ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΛΑΜΠ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Μοίρασε το

Η αναφορά στο «κλαμπ» της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τον πρόεδρο Ζ.Μ. Μπαρόζο είναι απαράδεκτη. Πάνω στο ίδιο μοτίβο διάφοροι πολιτικοί και τραπεζίτες από χώρες της ΕΕ αναλύουν δήθεν το δικαίωμα της κάθε χώρας να μπαίνει και να βγαίνει από το «κλαμπ».

Είναι, λένε, δημοκρατικό δικαίωμα των κρατών να μεταβάλλουν τη θέση τους όποτε το κρίνουν.

‘Αλλοι παρομοιάζουν την έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη σαν διαζύγιο. Λένε: «Ένα διαζύγιο δεν είναι ποτέ ομαλό». Αυτές οι αναφορές με τόσο μπλαζέ τρόπο είναι ελεεινές και ανιστόρητες. Δείχνουν μια πολυτελή αντίληψη εκ μέρους ορισμένων τεχνοκρατών της ΕΕ, η οποία δεν ταιριάζει με τις συνθήκες που οδήγησαν στην ΕΕ. Τέτοιες αναφορές μπορεί να γίνονται στα καφενεία, αλλά δεν επιτρέπεται να εκστομίζονται από πρόσωπα που έχουν θεσμικό ρόλο. Πολύ απλά, διότι δείχνουν ότι τα πρόσωπα αυτά μεταχειρίζονται την ΕΕ σαν να ήταν μια απλή οικονομικοτεχνική εξίσωση.

Η ΕΕ δεν είναι κλαμπ. Είναι πρωτίστως ένα καταφύγιο των ευρωπαϊκών λαών για να μην ξαναζήσουν τη φρίκη ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Αν ζούσαν οι εμπνευστές της Ένωσης σήμερα, θα ωχριούσαν μπροστά στην προχειρότητα των αναλύσεων και των χειρισμών των νυν ηγετών. Οι οραματιστές της ΕΕ θέλησαν να εξασφαλίσουν ότι ποτέ πια δεν θα χυθεί αίμα εκατομμυρίων αθώων πολιτών, δεν θα καούν χιλιάδες πόλεις και, πολύ περισσότερο, δεν θα εξανδραποδιστούν εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές. Παρεμπιπτόντως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ιδρύθηκε με παρόμοιο σκοπό, δηλαδή να αποτρέψει τις νομισματικές κρίσεις που είχαν συμβάλει στην απορρύθμιση της παγκόσμιας οικονομίας και στο τέλος οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά προφανώς έχει αποτύχει σε αυτόν ακριβώς τον κύριο καταστατικό στόχο του.

Δεύτερον, η ΕΕ ιδρύθηκε για να αντιπαραθέσει την ευρωπαϊκή οικονομία απέναντι στην Ασία και τις ΗΠΑ. Δεν έχει κανένα νόημα να υπάρχουν 27 νομίσματα όταν το 75% του εμπορίου των «27» διεξάγεται μεταξύ τους. Είναι απόλυτα αντιοικονομικό να πληρώνουμε προμήθειες για να ανταλλάσσουμε νομίσματα κάθε 100 χιλιόμετρα. Το κόστος των αγαθών ακολουθεί πτωτική πορεία διαχρονικά, επειδή η παραγωγή εφοδιάζεται παγκόσμιες πρώτες ύλες και αποσκοπεί σε παγκόσμια βάση για παγκόσμια κατανάλωση. Μεγάλες ποσότητες σημαίνουν χαμηλό κόστος. Καμία χώρα μόνη της, με τη δική της μόνο αγορά, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ανταγωνιστικές τιμές, ούτε η ίδια η Γερμανία.

Αυτά τα απλά πράγματα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ιερά και όσια για το μέλλον της Ευρώπης. Αυτοί που τα βλέπουν σαν ιδιότητες ενός κλαμπ σήμερα συζητούν για την έξοδο της Ελλάδας και αύριο θα διαλύσουν όλο το οικοδόμημα. Είναι κρίμα που ένα τέτοιο όραμα έχει σήμερα τόσο ανάξιους χειριστές.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου