Για τα τελευταία γεγονότα της σύλληψης των κορυφαίων στελεχών της Χρυσής Αυγής και του γενικότερου σόου που εκτυλίχτηκε αξίζει να ειπωθούν μερικές κουβέντες..
Υπάρχει κράτος!
Θυμάστε που αναρωτιόντουσαν όλοι πού είναι το κράτος και γιατί δεν λειτουργεί τίποτα σε αυτή τη χώρα;
Ε αυτό δεν ισχύει. Μέσα σε μια βδομάδα όλα όσα υποψιαζόμασταν ή εικάζαμε ότι συνέβαιναν βγαίνουν στο φώς της δημοσιότητας μέσα από έρευνα (όχι του unfollow ή του hot doc αλλά παραδόξως) των αρχών και της δικαιοσύνης. Μέσα σε μια βδομάδα κόπηκε το κεφάλι του τέρατος που λέγεται Χρυσή Αυγή. Αβίαστα όμως προκύπτει η εξής ερώτηση: γιατί αυτό δεν συνέβαινε τόσο καιρό; Γιατί το αυτονόητο συμβαίνει ως εξαίρεση στον κανόνα; Μάθαμε κάτι που δεν ξέραμε μήπως;
Πολύ απλά δεν υπήρχε πολιτική βούληση. Βλέπετε αυτός που στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει τη δικαιοσύνη και τους νόμους ως a la cart είναι η ίδια η κυβέρνηση. Τι ειρωνεία; Οι ίδιοι που κάνουν λόγο για σεβασμό στη νομιμότητα και παριστάνουν του Σωκράτηδες, είναι εκείνοι που εργαλειοποιούν ξεδιάντροπα νόμους και θεσμούς. Και δη τους εργαλειοποιούν προκειμένου να ανταποκρίνονται αφ’ ενός στα θέλω των έξωθεν “εταίρων” κι αφ’ ετέρου στις πιέσεις της κοινή γνώμης, καθώς αυτό είναι το πολιτικό τους σχέδιο (επομένως πολύ απλά ΔΕΝ έχουν πολιτικό σχέδιο).
“Ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;”
Αυτό καταδεικνύει για ακόμα μια φορά το ποιόν των ανθρώπων που μας κυβερνάνε. Ότι δηλαδή πρόκειται για ανθρώπους επικίνδυνους που μας στέλνουν κατευθείαν στον γκρεμό. Πιο συγκεκριμένα είναι δεδομένο ότι προσπαθούν να δείξουν στο εξωτερικό πόσο καλοί και πειθήνιοι είναι μήπως και μαλακώσουν τη στάση τους οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι (ΔΝΤ), καθώς (σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη) υπήρχαν ευρωπαϊκές πιέσεις προς την κυβέρνηση να αλλάξει την ανεκτική-συγκαταβατική της σχέση με τη ΧΑ. Παρόμοια περίπτωση δεν ήταν άλλωστε και η έντονα τυχοδιωκτική στήριξη της παρέμβασης στη Συρία; Κατά πόσο όμως είναι συναιτό η πολιτική σου βούληση να ετεροκαθορίζεται ουσιαστικά με τέτοιο τρόπο;
Η άλλη όψη του νομίσματος του κυβερνητικού σχεδίου είναι η ανταπόκριση στα όψιμα θέλω της κοινής γνώμης. Η κυβέρνηση αρχικά πήγε να αξιοποιήσει την αναστάτωση και το σοκ που προκάλεσε η δολοφονία του Φύσσα προκειμένου να…τα ρίξει στο ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της περιβόητης θεωρίας των δύο άκρων. Αμέσως όμως είδε ότι ξανοίγονταν ακόμα καλύτερες δυνατότητες με έναν διαφορετικό χειρισμό: την επαλήθευση του υποτιθέμενου “νόμος και τάξη”. Το κράτος είναι ισχυρό και είναι πλάι στον πολίτη, αυτό ήθελε να βγει προς τα έξω. Και η αλήθεια είναι πως δεν τα πήγε κι άσχημα. Προσωπικά ενώ είμαι καχύποπτος ακόμα και με τη μύτη μου, η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα τον Μιχαλολιάκο με χειροπέδες ήταν ένα πλατύ χαμόγελο.
Επικίνδυνα πρόχειρη δουλειά
Ακριβώς όμως επειδή εν προκειμένω το επίδικο για το Σαμαρά είναι να ξαναεκλεγεί και όχι το πραγματικό έργο, δεν είμαι σίγουρος αν η αντιμετώπιση των νεοναζί θα ξεπερνά το φαίνεσθαι και θα γίνει ουσιώδης και ως εκ τούτου αποτελεσματική. Ήδη από την αρχή ακουγόταν ότι από τις δεκάδες υποθέσεις που αφορούν στη δράση της Χρυσής Αυγής, μόνο λίγες θα εξεταστούν σοβαρά, ενώ η μη προφυλάκιση ορισμένων αρχι-στελεχών οφείλεται στο ότι δεν μπορούν να αποδειχθούν οι κατηγορίες εις βάρος τους. Την ίδια ώρα βέβαια που ύποπτοι από …το άλλο «άκρο» για ελαφρότερα εγκλήματα προφυλακίζονται ασυζητητί. Απ’ την άλλη, η (ας ελπίσουμε εξ αμελείας) αποκάλυψη των στοιχείων ορισμένων εκ των μαρτύρων κατηγορίας δεν είναι ιδιαίτερα καθησυχαστική.
Ποιά είναι τα δύο άκρα;
Πίσω από τις σπασμωδικές κινήσεις της κυβέρνησης κρύβεται εν τέλει η ανάγκη να μετατοπιστεί η πολιτική κουβέντα από την οικονομία (δηλαδή από το πρωτογενές πλεόνασμα που ακόμα το περιμένουμε και τα νέα μέτρα) στα της Χρυσής Αυγής, και να αναβαπτιστεί το μνημονιακό μπλοκ στην κολυμβήθρα του αντιφασισμού. Ακούστηκαν πρωτόγνωρες κουβέντες καταδίκης της ακροδεξιάς και του ναζισμού από την ίδια κυβέρνηση που η ατζέντα της είναι το ίδιο ακροδεξιά με εκείνους που δήθεν καταδιώκει (βλ στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρατική βία και καταστολή, εκφοβιστικές προσαγωγές). Από εκείνους που με κάθε ευκαιρία έκλειναν το μάτι στη Χρυσή Αυγή.
Η γελοία δε και επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων αναβαθμίζεται ποιοτικά δια στόματος Σαμαρά καθώς το άλλο άκρο είναι κι επίσημα όσοι θέλουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Τί Μιχαλολιάκος τί Αλαβάνος λοιπόν. Τόσο επικίνδυνη είναι η κυβέρνηση που ήδη στη σκιά της δίωξης της ΧΑ στήνεται δίωξη και για μετέχοντες στους αγώνες για να μη γίνει η εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτούς, εγκληματική οργάνωση δεν υπάρχει από πίσω και το ξέρουμε καλά.
Πολύ κακό για το τίποτα;
Το ακόμα πιο προβληματικό βέβαια ζήτημα είναι ποιά θα είναι η πολιτική τύχη της Χρυσής Αυγής. Γνώμη μου είναι ότι στο βαθμό που κύριο μέλημά της είναι να δείξει πόσο αντισυστημική είναι, έχει πολλά να αποκομίσει από τις διώξεις εις βάρος της. Ακόμα κι αν χάσει 2-3 ποσοστιαίες μονάδες από εκείνους τους άσχετους που υποτίθεται πως δεν ήξεραν τί ψήφιζαν, θα συσπειρώσει τον κόσμο που έχει και θα συνεχίσει ακάθεκτη το κυνήγι χρεοκοπημένων κι απελπισμένων μικροαστών και λούμπεν “προλεταρίων”, με τη χρηματοδότηση (όπως αποδεικνύεται) εφοπλιστών και μεγαλοπαραγόντων.
Αν πραγματικά θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή αυτό δεν γίνεται α) από ένα κράτος που συστηματικά συνεργάζεται μαζί της β) από μια πολιτική δύναμη που την ανέδειξε και άθελά της τη γιγάντωσε αλλά γ) μπορεί να γίνει μόνο με τρόπο πολιτικό. Η συνέχεια σε 2ο μέρος…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
