομική δραστηριότητα εάν θέλουμε να έχουμε ολοένα και περισσότερες πιθανότητες ουσιαστικής ανάκαμψης. Όμως, το καταλυτικό στοιχείο για να φτάσουμε σε τέτοιες ιδανικές καταστάσεις είναι ο… κυρίαρχος λαός. Αυτός που νομίζει ότι εκδικείται, αλλά εν τέλει αυτοκαταστρέφεται λόγω των επιλογών του. Αυτός που ζητάει το καλύτερο, αλλά έχοντας δηλητηριαστεί από τον λαϊκισμό επιλέγει το χειρότερο.
Έτσι όπως είμαστε σήμερα δεν μπορούμε να πάμε μακριά. Η Ιστορία θα γράψει και θα τοποθετήσει τον καθένα στο άσπρο ή το μαύρο κουτάκι. Αναλόγως με το πώς θα πολιτευτεί και αναλόγως πως θα συμπεριφερθεί. Είναι δεδομένο στη σημερινή συγκυρία ότι ούτε αξιόπιστοι είμαστε, ούτε σοβαροί, ούτε συνεπείς. Είμαστε θύματα των κακών επιλογών μας και ως εκ τούτου ουδείς μπορεί να μας πάρει στα σοβαρά. Εν τέλει, έτσι όπως έχουμε στρώσει έτσι θα κοιμηθούμε. Εκτός και αν καθαρίσουμε το κρεβάτι, στρώσουμε καινούρια και καθαρά κλινοσκεπάσματα και τελικώς απολαύσουμε έναν ήρεμο ύπνο. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει πρώτα να ξυπνήσουμε από τον βαθύ ύπνο στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα…
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή