Αν ο Ιούλιος είναι το ορόσημο για τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και λήγουν τον μήνα αυτό, καθώς μέχρι τότε πρέπει να έχει συμφωνηθεί η διευθέτησή τους, ούτως ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την συμμετοχή της Ελλάδας στην πιστωτική χαλάρωση QE, ο Μάιος θα είναι ο μήνας που ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα παραδώσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αναλάβει νέες πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του Κέντρου. Κι αυτό είναι που προκαλεί σκεπτικισμό στην Ντόρα και στον Κώστα Καραμανλή, αλλά και σε όλο τον ενδιάμεσο χώρο.
Στην εκκωφαντική συνάντησή τους, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο ότι συζήτησαν το ζήτημα της διαδοχής του Σαμαρά, όμως είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν, να δουν πως θα προχωρήσει η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους. Όχι τόσο γιατί υιοθετούν το σαμαρικό θεώρημα της «αριστερής παρένθεσης», όσο για να δουν με τι πολιτική πλατφόρμα θα βγουν στην κοινωνία.
Είναι σαφές ότι ο Καραμανλής πάντα πίστευε πως το πολιτικό παιγνίδι παίζεται στο «μεσαίο χώρο», όπως άλλωστε και η Ντόρα που διαθέτει το προφίλ της αυθεντικής κεντροδεξιάς. Εκεί όμως εντοπίζεται ένα τακτικό ζήτημα: να περιμένουν μέχρι το καλοκαίρι να λήξει η διαπραγμάτευση και να τοποθετηθούν στο νέο σκηνικό με έμφαση το κέντρο ή να κινηθούν πιο γρήγορα, ώστε να μην τους προλάβει ο Βενιζέλος ο οποίος έχει τώρα τη μεγάλη ευκαιρία (με άλλο αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ, οι αποστάτες του Γιώργου μπορούν να επιστρέψουν, αλλά και η ΔΗΜΑΡ θα ψάχνει κάποια σκέπη, όπως και άλλοι σκόρπιοι, όπως οι 58 και πολλοί άλλοι) για την σύσταση μιας νέας Ένωσης Κέντρου.
Εκεί θα προσπαθήσει και ο Σαμαράς, ο οποίος στην κοινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, μεταξύ άλλων είπε: «… κεντρικό μας μέλημα στο εξής είναι η στήριξη της Μεσαίας Τάξης. Αυτό είχαμε ως άμεση προτεραιότητα στο Πρόγραμμά μας, έτσι κι αλλιώς, με την έξοδο από το Μνημόνιο. Η μεσαία τάξη επλήγη τα τελευταία χρόνια, αλλά είδε, κατάλαβε και έμεινε στο πλάι μας. Πληγωμένη, αλλά έμεινε. Τώρα οφείλουμε να τη στηρίξουμε και να στηριχθούμε σε αυτήν. Να τη στηρίξουμε γιατί είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, της κοινωνίας και της δημοκρατίας μας. Και να στηριχθούμε στη μεσαία τάξη, διότι εμείς είμαστε που ιδεολογικά την εκφράζουμε και πολιτικά την εκπροσωπούμε».
[quote text_size=”small”]
Εκεί πολλοί γέλασαν, γιατί ο Σαμαράς ήταν που έδωσε τη χαριστική βολή στη μεσαία τάξη. Για τη δεξιά, η μεγάλη ευκαιρία θα είναι ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας και η ανατροπή του ταξικού φορολογικού συστήματος από την κυβέρνηση
[/quote]
Υπάρχουν όμως και άλλοι παίκτες. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες φιλοδοξούν να γίνουν ο νέος πόλος έλξης δεξιών ψηφοφόρων και να εκμεταλλευτούν το ρόλο τους. Το Ποτάμι που αναπτύσσει ήδη αντικυβερνητική ρητορική, ώστε να συσπειρώσει τη βάση και τα στελέχη του, καθώς η ανυπαρξία ιδεολογικού και κοινωνικού στίγματος μπορεί να το οδηγήσει σε φυγόκεντρες τάσεις (όπως συνέβη στο παρά ένα των εκλογών) μια και αποτέλεσε απλά ένα ευκαιριακό όχημα για οπορτουνιστές της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο που ο κατά τα άλλα ξύπνιος Πέτρος Τατσόπουλος μόλις δεν εκλέχθηκε αποφάσισε να επιστρέψει στην συγγραφή…
Τι προβλέται
Όμως, ο πολιτικός χρόνος και οι εξελίξεις αλλάζουν συνεχώς τα δεδομένα, άρα και τις αποφάσεις. Η διάσπαση της δεξιάς είναι κι αυτή πάνω στο τραπέζι και μάλιστα με ώριμες συνθήκες. Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, στις 18 Ιανουαρίου, γράφαμε στο koutipandoras.gr, τα εξής: «Η παραπολιτική είδηση που δημοσίευσαν τα «Νέα» σύμφωνα με την οποία πραγματοποιήθηκε συνάντηση σε διαμέρισμα του Λυκαβηττού επωνύμων ανησυχούντων με θέμα “τι θα κάνουμε αν έρθει ο Τσίπρας”, όπου ετέθη και το ερώτημα “πως θα επικοινωνούμε με ασφάλεια”, μπορεί να είναι γραφική, αλλά έρχεται να επιβεβαιώσει όσους υποστηρίζουν ότι η Δεξιά στην Ελλάδα παραμένει άθλια, φοβική και επικίνδυνη. Το απέδειξε και τους τελευταίους μήνες με τη συστηματική προσπάθεια κατατρομοκράτησης του κόσμου, που τελικά έπεσε στο κενό, αλλά και με τις νέες ελαφρύνσεις που τάζει ο Σαμαράς στους πλούσιους, όπως η κατάργηση των τεκμηρίων, η μείωση 7% του ΕΝΦΙΑ, η μείωση της φορολογίας των εταιρειών… και μείωση των συντάξεων έως 40% για τους υπόλοιπους κ.ο.κ.
Η Δεξιά στην Ελλάδα ήταν πάντα άθλια και ταξική (ΣΣ: το ‘’Λαϊκή Δεξιά’’ ήταν μια απάτη για το λαουτζίκο), αλλά κυρίως ήταν επικίνδυνη και δυστυχώς, όχι όσο κόπτεται πατριωτική, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως εκείνη του μεταπολιτευτικού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στη μεταπολιτευτική περίοδο, λόγω του γενικότερου χαλαρού κλίματος που επικράτησε, ο αυταρχισμός και η ανικανότητα, ο ενδοτισμός και ο συντηρητισμός της δεν πολυφαίνονταν. Άλλωστε, στη Μητσοτακική φάση βγήκαν στο προσκήνιο οι νεοφιλελεύθεροι που εμφάνισαν μια λιγότερο κουτσαβάκικη έκφανση της Δεξιάς που διακόπηκε όμως από το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα του Αντώνη Σαμαρά, γνήσιου εκπροσώπου της κομμουνιστοφαγικής βασιλοχουντικής δεξιάς, η οποία μεταπολιτευτικά είχε πάντα ένα σκληρό 8-10% (ΕΠΕΝ, ΠΟΛΑΝ, Χρυσή Αυγή). Ακολούθησε η νεοφιλελεύθερη περίοδος του σημιτικού εκσυγχρονισμού και μετά η σκανδαλιάρα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή που τα τίναξε όλα στον αέρα, αλλά πρόλαβε να φορτώσει στον απίστευτο Γιώργο Παπανδρέου την καυτή πατάτα για να ολοκληρώσει το δράμα και στη συνέχεια, με μια θεαματική κωλοτούμπα ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε να σώσει το σύστημα της διαπλοκής μαζί με τον έμπειρο Ευάγγελο Βενιζέλο. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στον ευρύτερο χώρο της συντηρητικής παράταξης πρέπει να εντάξουμε ιστορικά και ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ τόσο στο επίπεδο των πολιτικών στελεχών, όσο και των ψηφοφόρων (που εύκολα μεταπήδησαν όποτε χρειάστηκε στην Δεξιά).
[quote text_size=”small”]
Το ίδιο άλλωστε συνέβαινε και με την παλιά Ένωση Κέντρου στην οποία είχαν βρει στέγη πολλοί πλουτοκράτες και συντηρητικοί. Τι θα γίνει όμως στη Δεξιά μετά την επικείμενη ήττα της;
[/quote]
Μετά, η Δεξιά σίγουρα κάποια στιγμή θα επιχειρήσει κάποια πορεία «τύπου κατσαρόλας», με την σύμπραξη πιθανώς της μεταφυσικής αριστεράς (ΚΚΕ)… Σίγουρα επίσης θα πέσει σε βαθιά κρίση, αν μάλιστα η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι στρατηγική, οπότε η Δεξιά θα λυσσάξει και θα χρειαστούν έξυπνοι χειρισμοί για να αντιμετωπιστεί. Θα υπάρχει άλλωστε και η διαπλοκή στο παρασκήνιο που θα την κουρντίζει. Η αλλαγή ηγεσίας στη ΝΔ είναι το προφανές, αλλά μοιάζει πιο λογική μια διάσπαση, καθώς ο Σαμαράς φαίνεται να ελέγχει το κόμμα. Άλλωστε, από τις 26 θα προσεύχονται να τα πάει χάλια ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει …παρένθεση. Αυτό θα τους κρατήσει ενωμένους μέχρι να δουν πως θα κλείσει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Βέβαια οι εξελίξεις στη Δεξιά θα εξαρτηθούν από το μέγεθος της ήττας, από το ποιά πρόσωπα θα είναι στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά και από το ποσοστό της Χρυσής Αυγής και από το αν θα μπουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στη Βουλή.
Η Χρυσή Αυγή, όσο καλά και να πάει σε αυτές τις εκλογές, χάνει το ρόλο της και θα απορροφηθεί από το κόμμα της σκληρής αυταρχικής δεξιάς για την ηγεσία της οποίας θα σφαχτούν ο Άδωνης με τον Βορίδη (θα είναι ένα κόμμα του 12-15% μαζί με τη ΧΑ στο μέλλον). Ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει φυσικά και η δικαστική έκβαση της υπόθεσης των χρυσαυγιτών.
Η υπόλοιπη Δεξιά, η φιλελεύθερη, λογικά θα στοιχηθεί πίσω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με την αδερφή του να μένει στην εφεδρεία για την προεδρία της Δημοκρατίας. Οι καραμανλικοί θα έχουν καλύτερη τύχη με τους μητσοτάκηδες, αλλά θα μοιραστούν μεταξύ σκληρής δεξιάς και φιλελεύθερης. Εκτός και αν η Ντόρα επιχειρήσει να ανασυγκροτήσει τον κεντρώο χώρο, κάτι που θα επιχειρήσει δικαιωματικά και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, καθώς ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει το βάρος για κάτι τέτοιο. Εννοείται ότι ο Βαγγέλης έχει τους ανθρώπους του στο Ποτάμι, όπως άλλωστε και η Ντόρα. Δηλαδή και το Ποτάμι, αν δεν μπει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (αν και εφόσον χρειαστεί), δεν θα μακροημερεύσει, επειδή ούτε κοινωνικό έρμα έχει, ούτε θεωρία διαθέτει.
Μια διάσπαση του δεξιού χώρου (πολυκατοικίας) με βάση διακριτές πολιτικές αρχές και ιδεολογικές διαφορές θα ήταν θετική εξέλιξη για τον τόπο, με την έννοια του διαχωρισμού των κρυπτοφασιστών από τους δημοκρατικούς δεξιούς και τους φιλελεύθερους. Από την άλλη, η πληγωμένη δεξιά είναι πολύ επικίνδυνη, όπως αποδείχτηκε σε πολλές ιστορικές φάσεις με αποκορύφωμα την περίοδο 1920-22 και φυσικά, με την προδοσία της Κύπρου. Το είδαμε και τώρα με τα απίστευτα e-mails του Μαξίμου που δημοσιεύει το HOT DOC. Αυτά η μεθαυριανή κυβέρνηση πρέπει να τα έχει κατά νου, γιατί το εσωτερικό μέτωπο θα κρίνει πολλά».
Οι σκέψεις αυτές δικαιώθηκαν την επομένη των εκλογών. Ο Βορίδης έκλεισε την προεκλογική περίοδο λέγοντας ότι δεν θα παραδώσουμε αυτά που οι γονείς μας κέρδισαν με τα όπλα, τακτική που έκανε πράξη ο Σαμαράς ο οποίος δεν παρέδωσε συμβολικά την εξουσία στο Μαξίμου. Είναι ήδη σαφές από την ανάλυση των ψηφοφόρων που ψήφισαν τη ΝΔ ότι υπάρχουν μεγάλες αλλαγές στην κοινωνική της βάση και αυτό θα έχει σημασία. Ρόλο θα παίξουν και οι εξελίξεις στη Χρυσή Αυγή.
Η απόσυρση Σαμαρά θα μπορούσε να οδηγήσει στην συγκρότηση ενός συμπαγούς ακροδεξιού-εθνικιστικού χώρου (αντιμνημονιακού/μνημονιακού που άλλωστε διευκολύνεται από την πολιτική της κυβέρνησης), κάτι που φαίνεται να επιδιώκουν οι Μπαλτάκοι…
Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.blogspot.gr
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
