Τα μπάνια όπου να ΄ναι τελειώνουν για όσους μπόρεσαν να τα κάνουν. Στην επιστροφή θα βρουν την Ελλάδα σε πλήρη σύγχυση και δραματικά αδύναμη μπροστά σε μια εξαιρετικά ρευστή και εύφλεκτη διεθνή κατάσταση. Οι νταλίκες εκτός από τα νεκταρίνια έφεραν πίσω τα αδιέξοδα της ανυπαρξίας εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, αλλά και εθνικής ηγεσίας. Η Ελλάδα και πάλι εγκλωβισμένη, ανάμεσα στους δανειστές, στην εθελοδουλία των πολιτικών, στους πλούσιους με τα λεφτά έξω και ένα λαό που δεν μοιάζει να την αγαπάει ιδιαίτερα… Κι όλα αυτά σε μια συγκυρία εξαιρετικά επικίνδυνη, με την Ευρώπη να βυθίζεται στην ύφεση και τον αποπληθωρισμό, με τις ΗΠΑ να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο, με μια ύποπτη κρίση Δύσης-Ρωσίας και με τη νέα απρόσμενη απειλή των τζιχαντιστών…
[quote text_size=”small”]
Τα γερμανικά μίντια ψευδόμενα εκτιμούν πως οι Έλληνες θα ρίξουν την κυβέρνηση μη πληρώνοντας φόρους, και το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει να δείξει το πιο σκληρό του πρόσωπο για να τους εισπράξει.
[/quote]
Το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ, ήρθε να καταδείξει τα αδιέξοδα της πολιτικής που ξεπηδούν σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Ξανασκάει, το Τραπεζικό. Η Handelsblatt έγραψε πως οι ελληνικές τράπεζες μάλλον θα χρειαστούν μεγαλύτερη στήριξη μετά την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίησή τους και οι πληροφορίες λένε πως στα τέστ αντοχής της ΕΚΤ, τα στεγαστικά χαρτοφυλάκια θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, καθώς ενδέχεται να τα υπολογίσουν με τις πραγματικές τιμές της αγοράς… Υπό αυτές τις συνθήκες η πολιτική πόλωση θεωρείται δεδομένη και πως η είσπραξη των φόρων θα παίξει καταλυτικό χαρακτήρα στις εξελίξεις. Μέσα σε αυτό το σκηνικό των αδιεξόδων και της σύγχυσης στις Βρυξέλλες ετοιμάζουν την «τελική λύση» για την Ελλάδα… (ακολουθούν τέσσερεις αναλύσεις για το τι μας περιμένει με την επιστροφή από τα μπάνια)
Η 5η έκθεση
Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η αίσθηση πως η κρίση χρέους/ευρώ εξακολουθεί να βρίσκεται σε επικίνδυνη ισορροπία είναι έντονη. Ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ως πραγματιστής, θέλει να εξαντλήσει τα περιθώρια ευελιξίας στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, καθώς αντιλαμβάνεται πως η Ιταλία και η Γαλλία θα πιέσουν πολύ, ενώ η Ελλάδα δεν έχει αποφύγει οριστικά ένα ατύχημα, δημοσιονομικό ή πολιτικό. Ο πανίσχυρος (διότι έχει 2 τρισ. ευρώ κρατικό χρέος και 3 τρισ. ιδιωτικό) Ιταλός πρωθυπουργός τις προάλλες ξεκαθάρισε πως η Ιταλία δεν χρειάζεται τρόικα. Συνεπώς, πρέπει να βρεθούν πιο αξιοπρεπείς διαδικασίες από αυτές που υπέστη το «πειραματόζωο». Είναι επιβεβλημένος ένας «εκδημοκρατισμός» στην παρακολούθηση των προγραμμάτων μετά το ελληνικό μακελειό, ίσως και η «μελέτη» των κοινωνικών επιπτώσεων στα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται.
Είναι προφανές ότι οι Βρυξέλλες θέλουν να φορτώσουν στο ΔΝΤ το ανάθεμα για την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και της ανθρωπιστικής κρίσης που προκάλεσε.
[quote text_size=”small”]
Με δυο λόγια, οι Βρυξέλλες με τον κ. Γιούνκερ στο τιμόνι -και με το Βερολίνο να βαρυγκωμά- θα επιδιώξουν να διασκεδάσουν κάπως τις αιτίες που τροφοδοτούν τον ευρωσκεπτικισμό και της ακροδεξιά, αλλά μόνο στο φαίνεσθαι, όχι επί της ουσίας της πολιτικής.
[/quote]
Και αυτό φάνηκε κι από την επίσκεψη Γιούνκερ στην Αθήνα και τα σχέδιά του που αποκάλυψε το Reuters «μεταρρυθμίσεις αντί ελαφρύνσεων του χρέους». Οι Βρυξέλλες δεν θέλουν να πέσουν μέσα στην επικοινωνιακή παγίδα που πήγε να στήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Παρίσι. Αφού τον «κάρφωσαν» ότι αυτός ζήτησε να γίνει η νέα συνάντηση κυβέρνησης-τρόικας στο Παρίσι, ακολούθησαν εξηγώντας πως η πραγματική δουλειά θα γίνει στην Αθήνα και θα διαρκέσει μέχρι να ολοκληρωθεί και ο έλεγχος πεπραγμένων του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου. Το ραντέβου για τα 600 προαπαιτούμενα της δόσης του 1 δισ. ευρώ κλείστηκε για τις 3 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι, όπου η ελληνική πλευρά ελπίζει ότι θα ανοίξει και η συζήτηση για το χρέος.
