ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ

Μοίρασε το

Μπορεί μια δημοκρατική πολιτεία να κάνει άνω κάτω τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών της που έζησαν μια ζωή με ορισμένους εργασιακούς κανόνες και προοπτικές και βλέπουν έκπληκτοι σε δύο χρόνια να καταστρέφονται όλα μπροστά τους; Μάλιστα, μπορεί και είναι η ελληνική πολιτεία. Μπορεί ένας διεθνής συνεταιρισμός αλληλέγγυων κρατών να ανέχεται να επιβάλλει καθολικές τιμωρίες, που τελικά καταλήγει να πλήττουν τα χαμηλά εισοδήματα μιας σχετικά φτωχής χώρας μέλους του συνεταιρισμού, στο όνομα της πειθαρχίας σε μια ανύπαρκτη νομισματική πολιτική; Μάλιστα, μπορεί και είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο, αλλά αυτό που έχει γίνει στην Ευρώπη με τους Έλληνες συνταξιούχους ξεπερνάει κάθε όριο.

Ένα ένα τα μέτρα ίσως δεν σχηματίζουν την πλήρη εικόνα της απίστευτης σκληρότητας των μέτρων. Ιδού λοιπόν αυτά όλα μαζί:

(1) Το πάγωμα-μείωση των συντάξεων για τέσσερα χρόνια και βλέπουμε,

(2) το πλαφόν στη μηνιαία σύνταξη παλαιών και νέων συνταξιούχων,

(3) την περικοπή των δώρων και του επιδόματος αδείας και το μηδενισμό τους σε όσους είναι κάτω των 60 ετών.

(4) την επιβολή εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, που είναι η νέα ονομασία του παλαιού ΛΑΦΚΑ, στη σύνταξη (παρ’ ότι είχε κριθεί στο παρελθόν αντισυνταγματική),

(5) την περικοπή στις συντάξεις που υπερβαίνουν τα 1.200 ευρώ,

(6) το αφορολόγητο όριο των 9.000 ευρώ για τους συνταξιούχους που έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος, εκτός από το ότι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας δεν απαλλάσσει στην ουσία κανέναν φορολογούμενο,

(7) μείωση κατά 40% στο ποσό της σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ στους συνταξιούχους κάτω των 55 ετών,

(8) την επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης (άρθρο 29 Ν. 3986),

(9) τη μείωση 12% με το νόμο 4051/12 στις συντάξεις πάνω από 1.300 ευρώ και 20% στις επικουρήσεις πάνω από 200 ευρώ.

Δεν θα μείνουμε σήμερα εδώ στο μακροοικονομικό λογιστικό μέγεθος της απώλειας αγοραστικής δύναμης – που ούτως ή άλλως είναι υπαρκτό πρόβλημα για την ελληνική οικονομία.  Μέσα στις παραπάνω κατηγορίες επιπτώσεων υπάρχουν άπειρες αδικίες που έχουν γίνει από την οριζοντιοποίηση των μέτρων.

Αδικίες σε βάρος ατόμων που έχουν πληρώσει μεγάλες εισφορές επί πολλά χρόνια, αδικίες σε ομάδες αναξιοπαθούντων συνταξιούχων κ.λπ. Αλλά θα καυτηριάσουμε την ανυπολόγιστη ηθική αδικία και κατάπτωση ότι μέχρι σήμερα η μεν Ευρωπαϊκή Ένωση θέλησε να τιμωρήσει σκληρά έναν ολόκληρο λαό για τα λάθη μιας μερίδας των πολιτικών του,  η δε ελληνική πολιτεία βρήκε ως  αποκλειστικά θύματα τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς. Κανένας υπεύθυνος δεν έχει πάει φυλακή, καμία βρόμικη περιουσία δεν δεσμεύτηκε και κανένας πλούσιος δεν έχει πληρώσει.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου