Ο νέος ιστορικός κύκλος άνοιξε, εκτοπίζοντας τους παρηκμασμένους συλλογικούς διαχειριστές της μεταπολίτευσης και τις εκπροσωπήσεις τους.
Κυοφορείται μια κοσμογονία στο πολιτικό σύστημα της χώρας, με ανακατατάξεις στις κοινωνικές συμμαχίες, έντονες ιδεολογικές προσαρμογές στο νέο περιβάλλον, αλλαγές στο θεσμικό και αναπτυξιακό υπόδειγμα.
Επί του παρόντος η κινητικότητα καταλαμβάνει το συντηρητικό χώρο σε όλο το εύρος του, επηρεάζει σημαντικά την πολύμορφη και με πολλές αντιφάσεις πλειοψηφική ριζοσπαστική αριστερά, ενώ θέτει ευθέως ζήτημα εκπροσώπησης στο σοσιαλιστικό – δημοκρατικό αστερισμό, που «σήπεται νικημένος κατά κράτος», όπως λέει κι ο ποιητής.
Ευάριθμες συνειδήσεις στρατευμένες στο σοσιαλιστικό χώρο βρίσκονται σήμερα σε απόγνωση, απόσταση από τη δομή του και παρακολουθούν αδρανείς την εξελισσόμενη παρακμή του.
[quote text_size=”small”]
Αλλά η συμμετοχή στην πολιτική είναι καθήκον. Δεν είναι (θα είναι) πια επάγγελμα, μανιέρα, συναλλαγή. Η πρόκληση ενεργοποίησης, τούτους τους χαλεπούς καιρούς, είναι επιτακτική.
[/quote]
Για λόγους καθήκοντος, συνείδησης, ιδεολογίας. Μόνο γι΄ αυτά (πρέπει να) είναι εκεί, ο πολίτης. Παρών.
Γιατί η πορεία στρατηγικής ανασυγκρότησης της χώρας είναι μοναδική επιλογή και αλληλένδετη με τη στρατηγική ανασύσταση του σοσιαλιστικού χώρου.
Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο, δεν γίνεται χωρίς την πολιτική και δίχως την αυτονομία της.
Η συμμετοχή στην ανασύσταση, σημαίνει αναπόδραστα συλλογικό και θεσμικό περιβάλλον, δημοκρατικές διαδικασίες, συν-δημιουργία του προοδευτικού περιεχομένου της, μέσα σε συνθήκες στράτευσης των πολιτών, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Η
[quote text_size=”small”]
ανιδιοτελής στράτευση είναι σήμερα υπέρτατο καθήκον. Ναι, εξακολουθούν να υπάρχουν ως ενεργοί πολίτες. Και να περιμένουν. Στέκονται απέναντι σε «νομοτέλειες» και «πεπρωμένα», τους κυνηγά ο στίχος του Γκάτσου στην «Αμοργό». «Μη γίνεσαι πεπρωμένο».
[/quote]
Δεν γνωρίζουν τη λέξη θεσιθηρία, απεχθάνονται το (κατά συνθήκη) ψεύδος. Δεν διστάζουν ποτέ να λένε την αλήθεια και να μάχονται ενάντια σε όλους, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, όσους τραυματίζουν – με πράξεις και παραλείψεις – την ελληνική κοινωνία , όσους δε σέβονται την συνοχή της, την ιστορία της, όσους διασπούν την ενότητά της, με συμπεριφορές νόθευσης, αρχηγισμού, αδιαφάνειας, αλαζονείας.
Αν μάλιστα εξακολουθούν να αυτό-τοποθετούνται στο χώρο της αριστεράς και αποδέχονται την υποχρέωση να επανασυνδεθούν με τον ομφάλιο λώρο της alma mater του σοσιαλιστικού και εργατικού κινήματος, ασφυκτιούν στις συνθήκες που επιβάλλει παγκοσμίως ο «νικητής» νεοφιλελευθερισμός. Και στη χώρα αναζητούν την «άλλη» πολιτική, αυτονόητα αξιόπιστη, αποτελεσματική, δίκαιη.
Καθήκον τους, πέραν της κριτικής στήριξης της πορείας εξόδου της χώρας από την κρίση, είναι η επιβίωση της παράταξης, η διατήρηση της ενότητάς της, η ηθική αναγέννησή της, η αναζήτηση της χαμένης πολιτικής ταυτότητάς της, της νέας συλλογικότητάς της , η επαναθεμελίωση της σχέσης της με τις πλειοψηφικές κοινωνικές δυνάμεις που την εγκατέλειψαν, προδομένες από την βίαιη, πολιτική της μετάλλαξη.
Η στάση τους στην προσπάθεια επιβίωσης θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους, την ποιότητα και το περιεχόμενο της αυτοκριτικής, την αυτονόητη υπέρβαση προσωπικών και συλλογικών αδυναμιών. Από τη συνειδητή ανανέωση που δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από την πολιτική ανασυγκρότηση γιατί, τότε, δεν θα διαφέρει σε τίποτα από την αναπαλαίωση φθαρμένων πολιτικών υλικών.
Όλα αυτά θα επιβληθούν, δεν θα παραχωρηθούν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