Ως γνωστόν, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης λήγει το 2014, αλλά του ΔΝΤ πάει έως και το α΄3μηνο του 2016. Το ΔΝΤ πολύ θα ήθελε να φύγει από το ελληνικό πρόγραμμα φέτος, όπως η Κομισιόν και η ΕΚΤ, καθώς πιέζεται εσωτερικά να μην φορτωθεί την αποτυχία του προγράμματος. Προϋπόθεση ότι θα διασφαλισθεί η αποπληρωμή των δανείων που έχει δώσει μέχρι τώρα (ΣΣ: λέτε να ζητήσει ομόλογα από τον ESM;). Το φλέγον ζήτημα είναι ποιος θα βάλει τα λεφτά που θα έβαζε το ΔΝΤ την περίοδο 2015-2016, κάτι που όμως φαίνεται όπως μπορεί να ξεπεραστεί. Θα το φροντίσει ο Πολ Τόμσεν που αναλαμβάνει το ΔΝΤ Ευρώπης και ο οποίος θα παρίσταται στην συνάντηση των Παρισίων για τελευταία φορά ως τροϊκανός, αφού τη θέση του στην τρόικα παίρνει ο Ρίσι Γκογιάλ.
Το πολιτικό deal
Βέβαια, υπάρχει και χρηματοδοτικό κενό (10-15 δισ. ευρώ συν ότι παραπάνω βγάλουν τα stress test της ΕΚΤ για τις τράπεζες από το απόθεμα που έχει το ΤΧΣ), που η ευρωπαϊκή πλευρά έχει πει πως θα το εξετάσει, εξ ου και τα 10 δισ. ευρώ που θέλει να μας δανείσει σώνει και καλά ο κ. Σόιμπλε.
[quote text_size=”small”]
Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε πως στην ουσία αυτό το χρηματοδοτικό κενό αντιστοιχεί στην αστοχία του προγράμματος που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα.
[/quote]
Εννοείται πως ο Λουξεμβούργιος Γιούνκερ, που είχε δολοφονήσει πολιτικά το Βερολίνο, αλλά τελικά υπέκυψε στην επανεκλογή του, κατάστησε σαφές πως δεν μπορεί να παρθεί καμιά κρίσιμη απόφαση όταν δεν υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Δηλαδή, αν δεν βγάλετε πρώτα πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να έχουμε διασφαλίσει ότι θα είστε κυβέρνηση έως τον Ιούνιο του 2016, δεν μπορούμε ούτε τα χρηματοδοτικό κενό 2015-2016 να καλύψουμε, ούτε να κλείσουμε το ζήτημα του χρέους. Εξ ου και οι προηγηθείσες παλληκαριές Σαμαρά πως έχει στο τσεπάκι του τους 180. Το σίγουρο είναι πως έχει στο τσεπάκι του, όπως γράφεται, ένα budget της τάξεως των 20 εκατ. ευρώ για να μαζέψει 26 βουλευτές που του λείπουν, αλλά και πολύ καλά διλήμματα για να παίξει πολιτικά…
Στην ουσία, η συνάντηση Γιούνκερ – Σαμαρά ήταν μια συνάντηση πολιτικής συνεννόησης για να αποφευχθούν πολιτικές γκάφες, σαν αυτή του Παρισιού. Όπως αποκάλυψε η πολύ καλά πληροφορημένη Αγγελική Παπαμιλτιάδου στο euro2day.gr, ο μεν Σαμαράς «ζήτησε να μην ανοίξει το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό πριν από τον Μάρτιο και την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας», ο δε Γιούνκερ έδειξε πως δεν θα ήθελε πολύ φασαρία με το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ και τις δικαστικές έρευνες κατά του Ανδρ. Γεωργίου αναφορικά με τα ελλείμματα του 2009, «καθώς κάτι τέτοιο θα είχε και έμμεσες συνέπειες σε αυτούς όπως και στην Κομισιόν των Μπαρόζο και Ρεν»… «Οι Βρυξέλλες είναι ανήσυχες για τις συνέπειες και για το προηγούμενο (precedence) που μπορεί να δημιουργήσει στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε.». Αποκάλυψε επίσης πως ο Γιούνκερ διαθέτει ενημερωτικό υπόμνημα 180 σελίδων για τις θέσεις Eurostat αναφορικά με την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ (;).
Το καρότο και το μαστίγιο
Στο παρασκήνιο, βέβαια, η συζήτηση για το ελληνικό χρέος έχει αρχίσει μεταξύ των δανειστών (ΕΕ-ΔΝΤ). Το ΔΝΤ θεωρεί πως πρώτα πρέπει να γίνει η ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους και μετά θα κριθεί εάν είναι απαραίτητη ή όχι η ελάφρυνση και τι μορφή θα έχει αυτή.
Εδώ υπάρχουν πολλά πολιτικά προβλήματα. Κατ΄ αρχήν πρέπει να υπάρξει μια οριστική αξιολόγηση-αποτίμηση της αποδοτικότητας του ελληνικού προγράμματος. Μπορούν οι «εκτελεστές» να παραδεχτούν πως απέτυχαν παταγωδώς και ότι κατέστρεψαν μια χώρα; Γι΄ αυτό και οι μεν και οι δε, όπου βρεθούν και όπου σταθούν, δεν παραλείπουν να πουν πως έχει συντελεστεί «εντυπωσιακή πρόοδος».
Άλλωστε, πίσω από την διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος παίζονται πολλά. Και ελληνικά και ευρωπαϊκά power games. Δεν είναι τυχαίο που το RTL (Radio Television Luxemebourg) την «έπεσε» πρόσφατα στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με άρθρο στην ιστοσελίδα του, επισημαίνοντάς του ότι «στην Ελλάδα πεθαίνουν άνθρωποι επειδή δεν έχουν χρήματα για το γιατρό» … «την ίδια ώρα που το κόμμα του Σόιμπλε αυτοαποκαλείται “χριστιανικό”…», καθώς και ότι «η επιβαλλόμενη από την τρόικα λιτότητα αποτελεί καταστροφή για τους πολίτες».
Τυπικά, όλα θα εξαρτηθούν από την «5η έκθεση» αξιολόγησης που θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο και πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου, γιατί μετά προκύπτουν νομικά κωλύματα στις εκταμιεύσεις του 1,8 δισ. ευρώ που θα απομένει.
Το σχέδιο Γιούνκερ για την Ελλάδα, όπως αποκάλυψε το Reuters, είναι απλό. Αντί τους ελέγχους να τους κάνει η τρόικα κάθε τρεις μήνες, θα τους κάνει κάθε έξι μια ειδική task force της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Προϋπόθεση πρώτη: η Ελλάδα θα δεσμευτεί σε ένα 6ετές πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, πλήρους φιλελευθεροποίησης της οικονομίας της, που θα ονομαστεί Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης 2015-2021. Το πρόγραμμα θα είναι ελληνικό («η ιδιοκτησία των μεταρρυθμίσεων πρέπει να είναι ελληνική»), θα συμφωνηθεί Οκτώβριο-Νοέμβριο, θα εγκριθεί τον Δεκέμβριο και θα εφαρμοστεί από 1.1.2015!
Προϋπόθεση δεύτερη: η Ελλάδα δεν θα συνεχίσει να δανείζεται (ΣΣ: οι διευκρινήσεις επ΄ αυτού είναι κρίσιμες, πολιτικά και αναπτυξιακά). Ως αντάλλαγμα για όλα αυτά, η Ελλάδα κάθε φορά που θα επιτυγχάνει τους στόχους που θα τίθενται ανά 2ετία, θα γίνεται ελάφρυνση του χρέους (επιμήκυνση, περικοπή κλπ). Επίσης, η χώρα θα εξασφαλίσει μια «προαιρετική γραμμή πίστωσης» από την ευρωζώνη, που όμως αν χρησιμοποιηθεί θα ξαναρχίζει η συστηματική εποπτεία. Με δυο λόγια πρόκειται για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων αντί ελαφρύνσεων του χρέους, που μοιάζει κατ΄ αρχή καλό και δίκαιο…
Είναι όμως έτσι;
Νέα οικονομική θεωρία
Για να συμβούν όλα αυτά τα θαυμαστά θα πρέπει η Αθήνα να αποφύγει μια δημοσιονομική εκτροπή, δηλαδή ένα κραχ των φορολογούμενων, αλλά και ένα κράχ των δανειοληπτών, καθώς οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποιος θα τους πάρει το σπίτι, η τράπεζα ή το κράτος; Δεύτερον, θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στην πράξη η αισιοδοξία της κυβέρνησης ότι δεν θα απαιτηθεί νέο πακέτο διάσωσης.
Επιπλέον, θα χρειαστεί μια νέα οικονομική θεωρία. Διότι δεν έχει ακουστεί κιχ, για το πού θα βρίσκεται το ελληνικό χρέος το 2022. Και αυτό είναι κρίσιμο, εθνικά, πολιτικά, αναπτυξιακά. Πού οδηγούν λοιπόν τα πράγματα οι δανειστές μας;
… Όπως είπαμε σε μια νέα οικονομική θεωρία. Δεν είναι αναγκαίο, όπως απαιτεί το Μάαστριχτ και το Σύμφωνο Σταθερότητας, να είναι το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ. Φαίνεται πλέον ότι ακόμη και στο 100% ΑΕΠ, το χρέος θα είναι διαχειρίσιμο. Άλλωστε όλοι πάνε προς τα εκεί. Η Ελλάδα μπήκε στο πρόγραμμα με 120%, βρίσκεται μετά από αλλεπάλληλες διασώσεις στο 170% και οι δανειστές ελπίζουν πως θα είναι πάλι στο 120% το 2022! Γι΄ αυτό και η νέα οικονομική θεωρία θα λέει πως δεν έχει σημασία το ποσοστό, αλλά η εξυπηρεσιμότητά του, δηλαδή να μπορεί να πληρώνει το κράτος τα τοκοχρεολύσια…
Πάμε στην ουσία. Καλό το σχέδιο του Γιούνκερ/Reuters, αλλά αυτή η ρήτρα να μην μπορεί να δανειστεί το κράτος, τι σημαίνει; Μα την πλήρη κατάργησή του. Θα γίνει μια μεγάλη εφορία που θα ξεπληρώνει χρέος, τον στρατό και ίσως την αστυνομία, αν δεν ιδιωτικοποιηθεί κι αυτή. Άμα δεν δανείζεται το κράτος, ποιος θα κάνει την ανάπτυξη; Απάντηση: οι ιδιώτες ξένοι επενδυτές (RDW και λοιποί)… So what?
