Η χώρα το 2010 χρεοκόπησε καθώς η κατάρρευση των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ το 2008, προκάλεσε ένα… τσουνάμι αβεβαιότητας σε όσους δάνειζαν. Έτσι, η κρίση αξιοπιστίας μετετράπη σε κρίση φερεγγυότητας και στην περίπτωση της Ελλάδας μετετράπη και σε κρίση δανεισμού. Έτσι, μπήκε τέλος με… βίαιο τρόπο σε μια περίοδο πλασματικής ευημερίας η οποία είχε ημερομηνία λήξεως.
Η χρεοκοπία της χώρας σηματοδότησε την απαρχή του «ξεφουσκώματος» των δανείων, των εισοδημάτων και των αξιών. Ο δανεισμός οδήγησε σε έκρηξη των τιμών των ακινήτων και ως εκ τούτου σε υψηλότερα ενοίκια για όσους ήθελαν να ασκήσουν μια επιχειρηματική δραστηριότητα και δεν είχαν ιδιόκτητο χώρο. Επιπλέον, τα εισοδήματα μαζί με τα δανεικά μέσω πιστωτικών καρτών και καταναλωτικών δανείων συντηρούσαν χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι οποίες ήταν θέμα χρόνου να χαθούν, καθώς όλο το σύστημα στηριζόταν σε μη υγιείς βάσεις.
Όταν μπήκαμε στην περιπέτεια του προγράμματος διάσωσης, έπρεπε να καταβάλουμε προσπάθεια ώστε να γίνουν όλες οι απαραίτητες αλλαγές το συντομότερο δυνατόν. Θα έπρεπε δηλαδή να μειωθούν τα εισοδήματα π.χ. εφάπαξ 20%, γιατί έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, στο τέλος οι μειώσεις ήταν διπλάσιες.
[quote text_size=”small”]
Η μονοδιάστατη επιμονή στην αύξηση των φόρων σε μεγαλύτερη ποσόστωση από τη μείωση των δαπανών είχε ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του φαύλου κύκλου των αποκλίσεων σε κρίσιμα δημοσιονομικά μεγέθη με προφανείς αρνητικές παρενέργειες στην επιχειρηματικότητα. Έτσι, κάθε λίγο και λιγάκι ανακοινώνονταν αυξήσεις φόρων, πολύ μεγαλύτερες από αυτές που θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία και το… στομάχι των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
[/quote]
Το επενδυτικό περιβάλλον επιβαρύνθηκε, ενώ στην πορεία κάναμε οτιδήποτε είναι δυνατόν να βγάλουμε τα… μάτια μας, επαναφέροντας με δικές μας δηλώσεις και με δική μας ευθύνη τον κίνδυνο του GREXIT. Όλα αυτά, έστρωσαν τον δρόμο για την επιδείνωση του οικονομικού κλίματος και τη μεγαλύτερη μείωση των πάσης φύσεως αξιών.
[quote text_size=”small”]
Εάν η κυβέρνηση Παπαδήμου είχε ολοκληρώσει το 2012 το σύνολο των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών παρεμβάσεων, θα άλλαζε το κλίμα στην οικονομία. Το ακίνητο που είχε το 2008 (στην κορύφωση δηλαδή του ανοδικού κύκλου) 200.000 ευρώ και το 2012 έφτασε στα 140.000 ευρώ θα είχε μεν μειωμένη αξία, αλλά θα άξιζε. Σήμερα το ίδιο σπίτι ενδεχομένως να πωλείται προς 60.000 ευρώ και να παραμένει στα… αζήτητα.
[/quote]
Ομοίως, οι μετοχικές αξίες στο Χρηματιστήριο Αθηνών εάν η χώρα μας ήταν… κανονική δεν θα είχαν υποχωρήσει τόσο. Επιπλέον, οι αξίες των τραπεζικών μετοχών δεν θα είχαν μηδενιστεί, οδηγώντας στην καταστροφή χιλιάδες μικρομετόχους. Αυτοί οι μέτοχοι θα είχαν υποστεί… απλά σημαντικές απώλειες και κατά κάποιο τρόπο θα ήταν σίγουρα σε καλύτερη θέση ώστε να πληρώσουν φόρο εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, τέλη κυκλοφορίας, προκαταβολή φόρου ή έμμεσους φόρους μέσω της κατανάλωσης κλπ.
