Ο Νίκος Χιδίρογλου προτάσσει τη συντηρητική οπτική, ενόψει των λύσεων που θα απαιτηθούν για την επερχόμενη πολιτικοοικονομική καταιγίδα, επισημαίνοντας ότι στη Δύση πρέπει να περιοριστούν οι προφανείς αυθαιρεσίες των κυβερνητικών και γραφειοκρατικών μηχανισμών.
Μπορεί ο συντηρητισμός σήμερα να δώσει απαντήσεις; Σαφέστατα ναι, αν δεν πέφτει ο ίδιος θύμα της «προσαρμογής» του στις – επιτακτικές πολλές φορές – απαιτήσεις της διακυβέρνησης.
«Οι συντηρητικοί πρέπει τώρα να ανακτήσουν ένα θετικό όραμα για το τι σημαίνει να οικοδομήσουμε και να διατηρήσουμε μια συντηρητική κοινωνία», γράφει ο ερευνητής Μπραντ Λίτλτζον στο αμερικανικό WORLD και στην κριτική του για το βιβλίο «Συντηρητισμός: Μια εκ νέου ανακάλυψη» του Ισραηλινού φιλόσοφου και επικεφαλής του Ιδρύματος Edmund Burke, Γιόραμ Χαζόνι. Και μας λέει ότι «πολλοί από τη δεξιά σήμερα μπορεί μετά βίας να αναγνωρίσουν το πολιτικό και κοινωνικό όραμα που περιγράφει ο Χαζόνι, μια σθεναρά θετική προοπτική που βασίζεται στο ιδανικό μιας κοινωνίας οργανωμένης γύρω από την τιμή, το καθήκον και την αμοιβαία πίστη όπως εκφράζεται στους θεσμούς της οικογένειας, της εκκλησίας και του έθνους. Αυτό οφείλεται στο ότι, όπως πειστικά δείχνει ο Χαζόνι, πολλοί από τους σημερινούς ‘συντηρητικούς’ έχουν υιοθετήσει την πολιτική φιλοσοφία που είναι γνωστή ως ‘φιλελευθερισμός’: μια δέσμευση να μεγιστοποιήσουν την ελευθερία των ατόμων και να απορρίψουν όλες τις μη επιλεγμένες υποχρεώσεις».
«Οι μη επιλεγμένες υποχρεώσεις, ωστόσο, είναι απλώς ο ιστός της ανθρώπινης ζωής», τονίζει ο Μπραντ Λίτλτζον, λέγοντας επίσης ότι «δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε απολύτως την κυβέρνηση και την κοινωνία, δημόσια και ιδιωτική, με τον τρόπο που ο πολιτισμός μας επιδιώκει να κάνει εδώ και δεκαετίες».
Φυσικά και δεν μπορούμε, αλλά αυτό, σήμερα που βλέπουμε φιλελεύθερες κυβερνήσεις στη Δύση να αποφασίζουν με ταχύτητα και ευκολία και με τρόπο που κινείται στα όρια, θα ήταν δύσκολο να γίνει παραδεκτό.
Και επισιτιστική κρίση;
Εδώ θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας πολύ ενδιαφέρον διάλογος για τη συνύπαρξη και γιατί όχι, τη σύμπλευση συντηρητικών και φιλελεύθερων, τόσο απαραίτητη σήμερα για την εδραίωση των θέσεων της ευρύτερης θέσης της κεντροδεξιάς – δεξιάς στο πολιτικό σκηνικό, ενόψει της – δυστυχώς αναπότρεπτης – μεγάλης θύελλας που καταφτάνει. «Lockdown + πόλεμος = κρίση ενέργειας -> κρίση τροφίμων -> μεταναστευτική κρίση -> μεγάλες & σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά των ψηφοφόρων», γράφει στο twitter ο πολύ γνωστός αναλυτής εκλογικής συμπεριφοράς, Απόστολος Πιστόλας, παραθέτοντας και το εξώφυλλο του περιοδικού «Economist» για την επερχόμενη επισιτιστική κρίση, προσθέτοντας ότι «ενάμισι βήμα πριν την τέλεια καταιγίδα είμαστε».
Έχει βάση η θέση του; Δυστυχώς, ναι. Κι εδώ κάπου απαιτούνται άμεσα απαντήσεις, πολιτικές, θωράκιση των κοινωνιών ώστε να αντέξουν στην πίεση που θα δεχθούν. Η οπτική είναι πολύ σημαντική.
Αν επιτραπεί στην αριστερά να αναλάβει τον έλεγχο των εξελίξεων στη Δύση, θα επέλθει η διάλυση.
Η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι. Δεν μπορούμε να τρέφουμε αυταπάτες, να εξωραΐζουμε τα πράγματα ή από την άλλη να κινδυνολογούμε.
Όμως, είναι προφανές ότι βρισκόμαστε ενόψει ανεξέλεγκτων εξελίξεων. Η παγκόσμια διακυβέρνηση εγκαταλείφθηκε ως πρότζεκτ. Εθνικές κυβερνήσεις μεγάλων χωρών έχουν αποτύχει παταγωδώς, με κάποιες από αυτές, όπως η καναδική, να έχουν καταστεί διεθνή ανέκδοτα.
Εδώ, το ιδεολογικοπολιτικά συντηρητικό μήνυμα «βγάλτε την κυβέρνηση από τη μέση», πρέπει να ακουστεί εκ νέου από τους πολιτικούς της Δεξιάς, φιλελεύθερης και συντηρητικής. Έστω για να περιορίσει τις προφανείς αυθαιρεσίες των κυβερνητικών και γραφειοκρατικών μηχανισμών, οι οποίες αποτελούν προϊόντα του προφανούς αξιακού αλλά και δημοκρατικού ελλείμματος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