Το σχέδιο Γιούνκερ μοιάζει να βολεύει σχεδόν όλους, με εξαίρεση ίσως τον ΣΥΡΙΖΑ. Βολεύει το Βερολίνο γιατί δεν θα χρειαστεί να δικαιολογείτε η κα Μέρκελ, βολεύει Ρώμη και Παρίσι για άλλους λόγους, βολεύει και τους τροϊκανούς, γιατί κανείς δεν θα ήθελε επουδενί να βρεθεί στο Δικαστήριο για εγκλήματα «οικονομικού πολέμου» ή να βρεθούν οι Βρυξέλλες αντιμέτωπες με μια αγωγή αποζημίωσης για τα εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού…
Το επερχόμενο σοκ
Η Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και δραματικά αδύναμη μπροστά σε μια εξαιρετικά ρευστή και εύφλεκτη διεθνή κατάσταση. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν στην γειτονιά μας όλο και πιο έντονα και για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, οι αναλυτές επανέφεραν το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και η Ουάσιγκτον ζητάει νέα βάση στην Κρήτη για drones! Με την κοινωνία να έχει παραλύσει από την εθελοτυφλία, τον φόβο και τον συντηρητισμό, με την οικονομία που μετά από τέσσερα χρόνια στην εντατική, είναι έτοιμη να εκτροχιαστεί, η Ελλάδα τους επόμενους μήνες θα αντιμετωπίσει την πιο περίπλοκη και επικίνδυνη κρίση που αντιμετώπισε ποτέ. Με τα διεθνή της ερείσματα απαξιωμένα, ενδοτική, χωρίς στρατηγική, χωρίς εθνικό έρμα μια αδύναμη κυβέρνηση κρύβει από τον λαό την πραγματικότητα και χώνει και κεφάλι της, ως στρουθοκάμηλος, στην άμμο ενός καθεστωτικού λαϊκισμού. Η αντιπολίτευση κατακερματισμένη και αναποτελεσματική. Η πολιτική τάξη, γνωρίζοντας ότι στις επόμενες εκλογές θα ολοκληρωθεί η αλλαγή προσωπικού, προσπαθεί να παρατείνει χρονικά την επιβίωσή της ελπίζοντας στο «θαύμα»…
Με το δημόσιο χρέος να έχει εκτιναχθεί στο 174,1% του ΑΕΠ, ήτοι στα 314,8 δισ. ευρώ, και με ένα ασήκωτο ιδιωτικό χρέος της τάξεως των 250 δισ. ευρώ, με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία 85 δισ. και άλλα 75 κόκκινα δάνεια και τις κρατικές δομές να καταρρέουν από την ακραία λιτότητα, το κράτος είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο και μόνο ως βία, πολιτική, νομοθετική, φορολογική, κατασταλτική εκδηλώνει σημεία ζωής. Υπό αυτές τις συνθήκες οι ζητούμενοι φόροι δεν μπορούν να πληρωθούν και αναμένεται δημοσιονομικό σοκ. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που η BlackRock προειδοποιεί ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεοκοπίας, καθώς απειλείται με οικονομική κατάρρευση και το ΔΝΤ ψάχνει τρόπο να φύγει εντός του 2014 από τη χώρα για να μην την χρεωθεί, ενώ οι Βρυξέλλες εφαρμόζοντας την πολιτική του Βερολίνου εξαντλούν την αυστηρότητά τους στην κυβέρνηση απαιτώντας όλο και περισσότερα μέτρα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Εξαιρετικά ευάλωτη η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πιέζεται να εμπλακεί στην αντιμετώπιση της κατάστασης στην ανατολική Μεσόγειο και με αστάθμητα αρνητικό τρόπο στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας ενώ στο εσωτερικό, ανοίγει θέματα που της γυρίζουν μπούμερανγκ. Και οι δύο αρχηγοί έχουν συμφέρον να τα ρίξουν στον Γ. Παπανδρέου. Μόχλευσαν το θέμα ΕΛΣΑΤ με αποτέλεσμα αυτός να τους απειλήσει ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, αφού φέρεται να ελέγχει 5 βουλευτές. Αλλά και ο Κ. Καραμανλής αντιστέκεται σθεναρά στις συνεχείς προκλήσεις του Σαμαρά, και φαίνεται πως περνάει στην αντεπίθεση με την ερώτηση των 6 βουλευτών της ΝΔ του «κλίματος Καραμανλή» που ζητούν δικαιότερη και αποτελεσματικότερη φορολόγηση. Ο Σαμαράς ψάχνει τρόπο να απαλλαγεί από τους δύο δελφίνους του, καθώς είναι γνωστές οι φιλοδοξίες της Ντόρας (που αποτελεί την εναλλακτική του Βερολίνου) και του Αβραμόπουλου (που προτιμά η Ουάσιγκτον). Επίσης, η κυβέρνηση έχει μπροστά της και το ζήτημα των 180 βουλευτών για την εκλογή προέδρου, την διαχείριση των βουλευτών που ΠΑΣΟΚ που αναζητούν τρόπο επιβίωσης με απαλλαγή από την καταστροφική παρουσία του Βενιζέλου στην ηγεσία του κόμματος και …τα 600 προαπαιτούμενα κ.ο.κ. Παρενθετικά, το ποιος θα αντικαταστήσει στο ΠΑΣΟΚ τον Βενιζέλο απασχολεί πολλές εξωθεσμικές δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές. Οι Αμερικανοί πάντως φέρονται να προτιμούν τον Χρυσοχοϊδη. Άλλοι βλέπουν τον Σημίτη πρόεδρο της Δημοκρατίας.
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ: Ένα κρίσιμο θέμα που θα κυριαρχήσει πολιτικά είναι η συνταγματική αναθεώρηση. Υπό το πρόσχημα της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας απ΄ ευθείας από το λαό, ώστε να μην αποτελεί ο θεσμός μοχλό πίεσης για εθνικές εκλογές, ετοιμάζεται η συνταγματοποίηση των μνημονίων και η υιοθέτηση της ακραίας νοεφιλελεύθερης ατζέντας. Δεν είναι τυχαίο που ο Κων. Μητσοτάκης παρενέβη τελευταία, με αφορμή τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης, για να επισημάνει ότι το Σύνταγμα να έχει βασική αδυναμία ότι στερείται πλήρως φιλελεύθερης πνοής, καθώς και ότι θα πρέπει να αναζητηθεί μία σχετική ισορροπία εξουσιών ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, που όμως δεν θα οδηγεί σε προεδρικό σύστημα!… Προφανώς, κάποιοι επιδιώκουν να μειώσουν αισθητά τις εξουσίες του εκλεγμένου πρωθυπουργού, δημιουργώντας νέες διχαστικές συνθήκες.
Η ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΥΕΥΣΗ: Ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να διαχειρίζεται τις εγγενείς αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ, αν και η «μικρή ΔΕΗ», οι παραλίες και τα δάση του έδωσαν την ευκαιρία να κινητοποιήσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και συλλογικότητες διαμορφώνοντας μια φιλόδοξη στρατηγική συσπειρώσεων, Εαμικής έμπνευσης. Οι 9 προτάσεις πολιτικής συνεννόησης Τσίπρα για ένα πρόγραμμα αριστερής διεξόδου από την κρίση είναι σοβαρές, όπως άλλωστε και οι προτάσεις για την διαχείριση του χρέους που διέπονται από πραγματισμό. Όμως, λείπει το οραματικό στοιχείο και πολλές προτάσεις κινούνται ακόμη στο επίπεδο των αρχών, χωρίς τις επεξεργασίες που έχει ανάγκη μια δύσπιστη κοινωνία.
ΕΛΛΑΣΩΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: Σύγχυση, τυχοδιωκτισμός και εικόνα απογοήτευσης. Οι «περιφερόμενοι εγωισμοί» των διαγραμμένων ή ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών της ΝΔ και των ΑΝΕΛ, το μονοπρόσωπο του ΛΑΟΣ και η ασθένεια του Γιώργου Καρατζαφέρη, αλλά και η αδυναμία των φιλελεύθερων κομμάτων (Χατζημαρκάκης, Τζίμερος) να διαμορφώσουν κάποια δυναμική, σε συνδυασμό με τον ευτελισμό των κινήσεων για την ανασυγκρότηση του πόλου της κεντροαριστεράς και τις αβεβαιότητες ως προς το ποιος θα διαδεχθεί τον Βενιζέλο, αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν το τοπίο και να διαμορφώνονται δύο πόλοι στον ευρύτερο χώρο, το Ποτάμι και οι ΑΝΕΛ, πέρα από το ΠΑΣΟΚ που οι εκτιμήσεις το τοποθετούν στο 4,5% στις επόμενες εθνικές εκλογές. Το Ποτάμι αποστρέφεται τη συνεργασία με τα κόμματα της αποτυχίας και αναζητά συνεργασίες με άφθαρτα πρόσωπα. Οι ΑΝΕΛ μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ανασυντάσσονται, προβάλουν το κεντρώο τους προφίλ και τις θέσεις τους πιο δυναμικά, ιδιαίτερα από τότε που ανέλαβε γενικός γραμματέας ο Γιάννης Μοίρας που δίνει βάρος περισσότερο στην οργανωτική δομή του κόμματος, παρά στις επικοινωνιακές επιτυχίες. Το ΚΚΕ παραμένει εγκλωβισμένο στο φαντασιακό του και η Χρυσή Αυγή βρίσκεται μπροστά σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Υπό αυτές τις συνθήκες η πολιτική πόλωση διαφαίνεται ότι θα ενταθεί από τον Σεπτέμβριο και μετά και πολλά θα εξαρτηθούν από την αυστηρότητα με την οποία η κυβέρνηση θα διαχειριστεί τους φορολογούμενους. Ήδη τα πρώτα μηνύματα δείχνουν πως η είσπραξη των φόρων θα παίξει καταλυτικό χαρακτήρα στις εξελίξεις. Εκεί, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός. Η διευκόλυνση των χρεών με πολλές δόσεις είναι ίσως μια ενδιάμεση λύση. Όμως η λύση βρίσκεται στην ανατροπή του ταξικού χαρακτήρα της φορολογικής πολιτικής.
Γιατί πάγωσαν οι τραπεζίτες;
Το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ είναι γνωστό και κατέδειξε πως η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αυτοπαγιδεύτηκε στην πονηριά να αρπάξει όσο πιο πολλά μπορεί από αυτούς που δεν πρέπει. Τώρα ετοιμάζουν νέα εκκαθαριστικά και μετάθεση της πληρωμής της πρώτης δόσης στο τέλος Σεπτεμβρίου.
[quote text_size=”small”]
Ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, πέρα από τις ενδογενείς αδυναμίες και αδικίες του, στηρίχθηκε στις λεγόμενες «αντικειμενικές τιμές» που θα ισχύσουν μέχρι το 2016, κόντρα σε μια ζοφερή πραγματικότητα με τις πραγματικές τιμές 40-50% κάτω από την κρατική διατίμηση.
[/quote]
Η γκάφα των αντικειμενικών «διορθώθηκε» για τα κρατικά ταμεία με μια θεσμική αλητεία: νομοθέτησαν πλειστηριασμούς ακινήτων των φορολογούμενων που χρωστούν στο Δημόσιο με «τιμές εκκίνησης» στο 1/3 των αντικειμενικών αξιών!.. Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μα για τις τράπεζες. Διότι οι «ισολογισμοί» των τραπεζών στηρίζονται στα χαρτοφυλάκια των ακινήτων, εταιρειών και ιδιωτών, που έχουν υποθηκεύσει.
Όσο ισχύουν οι πλασματικές αντικειμενικές τιμές το σύστημα κρατιέται στα χαρτιά, τουλάχιστον μέχρι το 2016 (που είναι κανονικά οι επόμενες εκλογές ή που λήγει η χρηματοδότηση από το ΔΝΤ). Όμως, προέκυψε στο μεταξύ η Ενοποίηση του Ευρωπαϊκού Τραπεζικού Συστήματος, από το οποίο απορρέουν τα νέα τεστ αντοχής (stress test) από τα οποία θα περάσουν 194 συστημικές τράπεζες της ΕΕ και τα οποία θα κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Το μείζον θέμα για όλη την ευρωτραπεζική πιάτσα είναι πως θα είναι αυτά τα τεστ, πού θα δίνουν βάρος στον κίνδυνο των δανείων κλπ. Και ξαφνικά σκάει η πληροφορία ότι τα στεγαστικά χαρτοφυλάκια θα παίξουν καθοριστικό ρόλο! Ανατριχίλα στην Αθήνα, καθώς αυτό σημαίνει ότι ο Ντράγκι δεν θα λάβει υπόψη του τις αντικειμενικές τιμές, αλλά τις πραγματικές τιμές της αγοράς… Πανικός στους τραπεζίτες.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt έγραψε πως οι ελληνικές τράπεζες μάλλον θα χρειαστούν μεγαλύτερη στήριξη μετά την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίησή τους, καθώς τα «κόκκινα δάνεια» φτάνουν πλέον τα 77 δισ. ευρώ. Προφανώς είχε κατά νου τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ, τα οποία η Αθήνα τρέμει, πρώτον γιατί δεν είναι ακόμη γνωστό το περιεχόμενό τους, δεύτερον γιατί οσμίζεται πως τα τεστ θα έχουν εμφανείς πολιτικές σκοπιμότητες, και τρίτον, γιατί φοβούνται ισχυρή υποτίμηση των στεγαστικών χαρτοφυλακίων των τραπεζών μας.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά που απασχολούν την Αθήνα. Η Credit Suisse θεωρεί τις ελληνικές τράπεζες «ακριβές» καθώς είναι δύσκολη η επιστροφή τους σε διψήφια κερδοφορία εξ αιτίας των πιέσεων στα επιτόκια χορηγήσεων, τα οποία έπεσαν για τα νέα δάνεια κατά 54 μονάδες βάσης, στο 4,92%. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που και η Bank of America υποβάθμισε τη σύσταση για ελληνικές τράπεζες σε «neutral» από «buy». Υπό αυτή την πίεση, οι τράπεζες υποχρεώνονται να εκποιούν στρατηγικούς τομείς εξωστρέφειας, όπως η Εθνική η οποία πουλάει τώρα για 500 εκατ. δολ. την NBGI Private Equity του Λονδίνου στην Goldman Sachs και την Deutsche Bank. Ακολούθησε το μίνι κραχ στο χρηματιστήριο.
