Ο ερχόμενος μήνας, ο Ιούλιος, εκτός από κομβικός για την πορεία της χώρας, αφού έτυχε ο ερχομός του να σηματοδοτεί με την ικανοποίηση της δόσης προς το IMF, την πτώχευση ή όχι της χώρας, παραδοσιακά σηματοδοτούσε την έναρξη μιας περιόδου που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε «βαφτίσει» ως «μπάνια του λαού».
Οι… σχετικώς νεώτεροι, οι σημερινοί στο παρά πέντε μεσήλικες δηλαδή, έχουν σχετικές προσλαμβάνουσες και πάντως παραστάσεις που δεν προσομοιάζουν και πολύ με εκείνες που οι συνέλληνες βιώνουμε την τελευταία πενταετία και πιθανώς και, δυστυχώς, τα πολλά επόμενα χρόνια.
[quote text_size=”small”]
Ο Ιούλιος, -μπορεί να’ναι και τυχαίο βέβαια- έχει συνδεθεί με σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Έχει σημαδέψει τα ελληνικά πολιτικά πράγματα, με αφορμή γεγονότα, αλλά και σκόπιμες ή μη (παρ)ερμηνείες που ακολούθησαν αυτών, προκαλώντας το ’20, αλλά και το ’65, σειρά εξελίξεων. Θα συμβεί κάτι ανάλογο και κατά τον φετινό Ιούλιο; Μένει να το δούμε…
[/quote]
Προσωπικά, δεν έχω καταλάβει εάν η δολοφονία Δραγούμη ήταν προϊόν της απόπειρας εναντίον του Ελευθέριου Βενιζέλου, ή οι παρερμηνείες που ακολούθησαν αυτής. Το ίδιο και το ’65… Μάθαμε την ιστορία έτσι όπως κάποιοι πρόλαβαν να την αποδώσουν. Την απέδωσαν όμως σωστά; Είχαν την ψυχραιμία; Αφορμή γι’ αυτό που εν τέλει αποτυπώθηκε στο χαρτί στάθηκαν τα γεγονότα που τότε συνέβησαν ή οι ερμηνείες που ακολούθησαν -εκατέρωθεν- αυτών;
Ημιμαθής, χρεοκοπημένος, επιφυλακτικός και, αδιόρθωτος! Αυτό είμαι. Είτε «προσυπογράψω» την φερόμενη… «συμφωνία», που δεν συνιστά τίποτα περισσότερο από την τελευταία αξιολόγηση του 2ου Μνημονίου και όπως οι Βρυξέλλες διαμηνύουν, την υιοθέτηση ενός 3ου μέχρι τον Σεπτέμβριο, είτε τελικώς όχι. Γιατί αναλώθηκα στις ερμηνείες. Γιατί συνεχίζω να το κάνω. Γιατί, φοβάμαι, πως θα συνεχίσω και να το κάνω, παραγνωρίζοντας τις συνέπειες της φθηνής συνήθειάς μου ν’ αναλώνομαι σε ερμηνείες, παραβλέποντας την ουσία. Εκείνη που λίγο σχετίζεται με τον τρόπο που εγώ και οι άλλοι αρέσκονται να «διαβάζουν» τα πράγματα.
Μόνο που… να: Ξεσκίζοντας εγώ τον Σαμαρά που μας έβγαζε από τα Μνημόνια με το email Χαρδούβελη, εκείνος λίγους μήνες μετά ανταπέδωσε. Βρήκε τρόπο να ρίξει τον Τσίπρα, χωρίς εκλογές και, φυσικά, χωρίς να δυσαρεστηθούν οι δανειστές! Στο μεταξύ και, μετά την γαλαντομία Θεοδωράκη να ψηφίσει ό,τι ο Τσίπρας θ’ αναγκαζόταν να φέρει στο τραπέζι, το ένα έγιναν οκτώ, τα οκτώ δεκάξι κι αυτά τα ολίγα, μόνο για το καλοκαίρι, γιατί από χειμώνα έπεται συνέχεια.
Θα μπορούσαμε να’χουμε και πλάκα. Θα μπορούσαμε όμως και να καθίσουμε όλοι ευρισκόμενοι εις τα Ευρώπας γύρω από ένα τραπέζι. Αν όχι για να ομονοήσουμε ντε και καλά, να παραστήσουμε πως το κάνουμε… Για το θεαθήναι. Για τα μάτια των άλλων. Για να υποψιαστούν ότι έχουν να κάνουν με κράτος, όχι με γρουπούσκουλο ή εσμό επικίνδυνων και ανικάνων…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
