Αυξήσεις σε άμεσους φόρους σε μισθωτούς και συνταξιούχους, αλλάζοντας την ισχύουσα φορολογική κλίμακα, αλλά και σε ΦΠΑ, σε ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ, περικοπές στο δημόσιο και το αφορολόγητο ζητούν για μια ακόμη φορά οι δανειστές στη διαπραγμάτευση με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Ενδεικτικά :
- ζητούν αύξηση του συντελεστή φόρου του ρεύματος και νερού από 13% σε 23%!
- ζητούν κατάργηση του συντελεστή 6% για φάρμακα, βιβλία και θέατρο.
- ζητούν μείωση του αφορολόγητου στις 8.182 ευρώ, αντί των αντί 9.545 ευρώ που ισχύει σήμερα.
Φαίνεται ότι τα μέτρα που προωθήθηκαν στην φορολογία εισοδήματος, καθώς και τα μέτρα στο ασφαλιστικό δεν επαρκούν, για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες του τρίτου μνημονίου.
Φόροι στα καύσιμα, στα αυτοκίνητα και στο φυσικό αέριο, στα κινητά, στη συνδρομητική τηλεόραση αλλά και στα ξενοδοχεία. Αναπροσαρμογή του ΕΝΦΙΑ προς τα πάνω, εξαιτίας της μείωσης των αντικειμενικών αξιών. Τα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιτηδευματιών, θα φορολογούνται επίσης με την κλίμακα των μισθωτών χωρίς καμία έκπτωση.
Την στιγμή, που οι ήδη υψηλοί φορολογικοί συντελεστές στις επιχειρήσεις δημιουργούν ένα περιβάλλον ιδιαίτερο εχθρικό, όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Η Ελλάδα σήμερα είναι από τις χώρες της Ευρώπης με το πιο εχθρικό φορολογικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Οι εργοδοτικές εισφορές κοινωνικής ασφάλισης της τάξης του 24,6% είναι 10% , μεγαλύτερες από τον μέσο όρο των γειτονικών χωρών της τάξης του 15,2%.
Ο Φ.Π.Α., 23% (που θα ανέβει στο 24%), είναι ο τρίτος υψηλότερος, ενώ η συνολική φορολογική επιβάρυνση για τις ελληνικές επιχειρήσεις, ανέρχεται στο 51,9% των εσόδων τους, ποσοστό μεγαλύτερο κατά 18% από τον μέσο όρο των γειτονικών χωρών, όπως η Βουλγαρία και η Κύπρος που δεν ξεπερνά το 27%.
Σε ένα εκρηκτικά τριτοκοσμικό φορολογικό περιβάλλον, τα μέτρα αυτά λοιπόν δεν μπορεί παρά:
- να αυξήσουν την φοροδιαφυγή, η οποία θα λειτουργήσει και ως μέσο εκτόνωσης των κοινωνικών ταραχών.
- να σταματήσουν την όποια ανάπτυξη.
- να μειώσουν τη καταναλωτική δύναμη.
- να βάλουν περισσότερα λουκέτα.
- να δημιουργήσουν περισσότερες «θέσεις ανεργίας».
- να οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες.
- να δημεύσουν ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία για να εκποιηθούν αργότερα προς τρίτους, ξένους προς το κράτος…
Και τεχνοκρατικά λοιπόν οι λύσεις αυτές όχι μόνο είναι αδιέξοδες, αλλά οδηγούν και σε ολοκληρωτική καταστροφή του οικονομικού και κοινωνικού ιστού της χώρας. Οι φόροι είναι δικαιολογημένοι όταν χρηματοδοτούν δραστηριότητες που είναι απαραίτητες και ωφέλιμες για την κοινωνία. Η προοδευτική φορολογία χρησιμοποιείται για να μειώσει την οικονομική ανισότητα σε μία κοινωνία. Μόνο έτσι η φορολογία σε σύγχρονα κράτη ωφελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού και την κοινωνική ανάπτυξη.
Σε μία Δημοκρατία δε, η κυβέρνηση είναι το συμβαλλόμενο μέρος που εκτελεί την πράξη της επιβολής φόρων, η οποία όμως αποφασίζεται από την κοινωνία σχετικά με το πώς θα πρέπει να αποδίδεται. Εδώ το έγκλημα που συντελείται, είναι ότι καμιά φορολογία δεν εξυπηρετεί το κράτος και την Δημοκρατία, αλλά τον αμφιλεγόμενο δανειστή που έχει πουλήσει το χρηματοδοτικό προιόν του πολλαπλάσια της αξίας του…
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΜΙΛΑΤΕ;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
