Στην τρέχουσα αντίληψη το “Δεξιά” παραπέμπει είτε σε κάτι το λαϊκό που ναι συνδεδεμένο με εθνικές, παραδοσιακές, συντηρητικές ρίζες, είτε σε κάτι το πλουτοκρατικό που ναι συνδεδεμένο με οικογένειες οικονομικών συμφερόντων κι είναι εκφραστές του εντόπιου και διεθνούς κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Και από τις δυο περιπτώσεις, ο σύγχρονος Πολιτισμός, ως διάθεση ανανέωσης της πολιτιστικής μας γλώσσας, που όμως συνδυάζεται με τις ανάγκες συλλογικής επιθυμίας για αλλαγή της κοινωνίας, αντιμετωπίζεται με δυσπιστία. Στην πρώτη περίπτωση η λαϊκή δεξιά αντιμετωπίζει συνοφρυωμένα την φυσική τάση του σύγχρονου πνεύματος για νεωτερικές καινοτομίες. Κι αυτό γιατί οτιδήποτε αγγίζει το παραδοσιακό η συντηρητικό της , φαντάζει ως απειλή που απειλεί το ευλογημένο,”μεταφυσικό ” του μη-προνομιούχου, του “Αγίου βασανισμένου και “κατατρεγμένου”που την αυτό-περιβάλλει ως ανάγκη της μυθολογικής της ταυτότητας.
Στην δεύτερη περίπτωση η “δεξιά” ελληνική Πλουτοκρατία αντιμετωπίζει επίσης καχύποπτα το σύγχρονο, γιατί δεν είναι καινοτόμα, είναι μεταπρατική και υπάρχει ως ηδονιστική διατήρηση της εντόπιας εξουσίας που αυτό-ευχαριστιέται στην φαινομενική της υλική και κοινωνική δύναμη.
Ανάμεσα όμως σε αυτές τις δυο περιπτώσεις υπάρχει και μια τρίτη, αυτή της μεσαίας τάξης. Ιστορικά, δομικά κι ιδεολογικά αυτή μπορεί να συνδυάζει και την λαϊκή συντηρητική αντίσταση και την καινοτομική επιθυμία. Ο,τι έχει γίνει ως τώρα σε επίεδο ουσιαστικής απόπειρας εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα έγινε από την Μεσαία τάξη. Ειδικά σε ζητήματα πολιτιστικού εκσυγχρονισμού έχουμε κυρίως από αυτήν δείγματα . Ένας Ακριθάκης στην Ζωγραφική, Τανιμανιδης στην Γλυπτική, Αγγελάκη-Ρουκ στην ποίηση, Τερζόπουλος στο Θέατρο, Αγγελόπουλος στον κινηματογράφο, για να αναφέρω μόνο κάποια ενδεικτικά παραδείγματα, είναι καινοτόμοι δημιουργοί προερχόμενοι από την μεσαία τάξη της Ελλάδας. Συνδυάζοντας παραδοσιακό και καινοτόμο, λαϊκό κι εκλεκτικό, η μεσαία τάξη παραμένει παρά τις συνέπειες της κρίσης η δημιουργική βάση για οτιδήποτε νεωτερικό στην χώρα μας . Κι αυτό πρέπει να το καταλάβει η ΝΔ. Δεν νοείται καινούργια πορεία στο ιστορικό αυτό κόμμα δίχως την ανωτέρω αλήθεια. Δεν θα πρεπε ποτέ η ΝΔ να γίνει διχασμένη ανάμεσα στην πλουτοκρατική και Λαϊκή της εικόνα. Αλλιώς θα μείνει κομμένη στα δυο δίχως κορμό. Δίχως ζωή δηλαδή, μακριά από την καρδιά την κοινωνίας.
Κι αυτό μοιάζει να το χει καταλάβει ο νέος αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
