Προβληματίζουν βαθιά τους πολίτες, αλλά και τους συγκλονίζουν τα όσα αποκαλυπτικά βλέπουν πλέον το φως της δημοσιότητας , αναφορικά με το ρόλο του περιβόητου «Διευθυντηρίου των Βρυξελλών» στην ποδηγέτηση πολιτικών εξελίξεων στις χώρες που αντιμετώπιζαν δημοσιονομικά προβλήματα και πρωτίστως στην Ελλάδα και την Ιταλία . Τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας τόσο από το δημοσίευμα των Financial Times, όσο και από το μόλις πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του πρώην Υπουργού Οικονομικών των Η.Π.Α Τίμοθι Γκάϊντνερ , δεν δείχνουν απλά ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας» , αλλά καταδεικνύουν κυρίως πως μέσα στην καρδιά της Δημοκρατικής Ευρώπης , της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτουργεί ένα «ιδιότυπο παρακράτος» που με πρόσχημα την «Δημοσιονομική πειθαρχία» , χρησιμοποιεί απαράδεκτες μεθοδεύσεις που υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και την λαϊκή ετυμηγορία και ταυτόχρονα μετατρέπουν σε «αποικίες χρέους» Ευρωπαϊκές χώρες .
Μπορεί και λογικό είναι να διαφωνούσε κανείς με την πολιτική της Κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου στην Ελλάδα και με το πρόσωπο , αλλά και τις επιλογές του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία , όμως η απομάκρυνση τους από την εξουσία , μόνο μέσω δημοκρατικών διαδικασιών και έκφρασης της λαϊκής ετυμηγορίας δεν έγινε .
ΟΙ νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το ρόλο του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου των Βρυξελλών στις χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα καταγράφουν πως όχι μόνον δεν αρκείται στην επιβολή Μνημονίων και στην ασφυκτική “επιτήρηση”, αλλά παρεμβαίνει στις πολιτικές διαδικασίες, προωθώντας την ανάδειξη κυβερνήσεων που θα είναι πρόθυμες να εφαρμόσουν την πολιτική του. Στην Ελλάδα έχει αναλάβει τον ρόλο του “αποικιοκράτη” που διαδραμάτιζαν η Αγγλία και η ΗΠΑ μέχρι τη Μεταπολίτευση, ενώ ανάλογες πρακτικές έχει εφαρμόσει ήδη και στην Ιταλία.
[quote text_size=”small”]
Μετά την αποκάλυψη των Financial Times ότι ο πρέδρος της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο διαμεσολάβησε το 2011 σε μυστική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου γιά απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και σχηματισμό συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, νέα «βόμβα» εξαπολύει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Τίμοθι Γκάιτνερ. Στο νεοεκδοθέν βιβλίο του Stress Test («Έλεγχος αντοχής») αναφέρει ότι «το φθινόπωρο του 2011, υψηλόβαθμοι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας ζήτησαν να υποστηρίξουμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να υποχρεωθεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι να παραιτηθεί από πρωθυπουργός».
[/quote]
Σύμφωνα με τον Γκάιτνερ, «ζητήθηκε από τις ΗΠΑ να μην υποστηρίξουν την παροχή δανείων από το ΔΝΤ στην Ιταλία, ώσπου να πέσει η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι».
«Πληροφορήσαμε αμέσως τον πρόεδρο Ομπάμα», γράφει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ. «Ομως, παρ’όλο που θα ήταν χρήσιμη μια πιο ικανή ηγεσία στην Ευρώπη, δεν μπορούσαμε να πάρουμε μέρος σε τέτοια μηχανορραφία».
Ακόμη κι αν αληθεύει ο ισχυρισμός του Γκάιτνερ ότι οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να συνεργήσουν στην ανατροπή του Μπερλουσκόνι και να εκβιάσουν με τα δάνεια του ΔΝΤ, γεγονός είναι ότι ενάμισυ μήνα αργότερα, στις 13 Νοεμβρίου 2011, ο Μπερλουσκόνι αναγκάστηκε πράγματι να παραιτηθεί, παραδίδοντας την εξουσία στον τραπεζίτη Μάριο Μόντι, επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού που έλαβε σκληρά μέτρα λιτότητας.
Όπως ακριβώς έγινε δύο μήνες αργότερα και στην Ελλάδα, όπου ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε να παραιτηθεί, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας” υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο.
Το σενάριο ήταν περίπου το ίδιο για τις δύο χώρες. Περιλάμβανε και δεύτερο μέρος: Όπως αποκάλυψαν οι Financial Times, η μυστική συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου που επετεύχθη με μεσολαβητή τον Μπαρόζο, πέραν της ανατροπής Παπανδρέου και του σχηματισμού κυβέρνησης “εθνικής σωτηρίας” υπό τον Λ. Παπαδήμο, προέβλεπε επιπλέον εθνικές εκλογές, συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και υλοποίηση του Μνημονίου χωρίς παρεκκλίσεις.
Στα ίδια βήματα κινήθηκε και η Ιταλία. Μόνον που εκεί προτιμήθηκε να ξανακυβερνήσει ο Μόντι, παίρνοντας “λαϊκή εντολή” μέσω εκλογών. Δεν τα κατάφερε τόσο καλά στις εκλογές και το τελευταίο μέρος του ευρωπαίκού σεναρίου δεν υλοποιήθηκε. Πάντως συγκυβέρνηση προέκυψε και στην Ιταλία, με άλλον όμως πρωθπουργό…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
Μία Απάντηση
Αν συνεκτιμήσουμε και την εντύπωση που προκαλεί η αρχή του άρθρου, όπου η Καγκελάριος ξεσπά σε υστερικά κλάματα στο ενδεχόμενο να αντιπαρατεθεί με τη Bundesbank καταλαβαίνουμε πολλά …