Είμαι από αυτούς που παρακολουθούν τις δημοσκοπήσεις για πολλούς λόγους. Κυρίως γιατί σε μια δημοσκόπηση μπορώ να δώ αν τα δικά μου συναισθήματα συμβαδίζουν με αυτά της κοινωνίας. Και πως αυτά μετατρέπονται στο πέρασμα του χρόνου.
Εάν θεωρήσω ότι οι 1112 συμμετέχοντες στην τελευταία έρευνα, είπαν την αλήθεια, όσον αφορά τα πιστεύω τους. Και ότι είναι και το “σωστό”, δηλαδή αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας. Τότε το μόνο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι αυτή η κοινωνία τελεί υπό σύγχυση.
ΔΗΜΟΣΚΌΠΗΣΗ ΑΝΤΙΚΡΟΥΩΜΕΝΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ…
Ας δούμε κάποια από τα ποσοστά που θεωρώ αντικρουόμενα.
- Ενώ το 90% του δείγματος θεωρεί ότι θα είμαστε το ίδιο ή χειρότερα στο μέλλον,
-
- το 15% μας βρίσκει στο σωστό δρόμο. Εδώ υπάρχει ένα 5% που κάτι μας κρύβει.
- Το 26% θέλει κυβέρνηση Σύριζα ή με κορμό τον Σύριζα. Μετά από όλα αυτά που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, ένας στους τέσσερεις έλληνες, θέλει επανάληψη. Το 16% δηλαδή θεωρεί ότι το ίδιο ή χειρότερο είναι ο σωστός δρόμος.
- Το 53,5% δεν θέλει πρόωρες εκλογές γιατί προφανώς κάτι περιμένει που εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να δώ.
Ένα από τα ασφαλή συμπεράσματα είναι ότι, όταν ο ερωτώμενος φοράει κομματικό μανδύα, η αντικειμενικότητα πάει περίπατο και προσπαθεί να εκφράσει τα θέλω του αντί για την αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα.
Ίσως από τις μεγαλύτερες μας παθογένειες είναι η συνεχείς υποστήριξη λανθασμένων πρακτικών, πολιτικών και ιδεολογιών προκειμένου να μην έρθουμε στην δύσκολη θέση να παραδεχθούμε τα λάθη μας και τις ενοχές μας.
Η εμμονή μας σε αντιμνημονιακές λογικές και οι απαντήσεις με ερωτήσεις του τύπου (οι άλλοι καλύτεροι ήταν?), υποδεικνύουν ακριβώς αυτό.
Το 5,5 % αποδίδει το πλεόνασμα σε υπεραπόδοση της οικονομίας. Κλασσικό παράδειγμα κομματικού μανδύα θεωρώ ότι είναι αυτό. Πως μία οικονομία σε ύφεση δύο χρόνια (2015-2016) μπορεί να καταλήξει με πλεόνασμα στο τέλος της διετίας, χωρίς να έχει γίνει φορολογική αφαίμαξη ή μείωση κοινωνικών δαπανών, μόνο αυτοί μπορούν να μας εξηγήσουν.
Επίσης το 18% των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας θεωρούν ότι δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική. Αυτό πραγματικά δεν ξέρω πώς να το μεταφράσω. Η μόνη εξήγηση που υπάρχει είναι η δυσαρέσκεια στο πρόσωπο του κου Κυριάκου Μητσοτάκη και η αδικαιολόγητη αναμονή για εσωτερικές αλλαγές.
…ΚΑΙ ΜΕ “ΚΑΘΑΡΗ ΕΞΟΔΟ” ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ…
Όσον αφορά τις κομματικές μετακινήσεις, το 4% μετακινείται από τον Σύριζα προς την Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ το διπλάσιο 8% μετακινείται προς την Νέα Δημοκρατία. Ακριβώς το αντίθετο θα νόμιζε κανείς και είναι και σε πλήρη αντίφαση με επόμενη ερώτηση όπου το 35,5% θεωρεί ότι θα πάρει εκλογική δύναμη από τον Σύριζα, ενώ το μόνο το 3% θεωρεί ότι θα πάρει οπαδούς από την Νέα Δημοκρατία.
Για τελευταίο άφησα το καλύτερο.
Το 17% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το 2018 θα βγούμε από τα μνημόνια.
Εδώ είναι η ξεκάθαρη περίπτωση του “γαιδάρου που πετάει”. Η αλήθεια είναι ότι αν ξεχωρίσεις αυτό το 17% και το ρωτήσεις τι εννοεί με τη έξοδο από τα μνημόνια θα πάρεις οκτώ διαφορετικές απαντήσεις.
Από κατάργηση των μνημονίων, με το περίφημο “ένα νόμο και ένα άρθρο”, μέχρι και την απλή υπόθεση του αχρείαστου 4ου μνημονίου από τους πιο σοβαρούς. Όλοι αυτοί ξεχνάνε, ή δεν θέλουν να θυμόνται. Τα μέτρα που έχουν ήδη υπογραφεί για το 2018. Και το 2019 καθώς και την εποπτεία του Ελληνικού δημοσίου για τα επόμενα 99 χρόνια.
Ασφαλές συμπέρασμα για τις δημοσκοπήσεις είναι ότι οι απόψεις αιωρούνται μεταξύ της κομματικής μας ταυτότητας και της σκληρής πραγματικότητας που μας χαστουκίζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Αγγελάκη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
