Ο Κώστας Αγγελάκης συγκρίνει την παρουσία που είχαν στην ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικούς κόσμους.
Είθισται κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης να γίνονται δύο ομιλίες από δύο θεσμικούς παράγοντες της Πολιτικής ζωής του τόπου. Tον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Kαι δύο συνεντεύξεις τύπου αντιστοίχως.
Και όταν όλα αυτά γίνονται σε προεκλογική χρονιά, θεωρούνται αυτές οι ομιλίες σαν μέρος των προεκλογικών εξαγγελιών.
Στη ΔΕΘ συνήθως παροχολογία λαϊκισμός
Όταν αυτό το έθιμο των εξαγγελιών στην ΔΕΘ καταργηθεί, θεωρώ ότι τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για να περάσουμε στην επόμενη μέρα. Και όλο αυτό το λέω κατηγορηματικά. Γιατί αυτού του είδους οι εξαγγελίες κρύβουν από όλους, άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο, μια κρυφή και ανείπωτη θέληση για παροχολογία και λαϊκισμό.
Και είναι λογικό μέχρις ενός σημείου. Γιατί ποιος δεν θέλει να είναι δημοφιλής.
“Να θες να αγιάσεις και να μην σε αφήνουν”.
Αυτού του είδους οι εξαγγελίες είναι ειδική τροφή για τις ελπίδες των αφελών και τον λαϊκισμό των απατεώνων. Οι οποίοι μέσω της παροχολογίας βρίσκουν δημόσιο βήμα. Και την ευκαιρία να προσελκύσουν τα φώτα της δημοσιότητας.
Το “Τσοβόλα δώστα όλα” και το ζήσαμε, και το πληρώσαμε και θα το πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα. Θα ήθελα να πω ότι το μετανιώσαμε κιόλας. Αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος.
Έτσι έγινε και εφέτος στην ΔΕΘ, εν έτη 2018. Και οι δύο αρχηγοί μοιράστηκαν τις εντυπώσεις, όχι υποχρεωτικά τις ίδιες. Οι εντυπώσεις εφέτος συμπεριλάμβαναν σύγχυση, αποδοχή, ελπίδα, έως και θαυμασμό.
Η διαφορά των δύο ομιλητών καραμπινάτη. Και σε περιεχόμενο αλλά κυρίως στα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Τσίπρας Μητσοτάκης στο ίδιο μήκος κύματος
Εάν κάποιος δεν είχε απολύτως καμία γνώση από την πραγματικότητα και την πρόσφατη ιστορία στην Ελλάδα, και απολύτως καμία γνώση από την προϊστορία των δύο ομιλητών, μπορεί και να νόμιζε ότι αυτοί οι δύο τύποι κινούνται περίπου στο ίδιο μήκος κύματος. Απλά ο δεύτερος ήταν πιο διαβασμένος και πιο προετοιμασμένος από τον πρώτο.
Για εμάς, όμως, που ζούμε σε αυτήν τη χώρα και που έχουμε και γνώση αλλά και μνήμη για το ποιόν των δύο πολιτικών ανδρών, οι διαφορές μεταξύ τους δεν κρύβονται.
Η ομιλία του πρωθυπουργού αισιόδοξη αλλά και γενικόλογη. Με αρκετές ασάφειες και αμφιλεγόμενες παραδοχές. Εξαίρεσε εντέχνως τις μαύρες σελίδες της τετραετίας που πέρασε. Χωρίς κανένα ίχνος αυτοκριτικής για τις ουκ ολίγες αποτυχίες αυτής της διακυβέρνησης.
Η ομιλία του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αισιόδοξη αλλά και μετρημένη. Με αρκετές λεπτομέρειες για την επόμενη μέρα. Εξαιρετικά ολοκληρωμένη όσον αφορά τους βασικούς πυλώνες της κοινωνίας. Και αρκετά διαβασμένη όσον αφορά το μέλλον της οικονομίας.
Οι διαφορές μεταξύ των δύο ομιλιών δεν ήταν τόσο, στην έκπτωση φόρου. Ή στο αφορολόγητο. Ή στην διαχείριση της φτώχειας ή του πλούτου.
Οι διαφορές λοιπόν δεν ήταν τόσο ποσοτικές όσο ποιοτικές.
Όπως:
– Στον τρόπο της έκφρασης, δηλαδή στην σιγουριά ή στην αβεβαιότητα.
– Στον ολοκληρωμένο χαρακτήρα των προτάσεων ή στις μισές λέξεις.
– Στην λεπτομέρεια της επεξεργασίας ή στην γενικότητα.
– Στη γλώσσα του σώματος, επιβλητική ή αδιάφορη.
– Στον χαρακτήρα των προτάσεων, ταξικός ή εθνικός.
– Στη νοοτροπία που εμμέσως διοχετεύεται, του διχασμού ή της ενότητας.
Είναι αυτονόητο θεωρώ, ότι τις θετικές εντυπώσεις κέρδισε κυρίως ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κος Κυριάκος Μητσοτάκης. Χωρίς να παραλείψω να αναγνωρίσω το αντικειμενικό μειονέκτημα του κου Τσίπρα που ως διακυβέρνηση τετραετίας έχει υποστεί την αντίστοιχη φθορά.
Ο κος Μητσοτάκης, που αν και κανένας από την ΝΔ δεν σκέφτηκε να του περάσει ένα μαντήλι όταν ίδρωνε λόγω προβλήματος του κλιματισμού, συνέχισε την ομιλία του ανενόχλητος. Και που παρόλες τις λεπτομέρειες, (κακώς για εμέ) που είχε στην ομιλία του, ελάχιστα συμβουλεύτηκε τα χαρτιά του.
Και δεν γνωρίζω αν έχει πραγματικά κοστολογήσει τις εξαγγελίες του. Αλλά δίνει ευθέως την εντύπωση ότι το έχει κάνει.
Τσίπρας – Μητσοτάκης: Δυο διαφορετικοί κόσμοι
Οι δύο αυτές ομιλίες διατυπώνουν δύο διαφορετικούς κόσμους. Με τα καλά τους και τα κακά τους.
Η πρώτη ομιλία είχε να κάνει με την πιο δίκαιη ανακατανομή της φτώχειας και της μιζέριας. Και η δεύτερη με τον τρόπο ανάκτησης περισσότερου πλούτου από τον οποίον όλοι θα έχουν ένα μέρισμα και όλοι θα ωφεληθούν.
Αν θεωρήσουμε και τις δύο προσεγγίσεις ειλικρινείς, μένει να αποφασίσουμε τι θέλουμε.
Θέλουμε να είμαστε πτωχοί και μίζεροι αλλά δίκαιοι. Ή θέλουμε να κερδίσουμε καλύτερες μέρες για όλους μας με τα όποια μειονεκτήματα της ελεύθερης αγοράς.
Εγώ έχω διαλέξει, κάποια στιγμή πρέπει να το κάνετε και εσείς….
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
