Στην αναζήτηση των κανόνων της συνύπαρξης, ο άνθρωπος απομακρύνεται από τα αρχέγονα ένστικτα θανάτου. Προτάσσοντας τη συνύπαρξη με κανόνες, αναγνωρίζει την διαφορετικότητα. Την αποδέχεται και την ενισχύει.
Ο άλλος, ως υπόσταση, ως ύπαρξη αυτόνομη εν δυνάμει, είναι φορέας δικαιωμάτων και ελευθερίας. Της δικής του και συνακόλουθα και εν δυνάμει πάντα και των άλλων.
Τις τελευταίες μέρες το ζήτημα των Σκοπίων φέρνει στην επιφάνεια για άλλη μια φορά την καθυστερημένη συνείδηση. Η συνείδηση αυτή είναι πάντα αντιδημοκρατική και κατασταλτική.
Η ΛΕΞΗ ΠΡΟΔΌΤΗΣ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΆ ΚΑΘΕΣΤΏΤΑ
Έτσι πολλοί, εύκολα αποκαλούν τους άλλους με άλλη άποψη στο θέμα, προδότες. Και νομίζουν ότι αναγορεύονται σε πατριώτες. Ζουν στην πλάνη τους.
Θα ήθελα να θυμίσω οτι η έννοια προδότης, καθώς εκφωνείται γίνεται πράξη καταστολής και βίας. Τίποτε το ελληνικό και πατριωτικό μέσα σε αυτό.
Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα βίας του 20ου αιώνα είχαν τη λέξη προδότης στο οπλοστάσιο του θανάτου.
Δεν υπάρχουν προδότες. Υπάρχει άλλη άποψη.
Στο μέτωπο του λόγου και των επιχειρημάτων δίνεται κάθε φορά η μάχη.
Κάθε τι άλλο, υπηρετεί την καθυστέρηση, τη βία και την θανάσιμη αδιέξοδη σύγκρουση.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Λευτέρη Κουσούλη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