Συνεπώς, το όλο success story εξακολουθεί να τελεί υπό μεγάλο κίνδυνο. Η αναβάθμιση από τον οίκο αξιολόγησης Moody’s των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας από Caa1σε Caa3 δεν είχε καμία θετική επίπτωση στην επιφυλακτικότητα με την οποία την αντιμετωπίζουν οι ξένοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες. Το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ, ο εμφανής στραγγαλισμός της λειτουργίας του κράτους σε όλα τα επίπεδα, το σκάσιμο της φούσκας των εξαγωγών, η υποχώρηση του δείκτη επιχειρηματικού κλίματος, η πτώση του δείκτη του χρηματιστηρίου αποτελούν μια εύλογη εξήγηση, ενώ ακόμη δεν έχουν φανεί οι επιπτώσεις από τις αντι-κυρώσεις της Ρωσίας στα αγροτικά και τον τουρισμό. Οι νταλίκες γύρισαν από τα ρωσικά σύνορα με τα νεκταρίνια και τα ροδάκινα. Μόνο οι σαμπάνιες της Μυκόνου (που είναι εισαγωγής), πάνε καλά.
[quote text_size=”small”]
Ακόμη και ο «φιλέλληνας» πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κράτησε πισινή τις προάλλες στην Αθήνα και μιλώντας για «το εύθραυστο της κατάστασης», για «έκτακτα και απρόοπτα» γεγονότα, εξήγησε ότι «δεν έχουμε βγει από το τούνελ και δεν έχουμε αφήσει όλα τα δεινά πίσω μας, όμως έχει γίνει μεγάλη πρόοδος»…
[/quote]
Γιατί οι εκλογές είναι αναπόφευκτες
Η εκτίμηση των γερμανικών ΜΜΕ πως «οι Έλληνες ανατρέπουν την κυβέρνηση Σαμαρά μη πληρώνοντας την εφορία», καθώς τον Ιούνιο σημειώθηκε ρεκόρ αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών στα 67,25 δισ. ευρώ, αποτελεί μια μπούρδα και μισή αν όχι μια επικίνδυνη προβοκάτσια. Πράγματι, μέσα στο 2014 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξήθηκαν κατά 6,22 δισ. ευρώ, όχι όμως εξ αιτίας της «αιμομικτικής σχέσης της κυβέρνησης με τους ντόπιους ολιγάρχες», ούτε επειδή «το δημόσιο είναι χυδαίο», όπως ισχυρίζονται οι γερμανικές εφημερίδες.
Η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών είναι αποτέλεσμα ενός σχιζοφρενικού, εξωπραγματικού και ακραία ταξικού οικονομικού προγράμματος σταθεροποίησης το οποίο καταρρέει. Οι πολίτες δεν πληρώνουν επειδή δεν έχουν. Και αυτά πριν έρθει ο φόρος εισοδήματος και πριν από το νέο φόρο ακινήτων.
[quote text_size=”small”]
Ο φετινός προϋπολογισμός θα είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός γραφείου… Από εκεί και πέρα, φυσικά, στις επόμενες εκλογές οι πολίτες θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση της καταστροφής…
[/quote]
Το πρόγραμμα διάσωσης αποδείχθηκε πρόγραμμα καθυπόταξης και ληστείας της χώρας. Το αποδεικνύει η πρωτοφανής ύφεση σε καιρό ειρήνης, η εκθεμελίωση του παραγωγικού ιστού και φυσικά, η διαχείριση της γενεσιουργού αιτίας της ελληνικής κρίσης, δηλαδή του χρέους. Η χώρα μας μπήκε στα μνημόνια με κρατικό χρέος 120% του ΑΕΠ το Μάιο του 2010, τώρα -παρά το PSI- βρίσκεται στο 170% και οι δανειστές ελπίζουν να το καταστήσουν βιώσιμο (;) το 2022 στο 120% του ΑΕΠ! Η αποτυχία δεν κρύβεται, όπως άλλωστε και η κοινωνική και παραγωγική καταστροφή που έχει συντελεστεί.
Το Βερολίνο βλέποντας τώρα ότι επέρχεται δημοσιονομικό και ασφαλιστικό κραχ, προετοιμάζει το έδαφος για να ρίξει στην ελληνική πλευρά το φταίξιμο της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής λιτότητας και να δημιουργήσει τις συνθήκες για το 3ο πακέτο διάσωσης, το οποίο το Bloomberg θεωρεί αναπόφευκτο, αφού το ΔΝΤ προβλέπει ότι η Ελλάδα θα έχει έλλειμμα χρηματοδότησης 12,6 δισ. ευρώ το 2015, χρονιά που πρέπει να πληρώσουμε 22 δισ. ευρώ τοκοχρεολύσια! Βέβαια, το 3ο πακέτο πάει μαζί με τη νέα αναδιάρθρωση του χρέους, η οποία είναι προγραμματισμένη για Νοέμβριο, υπό τον όρο ότι θα έχει διασφαλισθεί η «πολιτική σταθερότητα». Αστεία πράγματα.
Γι΄ αυτό και ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, γνωρίζοντας το αδιέξοδο της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο, θα εξαντλήσει όλα τα «περιθώρια ευελιξίας» στο πλαίσιο του Δημοσιονομικού Συμφώνου και παράλληλα, θα επιδιώξει ένα πολιτικό ευπρεπισμό του αυταρχισμού της τρόικας, ίσως –όπως γράφεται- με μια «μελέτη κοινωνικών επιπτώσεων» των μέτρων που επιβάλει.
Αρνητική πολιτική συναστρία
Μπορεί ο Ανάδρομος Ερμής να πέρασε, αλλά η σύγκληση πολλών αρνητικών καταστάσεων δείχνει πως τον Νοέμβριο θα έχουμε μια έντονα αρνητική πολιτική συναστρία. Η εκτέλεση του προϋπολογισμού εξαρτάται από τα 11 δισ. ευρώ που καλείται να εισπράξει το κράτος από τους πολίτες μέσα σε έξι μήνες και τα οποία οι περισσότεροι δεν έχουν να δώσουν. Τον Νοέμβριο θα έχει φανεί η φοροδοτική αδυναμία των πολιτών.
Στο μεταξύ, οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ένεση μετά τον Οκτώβριο που θα γίνουν τα τεστ αντοχής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Γι΄ αυτό και έχουν εξαπολύσει κυνηγητό των δανεισμένων και προσπαθούν να κάνουν ρυθμίσεις στους μεγάλους (πχ. Κουρεύουν 300 εκατ. και επιβάλουν συγχώνευση ΔΟΛ-Πήγασου-Mega). Ασκήσεις νέας διαπλοκής. Δεν λύνεται όμως έτσι το πρόβλημα. Από τα επιχειρηματικά δάνεια, σύμφωνα με νέα εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος, το 20% δεν επιδέχεται αναδιάρθρωσης, δηλαδή δεν είναι εισπρακτέα περί τα 20 με 23 δισ. ευρώ. Οι υπόλοιπες κρατιούνται με 1 εκατ. απλήρωτους υπαλλήλους. Η μόνη ρευστότητα που διαθέτει η οικονομία είναι οι μισθοί και οι συντάξεις και τα λεφτά των ΔΕΚΟ. Τις τράπεζες τις στραγγίζει το κράτος με τα έντοκα…
Συνεπώς, από τον Νοέμβριο και μετά οι καταστάσεις θα είναι εξαιρετικά δύσκολες. Άντε, υπό αυτές τις συνθήκες να ψηφίσεις προϋπολογισμό με εγγυημένα μόνο 360 ευρώ ανά σύνταξη…
Η στρατηγική Σαμαρά
Αυτά σημαίνουν ότι αν έχει κάποια διέξοδο η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί πριν σκάσει η δημοσιονομική φούσκα στα χέρια της. Άλλωστε ο Σαμαράς ξέρει ότι για τους δανειστές «πολιτική σταθερότητα» είναι να κάνουν το κούρεμα και να δώσουν το 3ο πακέτο αφού προηγουμένως έχει εκλεγεί ο νέος πρόεδρος Δημοκρατίας. Συνεπώς, deal δεν μπορεί να υπάρξει πριν από αυτό, με ότι ρίσκα συνεπάγεται γι΄ αυτούς. Άρα, ο Σαμαράς πιεζόμενος από τον τοίχο της οικονομικής πραγματικότητας που πέφτει επάνω του, πιεζόμενος τις 600 υποχρεώσεις -κατά Χαρδούβελη- προς την τρόικα, αλλά και από ένα ΠΑΣΟΚ που ψάχνει να βρει σανίδα σωτηρίας σε φαντασιώσεις (είναι και το βέτο του ΓΑΠ), και φυσικά, επειδή δεν έχει τους 180, θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές, τις οποίες –αν τις αποφασίσει τις επόμενες βδομάδες- θα τις ανακοινώσει από το βήμα της ΔΕΘ.
Το πρόσχημα είναι απλό: δώστε σε μένα που οι δημοσκοπήσεις με βγάζουν καλύτερο για πρωθυπουργό, να διαπραγματευτώ την επιμήκυνση του χρέους. Μόλις το πετύχουμε αυτό, οι αγορές θα αλλάξουν ριζικά στάση απέναντί μας, γιατί θα έχει εκλείψει και το ρίσκο του χρέους και το πολιτικό. Οπότε, θα πλημμυρίσουμε στις επενδύσεις.
Στόχος του, με αυτή την αφήγηση, να πάρει 5% από την εκλογική πελατεία των ανεξάρτητων βουλευτών εντάσσοντας όσους μπορεί από αυτούς στα ψηφοδέλτιά του, ένα 3% από τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και άλλο 2% από τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, να πάει από το 22,7% των ευρωεκλογών στο 33% που είναι η ιστορική δύναμη της ΝΔ. Βέβαια, αυτά είναι φαντασιώσεις, όπως οι προϋπολογισμοί γραφείου, όπως το πρόγραμμα διάσωσης που έγινε πρόγραμμα υποταγής… Η καταψήφιση της κυβέρνησης θα είναι ανάλογη με εκείνη του ΠΑΣΟΚ.
Το άρθρο δημοσιεύεται στο www.makisandronopoulos.blogspot.com
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
