Ο Νίκος Χιδίρογλου αναφέρεται στη ροπή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης – το οποίο «αντλεί» συνεχώς τεχνικές και πρακτικές από το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος – στο «σκληρό ροκ», που περιλαμβάνει λαϊκιστική και μισαλλόδοξη αντιδεξιά ρητορική.
Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «γεμάτο πολιτική αυτοπεποίθηση», όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, προσπαθώντας να πείσει τους παριστάμενους ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι σε τροχιά εξουσίας. Όλα αυτά αναδεικνύουν και τη ροπή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που «αντλεί» συνεχώς τεχνικές και πρακτικές από το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος, στο «σκληρό ροκ».
Ακούσαμε και για «πιο συμμετοχικό» κόμμα.
Άλλη μια αντιγραφή από το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.
Της βγήκε λοιπόν παλαιότερα της Κουμουνδούρου αυτή η τακτική την προ του 2015 εποχή και νομίζει πως θα της βγει και τώρα. Η ριζοσπαστική αριστερά στον τόπο μας δεν θέλει να αλλάξει. Θέλει να φέρει με το στανιό την κοινωνία εκεί που αυτή θέλει. Οι δημοκρατικές διαδικασίες και η λαϊκή βούληση, δεν δείχνουν να την αφορούν πολύ, ασχέτως του τι λέει. Ποτέ δεν ρώτησε τον κόσμο ή τους αντιπροσώπους του για την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών.
Αντίθετα, τη μεθόδευσε στο παρασκήνιο και την επέβαλε ενάντια στην εθνική βούληση, ταυτιζόμενος με το ΝΑΤΟ στο οποίο σήμερα – εμμέσως – ασκεί κριτική.
Το «σκληρό ροκ» του Κώστα Λαλιώτη άφησε εποχή
Από τότε που υιοθετήθηκε, το 2001, πέρασαν πάνω από δύο δεκαετίες. Ήταν βέβαια ένα «σωσίβιο» για τους «πράσινους», που ενεργοποίησε αντανακλαστικά τα οποία ήταν προϊόντα της μακράς ΠΑΣΟΚοκρατίας και της χρόνιας λαϊκιστικής και μισαλλόδοξης αντιδεξιάς προπαγάνδας. Η «εχθροπάθεια», ένας όρος που το ίδιοι οι «πράσινοι» εισήγαγαν σε ύστερη φάση στο δημόσιο διάλογο, κατέστη το πλαίσιο.
«Το πρόβλημα με την ‘εχθροπάθεια’ είναι ότι η ελληνική κοινωνία την αντιμετωπίζει ως φυσιολογική παράμετρο της κοινωνικής συνθήκης», έγραψε προ διετίας στην «Καθημερινή» ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, προσθέτοντας ότι «αν όμως πιστεύω ότι η τετραετία της συγκυβέρνησης Συριζανέλ προκάλεσε υπαρξιακές βλάβες στη χώρα, είναι επειδή στηρίχθηκε στο αίσθημα της εχθροπάθειας. Ήταν η εχθροπάθεια που κατέστρεψε την Αθήνα το 2008, αυτή που ενέπνευσε την πλατεία των Αγανακτισμένων, κι ήταν το ίδιο αίσθημα που έκρινε το αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων εκλογών του 2015».
Το ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν την έλευση των αριστεριστών στην εξουσία, τα βρήκε μπροστά του όλα αυτά που το ίδιο εκκόλαψε και φυσικά, κατέρρευσε εκλογικά. Και αν και προσπαθεί σήμερα να αναγεννηθεί, πολύ δύσκολα θα προσεγγίσει, έστω, τα ποσοστά των ημερών του παρελθόντος.
Αναλογιστείτε όμως τι περάσαμε από τότε και πόσο «επίκαιρη» καθίσταται κάθε λίγο και λιγάκι η πολωτική αντιπαράθεση.
Η αριστερά επενδύει γενικότερα στη μιζέρια και προσπαθεί να αναβιώσει την αντιδεξιά ρητορική, στήνοντας διαχωριστικές γραμμές παντού…
Αλλά, αυτό είναι κάτι που κουράζει τον κόσμο και πλέον δεν τον συγκινεί. Η πόλωση για την πόλωση και η πόλωση για τη συσπείρωση έναντι των αντιπάλων, είναι μέθοδοι που ανήκουν στο χθες και σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν στο σήμερα.
Και είναι πραγματικά υποκριτικό ο Αλέξης Τσίπρας να μιλά για «δολοφονίες χαρακτήρων» ή για «καθεστώς Μητσοτάκη», όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται συστηματικά στο πρώτο και όταν γνωρίζει καλά ότι το δεύτερο απλά δεν ισχύει. Και όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά στις ημέρες των αριστεριστών την περίοδο 2015 – 2019, μόνο καθεστωτικού τύπου μεθοδεύσεις βιώσαμε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
