Επικοινωνιακής διαχείρισης κορύφωση για το θέμα Μπαλτάκου από το σύνολο των πολιτικών σχηματισμών που λανσάρονται – αυτοπροσδιορίζονται εντός, αλλά και εκτός του περίφημου “δημοκρατικού τόξου”…
Καμώνονται, ασθενή μνήμη και ειλικρινείς προθέσεις για μια υπόθεση που είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι θ’ απασχολήσει τους ιστορικούς του μέλλοντος όταν η επιστημοσύνη τους κληθεί να αναλύσει τις επιπτώσεις της έκπτωσης που ακολούθησε όχι αναίτια ή ξαφνικά, της ληστρικής επιδρομής των Μνημονίων και, φυσικά όσων προπαρασκευαστικών προηγήθηκαν αυτών.
[quote text_size=”small”]
Αυτό που σαφώς προκύπτει είναι ότι, τούτη εδώ η χώρα ακόμη και τώρα αρνείται να διδαχθεί. Να σταθεί απέναντι από τον καθρέπτη… Ν’ αξιοποιήσει την συγκυρία, το αίμα που χύθηκε κυριολεκτικώς και μεταφορικώς για να φτιάξει κράτος, δομές, αρχή και τέλος, προαπαιτούμενα που μπορούν να υπαινιχθούν ότι θα εξασφαλίσουν στις γενιές του μέλλοντος το αύριο που δικαιούνται.
[/quote]
Αρκεί ένα video πίσω από τις κλειστές πόρτες για να ξεμπροστιάσει τις ασχήμιες της, την πραγματικότητα που βιώνει και συνεχίζει να επιβάλλει σε μια χώρα που δοκιμάζεται και θα συνεχίσει να το κάνει, χωρίς την παραμικρή ελπίδα να προκύψει οτιδήποτε υγειές ή διδακτικό από την δοκιμασία της.
Κάνει πραγματικά μεγάλη εντύπωση ότι το σύνολο των δημοσιολογούντων τις τελευταίες ώρες ξεχνούν ότι ο Σαμαράς αναζητούσε διακαώς εκείνη την περίοδο να πάει στην Ουάσιγκτον και να γίνει δεκτός από τον Ομπάμα. Ότι για να συμβεί αυτό προηγήθηκε η προσέγγιση με το Τελ Αβίβ και η ξαφνική στροφή της Αθήνας στην διαπίστωση ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι γόνιμη και έχει πετρέλαια, που δεν είχε μέχρι πρότινος… Είναι ψέμα ότι το θέμα της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε το όχημα για τις περαιτέρω εξελίξεις; Ότι ήταν το άλλοθι που τελικώς επέτρεψε ν’ ανοίξουν οι κλειστές πόρτες του Λευκού Οίκου, βοηθούντος δεόντως φυσικά και του θέματος με τον Αγωγό του Αζερμπαϊτζάν;
Ακόμη και αν οι Χρυσαυγήτες είναι Ναζί και, δεν είναι απλώς εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, όλοι όσοι σήμερα τους αποστρέφονται δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να καταλάβουν βουλευτικά έδρανα. Δεν το έκαναν με τα όπλα. Με ψήφους Ελλήνων πολιτών το έκαναν… Και ιδίως αυτό το τελευταίο είναι που πονάει βαθιά.
Κανείς όμως ειλικρινά δεν αναζήτησε τα αίτια. Γιατί αν το αποτολμούσε τα συμπεράσματα θα τον οδηγούσαν στην εικόνα που ζωγραφίζεται απέναντι στον καθρέπτη του, είτε καμώνεται πως είναι “εντός”, είτε καμώνεται πως βρίσκεται “εκτός” του -με τα σημερινά χαρακτηριστικά- προσδιοριζόμενου δημοκρατικού τόξου. Της φθηνής ταμπελίτσας που εφευρέθηκε από λίγους και σουκιλαλάδες βολεμένους, με κύριο και κεντρικό στόχο την δική τους μακροημέρευση και -φυσικά- τα βαλάντια στο παντελόνι…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
