Ο ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μοίρασε το

Οι ασχήμιες στο κτίριο του Πολυτεχνείου και η κατάληψη της Κουμουνδούρου από αντιεξουσιαστές ήταν δύο αποκαλυπτικά γεγονότα για την ιδεολογική ένδεια και την αμηχανία δράσης της κυβερνώσας αριστεράς και φυσικά, την απουσία αισθητικής που ταλανίζει τη χώρα.
Ήταν δύο ακραίες ενέργειες ελευθεριότητας που προσέβαλαν την ελευθερία και την αισθητική των πολιτών (ΣΣ: ο χαρακτηρισμός είναι εξαιρετικά επιεικής και διαπνέεται από την δημοκρατική ιδεολογία της ανεκτικότητας).

Η δειλία του πρύτανη του Πολυτεχνείου να πάρει θέση για το έκτρωμα, η σιγή των υπουργών Παιδείας και Πολιτισμού, ακόμη και του πρωθυπουργού, καθώς και η στρουθοκαμηλική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάληψη των γραφείων του κόμματος αποκαλύπτουν μεγάλα ιδεολογικά κενά και αδικαιολόγητη αμηχανία.

Είναι προφανές ότι κάποιοι, πέρα από την επίσημη και την ανεπίσημη εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, δοκιμάζουν τα ανακλαστικά της κυβέρνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς. Είναι τα χαζά παιδιά που θεώρησαν πως ζουν πλέον σε μια χώρα χωρίς όρια και έβαψαν τους τοίχους; Είναι αντιεξουσιαστές, αναρχοαυτόνομοι κ.ο.κ. που επιδιώκουν να εξουσιάσουν κάποιους χώρους και αποφάσεις; Είναι προβοκάτορες της μαύρης δεξιάς; …ή μήπως είναι το «μυστικό πάμε» που θέλει να εκθέσει την κυβέρνηση, όπως ευθέως και ξεδιάντροπα κάνει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ; Μπορεί να είναι και επαγγελματίες… ποιος ξέρει;

[quote text_size=”small”]

Εκείνο που εμείς ξέρουμε είναι ότι αυτά θυμίζουν πρόβες για τη «Βενεζουέλα της Μεσογείου» και όχι την αναδυόμενη νέα ευρωπαϊκή αριστερά.

[/quote]

Δεν μπορεί η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν πως δεν κατάλαβαν. Πρέπει να βγουν να καταδικάσουν, να εξηγήσουν γιατί καταδικάζουν, και κυρίως, να προειδοποιήσουν, καθώς είναι εμφανές ότι έπεται συνέχεια.

Είναι τέχνη αυτό;

Χωρίς αμφιβολία, το mega-graffiti του Πολυτεχνείου αν είχε απλωθεί στον τοίχο ενός εγκαταλελειμμένου εργοστασίου, παρά την μαυρίλα της fauve (μήπως και gothic) αισθητικής του, δεν θα είχε γίνει the talk of the town. Τώρα όμως, που η ελληνική ευρυμάθεια έχει εξαντλήσει όλες τις γνώσεις αιχμής (limit down, spreads, cds, constructive ambiquity κλπ) είναι καιρός να ασχοληθεί με το street art, την αντισυμβατικότητα της τέχνης, τον πολιτισμό της εικόνας (όπου δήθεν η εικόνα είναι καλύτερη από 1000 λέξεις, αλλά δεν αξίζει ούτε δέκα), τα νέα προγραμματικά «ιδεογράμματα/εικόνες» που κατευθύνουν τον καταναλωτή είτε στο κιλοτάκι της Victoria Secret, είτε στον αριστερίστικο λαϊκισμό, είτε στην τρομοκρατία της εξουσίας (ακόμη και στη βία της αντιεξουσίας)… Η απλούστευση της εικόνας, κόντρα στο εύρος και το βάθος του γραπτού λόγου, είναι ο τρέχον φασισμός … Και οι εικόνα που μας παρέδωσαν οι γκραφιτάδες του Πολυτεχνείου είναι μια φασιστική εικόνα, μια ύβρις, μια ωμή βία…

[quote text_size=”small”]

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι καθαρόαιμος βανδαλισμός, καθώς το κτίριο είναι ιστορικό και συμβολικό. Η “καλλιτεχνική παρέμβαση” αποτελεί ωμή πολιτική και αισθητική βία. Είναι επικίνδυνη γιατί αφαιρείται δύσκολα (δεν έβαλε, για παράδειγμα, ένα τεράστιο ροζ κασκόλ για να αγκαλιάσει το κτίριο … το βίασε). Όσον αφορά την περιβόητη graffiti art είναι κατανοητή όταν ομορφαίνει άσχημους χώρους, που δεν είναι η προκειμένη περίπτωση.