Εάν η χώρα πορευόταν με βάση τις κατάλληλες… συντεταγμένες, δεν θα είχαν χαθεί 800.000 θέσεις εργασίας, αλλά πιθανότατα οι 400.000. Άρα, θα είχαμε επιπλέον 400.000 συμπολίτες μας οι οποίοι, έστω και με χαμηλότερους μισθούς, θα μπορούσαν να πληρώσουν ένα μέρος της δόσης του δανείου τους, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και του τηλεφώνου ή της ύδρευσης, τα κοινόχρηστα, τον φόρο εισοδήματος, τον ΕΝΦΙΑ και πάει λέγοντας. Άρα, με τη συμμετοχή τους στην οικονομική δραστηριότητα θα είχαν συγκρατήσει την απαξίωση των περιουσιακών στοιχείων.
Οι… κουτοπονηριές του πολιτικού συστήματος για να αποφύγει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα (κοροϊδεύοντας μάλιστα τους εταίρους-δανειστές), σε συνδυασμό με τον λαϊκισμό και τους βερμπαλισμούς διαμόρφωσαν στους πολίτες συνθήκες… αυτοκτονικού ιδεασμού. Έτσι, φτάσαμε στο σημείο, οι περισσότεροι να λειτουργούν ως… τιμωροί επειδή μπορεί να έχασαν 100 ευρώ στη σύνταξή τους, ενώ με την ψήφο τους… συναίνεσαν να χάσουν 300 ευρώ. Εν τέλει αυτοτιμωρήθηκαν.
[quote text_size=”small”]
Επιπλέον, η περιπέτεια στην οποία μπήκε η χώρα με φράσεις του τύπου «θα κηρύξουμε χρεοκοπία» ή «θα τα κάνουμε όλα Κούγκι» οδήγησε σε απαξίωση των τραπεζών και εν τέλει σε επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών. Άρα και του συνόλου των αξιών. Έτσι, τώρα όλοι είναι πολλαπλά χαμένοι. Θα χάσουν περισσότερα από τις συντάξεις τους, θα πιεστούν οι μισθοί τους, θα πληρώσουν περισσότερους φόρους, θα μειωθεί η αγοραστική τους δύναμη, θα χάσουν ακόμη περισσότερο σε αξία τα σπίτια ή τα οικόπεδά τους ή τα αγροτεμάχιά τους ή τα αυτοκίνητά τους. Η έκθεση της Τραπέζης Ελλάδος για την πορεία των τιμών των ακινήτων το 2016 νομίζουμε ότι περιγράφει με τον πλέον αναλυτικό τρόπο τη συνέχιση της απαξίωσής τους.
[/quote]
Εν τέλει η έκφραση της οργής για τις αρχικές Χ απώλειες, μας οδηγεί μέσω λανθασμένων επιλογών σε πολλαπλάσιες απώλειες, με αποτέλεσμα ο μεγάλος ζημιωμένος να είναι ο αδύναμος που δεν απεδέχθη το αρχικό περιορισμένο κόστος, αλλά ρισκάρισε για το… καλύτερο και του προέκυψε το χειρότερο. Όλα αυτά, αποτελούν ζητήματα της καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών πλέον. Όλοι διαπιστώνουν μέρα με την ημέρα ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα ή όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός «κάθε πέρυσι και καλύτερα». Περαστικά σε όλους και οποιαδήποτε κι αν είναι η επιλογή μας να ξέρουμε ότι όπως στρώνουμε θα κοιμηθούμε! Για όλες τις επιλογές μας υπάρχουν συνέπειες και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε το αντίτιμο…
Το σκίτσο είναι το Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
