Το μεθοδευμένο σχέδιο για την ανατροπή της ισχύουσας κυβέρνησης, έχει χρονική αφετηρία την επόμενη των εθνικών εκλογών του 2015.
Ο ιθύνοντας νους προερχόμενος από το εξωτερικό, οι εκτελεστικοί παράγοντες από το εσωτερικό.
Η αιτία, η επαναστατική δυναμική που ανέπτυσσε στην εφαρμογή ανάπτυξης κοινωνικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, που θα δημιουργούσαν προοπτική επιβίωσης και αυτοδύναμης εξέλιξης στην σύγχρονη Ελλάδα.
Και ενώ κανείς θα περίμενε σε μια καθημαγμένη χώρα, που έχει απολέσει το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής της δραστηριότητας, μόλις τα τελευταία πέντε χρόνια και κινδυνεύει να χάσει και την εθνική και κοινωνική της κυριαρχία, ο παραπάνω στόχος να είναι εθνικά και πολιτικά ενιαίος, τουναντίον συνέβηκε το ακριβώς αντίθετο.
Η χώρα διαπραγματευόταν με διαιρεμένες δυνάμεις, καθώς τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης εκπροσωπούσαν ουσιαστικά την πλευρά των δανειστών, που εποφθαλμιούσαν να την εξαρτήσουν από ένα παράνομο χρέος, που θα λειτουργούσε ως διελκυστίνδα στην όποια της ανάπτυξη.
Αυτά έρχονται, ως αυταπόδεικτες αλήθειες, ενός μη διαχειρίσιμου χρέους, που βύθισε τη χώρα σε οικονομικό και κοινωνικό πένθος την τελευταία πενταετία.
Η υιοθέτησης της πολιτικής άποψης, ότι το χρέος είναι διαχειρίσιμο και τα μνημόνια βιώσιμα, συνιστά αυτόματα και την κατοχύρωση της αντίθετης θέσης στο διαπραγματευτικό τραπέζι.
Η υιοθέτηση της πολιτικής άποψης, ότι δεν πρέπει να διερευνηθεί όποια άλλη εναλλακτική, πάλι συνιστά αυτόματα την κατοχύρωση της αντίθετης θέσης στο διαπραγματευτικό τραπέζι.
Η πολιτικοί στόχοι καθώς και οι στρατηγικές που θα υιοθετούνταν, θα έπρεπε να είναι ενιαίες όμως, για να υπάρχει μετρήσιμο αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις, το οποίο τελικά δεν υπήρχε.
Και προς επίρρωση των παραπάνω, έρχεται το τράβηγμα στο δίχτυ ασφαλείας των τραπεζών, που εισήγαγαν τα capital controls ως συνέπεια ενός μεθοδευμένου bank run από το εσωτερικό (είπαμε οι πόλεις κυριεύονται εκ των έσω , το ίδιο και οι λαοί).
Αυτό προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στην κοινωνική οικονομία, ενώ κάμφθηκε και το ηθικό των πολιτών, καθώς ο στόχος ήταν η επένδυση στον τρόμο και τελικά η συνθηκολόγηση.
Καθόλου δεν υπολείπεται από ένα μαφιόζικο χτύπημα.
Ο αρχινονός που ελέγχει της οικονομία μιας περιοχής και θανατοκερδεί εις βάρος της, στέλνοντας τα ντόπια βαποράκια να την εθίσουν στην πρέζα της κατανάλωσης και του δανεισμού, θυμώνει όταν βλέπει να εισχωρούν στην πιάτσα του ανατρεπτικά στοιχεία που θα του στερήσουν τα κέρδη του.
Στην αρχή γαζώνει τις αντιδράσεις των ανατρεπτικών στοιχείων, με τραπεζικές βολές και όταν τους βλέπει και πάλι να σηκώνονται στα πόδια τους φορώντας αλεξίσφαιρη ιδεολογία, απαγάγει τον δικό τους άνθρωπο και τους εγκαλεί να υποχωρήσουν, καθώς οι δολοφονικές του διαθέσεις στόχο έχουν να αφήσουν τον δικό τους άνθρωπο στον τόπο.
Έτσι έρχεται η συνθηκολόγηση, που τουλάχιστον αυτή τη φορά ήρθε ως προιόν αγώνα και όχι ως προιόν δουλικής μετάνοιας .
Αν τα πολιτικά μέτωπα ήταν σαφώς ενωμένα και δεν ειδοποιούσε κανείς τον αρχινονό για την διεύθυνση του ανατροπέα, ίσως να είχε επιτευχθεί η πολυπόθητη ανατροπή.
Δυστυχώς, τον προδότη πάντα πρέπει να τον ψάχνεις κανείς μες στο σπίτι σου…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
