Κλείνοντας έναν μήνα από την εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου και την ανάληψη της εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας, αν και το χρονικό διάστημα είναι ελάχιστο, μπορούμε να επιχειρήσουμε μια πρώτη αποτύπωση και προσέγγιση της νέας πολιτικής πραγματικότητας.
Σ’ αυτές τις «καταιγιστικές» νέες συνθήκες, που διαμορφώθηκαν μετά τις εκλογές και με βάση τη διαπραγμάτευση, συντελέσθηκε ο επαναπροσδιορισμός της θέσης της Ελλάδος από μία «βολική αποικία χρέους», καθ’ όλη την προηγούμενη εξαετή μνημονιακή κηδεμονία, σε μία χώρα που αναζητά την ισοτιμία της και την εθνική της κυριαρχία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτός ο επαναπροσδιορισμός αποτελεί, ήδη, ένα μεγάλο πολιτικό επίτευγμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο «πόλεμος» έχει κερδηθεί, καθόσον το ευρωπαϊκό περιβάλλον κάτω από τη γερμανική ηγεμονία έχει πολλές ατραπούς.
[quote text_size=”small”]
Τα δύσκολα είναι μπροστά, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με το τελικό σχέδιο που θα πρέπει να συμφωνηθεί μετά την παρέλευση του τετραμήνου, οπότε και η χώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη γερμανική σκληρότητα και επιθετικότητα, η οποία βρίσκει συμμάχους όχι μόνο τους κλασικούς Βόρειους «δορυφόρους» της αλλά και τις σημερινές δεξιές πολιτικές ηγεσίες του ευρωπαϊκού Νότου (Ισπανία, Πορτογαλία), παρά το γεγονός ότι τα συμφέροντα των λαών τους ταυτίζονται με αυτά της Ελλάδας.
[/quote]
Η τετράμηνη συμφωνία αποτελεί μία μεγάλη πολιτική πρόκληση για την κυβέρνηση, αφού, παρά τις επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος αντικειμενικός παρατηρητής, για πρώτη φορά μετά την ένταξη της χώρας στον μνημονιακό «ζυγό» η Ελλάδα μπορεί να θέσει τις δικές τις προτεραιότητες και τη δική της πολιτική για ένα σχέδιο πολιτικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, η οποία βρίσκεται εδώ και επτά ολόκληρα χρόνια στον «παγετώνα» της ύφεσης.
Κι ενώ, παρά τα υπάρχοντα προβλήματα, η ελληνική κοινωνία για πρώτη φορά έχει «αναπνεύσει» και ο «ποδοπατημένος» ελληνικός λαός έχει δει απτές τις ελπίδες να έρχονται στο προσκήνιο, επιχειρείται και εμφανίζεται από διάφορα αλληλοσυγκρουόμενα κέντρα και χώρους μία προσπάθεια πολιτικής «αποδόμησης» της νέας προοπτικής της χώρας και εγγραφής της συμφωνίας στο «συλλογικό τηλεοπτικό ασυνείδητο» ως ήττα.
[quote text_size=”small”]
Κατ’ αρχάς, στην προσπάθεια αυτή πρωτοστατούν οι «ύαινες» του παγκόσμιου κερδοσκοπικού κεφαλαίου και μερίδα των ακραίων της πολιτικοοικονομικής «ελίτ» του Βερολίνου, οι οποίοι στόχευαν στη λεγόμενη «αριστερή παρένθεση» στην Ελλάδα, προκειμένου να καταδειχθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο «μονόδρομος» της μονοδιάστατης λιτότητας και του δημοσιονομικού μονεταρισμού.
[/quote]
Η αντίδραση αυτή είναι αναμενόμενη και θα είναι συνεχής και επιθετική, αφού η πολιτική της νέας κυβέρνησης για εθνική αξιοπρέπεια και εφαρμογή πολιτικής κατάργησης της λιτότητας στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη συνολικά, αποτελεί «κόκκινο πανί».
Περαιτέρω, πρωτοστατούν σ’ αυτή την προσπάθεια και οι «κακόβουλοι», στους οποίους εντάσσονται το προηγούμενο μνημονιακό πολιτικό προσωπικό και το «σύστημα παρακμής», που είχε παραδώσει τα «κλειδιά» της εθνικής κυριαρχίας και των συμφερόντων του λαού στους ξένους κερδοσκοπικούς «γύπες». Το σύστημα αυτό είναι βέβαιο ότι εργάζεται για την αποτυχία της κυβέρνησης Σωτηρίας, αφού τυχόν πολιτική επιτυχία της θα καταδείξει την ιστορικά καταστροφική δράση τους κατά τα προηγούμενα έξι χρόνια των μνημονίων.
Τέλος, έχουν εμφανισθεί και οι «βιαστικοί», από τον ευρύτερο χώρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που έχουν ήδη τοποθετηθεί με έντονα κριτικό τρόπο (Γλέζος, Μηλιός κ.λπ.), οι δηλώσεις των οποίων είναι επιεικώς άστοχες και ατυχείς, καθόσον συνιστούν «εύκολη αριστερού τύπου» κριτική. Κι αυτό επειδή στις πρόσφατες εκλογές η κυρίαρχη πολιτική επιλογή του ελληνικού λαού είναι αυτή της λύσης και της σωτηρίας εντός του ευρώ.
Ως εκ τούτου, αυτού του είδους η κριτική συγχέει τον στρατηγικό στόχο, που είναι η αποδέσμευση της χώρας από τον καταστρεπτικό μνημονιακό «ζυγό» και την πραγματική οικονομική και πολιτική ανασυγκρότησή της, με την τακτική στη σημερινή δύσκολη και «διακεκαυμένη» συγκυρία και την αποφυγή της μεγάλης «παγίδας» που είχαν στήσει οι «ύαινες», η απερχόμενη μνημονιακή συγκυβέρνηση και το «σύστημα παρακμής».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