[/quote]

Το Πολυτεχνείο είναι ένα εμβληματικό κτίριο, όχι ένα εγκαταλελειμμένο. Εκτός κι αν παραδεχθούμε, κάτι που συμβαίνει αλλά δεν θέλουμε το παραδεχθούμε, ότι η ακαδημαϊκή κοινότητα το έχει όντως εγκαταλείψει!… Κι αν κρίνω από τη στάση του πρύτανη, τη σιγή των υπουργών και το μπάχαλο (πρεζόνια, μολότοφ και “επανάσταση”) που έχουν ανεχθεί το έχουν ήδη κάνει. (ΣΣ: Ποια Ελλάδα; Ποιά ευρωπαϊκή Ελλάδα; Ποια ιντελιγκέντσια; Ποια ηγεσία; Ποια αριστερά;). Μια φεϊσμπουκική συνομιλήτρια, σημείωσε το ύποπτο της εμμονής μιας κοινωνίας στις προσόψεις! «Σωστά, απάντησα, γιατί από πίσω δεν υπάρχει περιεχόμενο. Αλλά ποιος φταίει άραγε γι΄ αυτό;… Η εμμονή στις όποιες καλές προσόψεις διαθέτουμε είναι ενδιαφέρουσα. Εξηγεί πολλά και ίσως να είναι υγιής, με την έννοια ότι αναζητείται το ωραίο σε ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον ασχήμιας… και επιμένει η συνομιλήτρια: «Και η αδιαφορία για το εσωτερικό τότε πως ερμηνεύεται σημειολογικά;»… Ε! σ΄ αυτό φταίει η Παιδεία μας, οι μαύροι και οι κόκκινοι κοτζαμπάσηδες και η άθλια αισθητική τους και τα …. λεφτάκια τους. Όταν το κράτος επιτρέπει να κρατήσεις την πρόσοψη, γιατί στο Ελλάντα εκεί σταματάει η αρχιτεκτονική, και αγνοείται η εσωτερική αρχιτεκτονική, τι περιμένετε; Η σιγή της αρχιτεκτονικής κοινότητας εξηγείται από τον οικονομικό οππορτουνισμό της. Σημειολογικά, θα έλεγα ότι πίσω από την πρόσοψη κρύβονται οι μιζέριες μας, η ανικανότητά μας, οι ψυχώσεις μας, οι εφιάλτες και κυρίως, ο ψεύτικος εαυτός μας…

Η τέχνη ως πολιτική

Ακούστε αγαπητοί και αγαπητές. Όλοι μετέχουμε στον φιλοσοφικό αναρχισμό που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας και μέσα σε όλους και όλες μας παραμένει άσβεστος και ζωντανός. Αλλά είμεθα όμως και Ευρωπαίοι και εμβρυουλκοί της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας εν καιρώ της Ιεράς Συμμαχίας.

[quote text_size=”small”]

Ως εκ τούτου δεν μπορεί να δικαιολογούμε την κάθε αμετροέπεια και τα καρακιτσαριό.

[/quote]

Το graffiti του Πολυτεχνείου δεν είναι εικαστική παρέμβαση. Είναι πολιτική παρέμβαση της τέχνης. Εδώ όμως το μέσο του μηνύματος είναι φασιστικό, είναι ο Καλιγούλας του Καμύ, είναι οι τέσσερις αναρχικοί των 120 ημερών στα Σόδομα του Παζολίνι, που για να βιώσουν την απόλυτη αναρχία χρειάζονται την απόλυτη εξουσία….

Ο αισθητικός βιασμός του Πολυτεχνείου και η κατάληψη των γραφείων του κυβερνώντος κόμματος είναι “δοκιμασίες” ανοχής της κυβέρνησης από τους αναρχικούς; Είναι ευτελισμός της από εγκάθετους; Είναι αυτοσχεδιασμοί στην ελευθεριάζουσα Ελλάδα της αριστεράς που δεν ξέρει να ξεχωρίσει ακόμα την ελευθερία από την ελευθεριότητα; …Θα δούμε.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.blogspot.gr

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου